40 άλμπουμ που μας άρεσαν το 2015

40 άλμπουμ που μας άρεσαν το 2015

6' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η χρονιά που πέρασε, ήταν ίσως η πιο ενδιαφέρουσα της δεκαετίας που διανύουμε. Σήμερα είναι η κατάλληλη στιγμή να κοιτάξουμε τις εξαίσιες μουσικές που μας προσέφερε. Διεθνώς, εντυπωσιακό είναι πως δεν καθορίστηκε από έναν συγκεκριμένο ήχο ή καλλιτέχνη, αλλά παράλληλα ανέδειξε νέες μουσικές τάσεις. Από τη μία, άλμπουμ καλλιτεχνών, όπως των Kendrick Lamar, Sufjan Stevens, Blur, Bjork, Sleater-kinney, Father John Misty και Wilco, κατάφεραν να ξεπεράσουν τις υψηλές μας προσδοκίες. Από την άλλη, εξαιρετικά ντεμπούτο άλμπουμ όπως του Jamie xx, της Courtney Barnett και του Kamasi Washington κέρδισαν τις εντυπώσεις δισκοκριτικών και μουσικόφιλων. Επίσης η τεράστια εμπορική αποδοχή σε φυσικό προϊόν του νέου άλμπουμ της Adele απέδειξε πως η εκλεκτική ποπ μουσική μπορεί να ωθήσει ξανά τον κόσμο προς τα δισκοπωλεία.

Στη χώρα μας, καλλιτέχνες με σχεδόν ανύπαρκτη προβολή κατάφεραν να παρουσιάσουν αξιοπρεπείς έως εξαιρετικές δουλειές, με διεθνή υποδοχή σε αρκετές από αυτές. Και αυτό κόντρα στον πολτό της λαϊκοπόπ διασκέδασης που κυριαρχεί πολλά χρόνια με μηδενικό αποτέλεσμα.

Τα ξένα

Kendrick Lamar – «To Pimp a Butterfly»  (Interscope). To τρίτο άλμπουμ του ταλαντούχου ράπερ Kendric Lamar είναι ένα αριστούργημα της σύγχρονης μουσικής. O αυτοαποκαλούμενος ποιητής, μέσα από τη στιχουργική του μαεστρία, μας αποκαλύπτει την υποκρισία του αμερικανικού ονείρου. Ο Lamar ξεφεύγει από τα στενά όρια της ραπ σκηνής και αναμειγνύοντας περίτεχνα στοιχεία από την τζαζ, τη φανκ, τη σόουλ και τη spoken word μουσική, δημιουργεί ένα διαχρονικό άλμπουμ, που δεν αντανακλά απλώς την εποχή του, αλλά την καθορίζει.

Sufjan Stevens – «Carrie & Lowell»  (Asthmatic Kitty). Με κεντρικό θέμα την απώλεια της μητέρας του, Carrie, o Stevens επιστρέφει στις indie folk ρίζες του και δημιουργεί ένα άκρως αυτοβιογραφικό άλμπουμ. Οι αρμονικές αντιθέσεις των τρυφερών μελωδιών με τις εσωτερικές αναζητήσεις της στιχουργίας του καθιστούν το «Carrie & Lowell» ένα από τα πιο καλαίσθητα άλμπουμ της χρονιάς.

Julia Holter – «Have You In My Wilderness»  (Domino). Η εξαιρετική τραγουδοποιός μέσα από τη νέα της δουλειά καταφέρνει να δημιουργήσει ένα ιμπρεσιονιστικό μουσικό τοπίο. Η καθαρή φωνή της και η αμεσότητα των στίχων της συνθέτουν το κατάλληλο ποπ περιβάλλον για τις άνευ ορίων μουσικές περιπλανήσεις της. Ενα κομψοτέχνημα της avant pop.

Tame Impala – «Currents»  (Fiction). Δημιούργημα εντυπωσιακών διαστάσεων είναι το άλμπουμ «Currents» των Tame Impala. Μια ψυχεδελική ντισκομπάλα που περιστρέφεται και απελευθερώνει δεκατρία κομψοτεχνήματα. Κάθε ένα τραγούδι είναι και ένα ακόμη βήμα προς την προσωπική και καλλιτεχνική απελευθέρωση του Kevin Parker από την απομόνωση που τόσο ανάγλυφα περιέγραφε στα δύο πρώτα άλμπουμ.

Jamie xx – «In Colour»  (XL). O 26χρονος παραγωγός Jamie xx στο ντεμπούτο άλμπουμ του αναμειγνύει πολλά είδη στη μουσική του παλέτα, όπως dancehall, trap, oldschool jungle και house, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός πανέμορφου ηχοτοπίου. Αν θέλετε να δείτε το μέλλον της ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής, ακούστε το «In Colour».

Courtney Barnett – «Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit»  (Mom + Pop Music). Η απάντηση σε όλους αυτούς που θεωρούν πως το rock and roll έχει πεθάνει, έρχεται από τη Μελβούρνη και την 28χρονη Courtney Barnett. To ντεμπούτο άλμπουμ της είναι σταθμός για το γυναικείο κιθαριστικό ροκ, αποδεικνύοντας πως υπάρχει παρόν και μέλλον.

Father John Misty – «I Love You, Honeybear»  (Bella Union). Η πλούσια ενορχήστρωση, η ζεστή φωνητική του ερμηνεία και οι απλές ποπ μελωδίες που αναβλύζουν από το πιάνο τυλίγουν αρμονικά τους άλλοτε σατιρικούς και άλλοτε γεμάτους αγωνία στίχους. Ο Joshua Tillman επιστρέφει με έντεκα ενδοσκοπικά τραγούδια, δημιουργώντας ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς.

Grimes – «Art Angels»  (4AD). Στα 14 τραγούδια που απαρτίζουν τη νέα της δουλειά, κυριαρχούν ο ηχητικός πλουραλισμός και ο στιχουργικός δυϊσμός που γεφυρώνουν αρμονικά αποκλίνοντα μουσικά τοπία. Η Grimes με το άλμπουμ «Art Angel» μάς αποκαλύπτει το όραμά της για την ποπ μουσική της εποχής μας.

Sleater – Kinney – «No Cities To Love»  (Sub Pop). Επειτα από 10 χρόνια απουσίας το αγαπημένο riot girl γκρουπ επιστρέφει με ένα πλούσιο ηχητικά και και φορτισμένο μελωδικά άλμπουμ. Τα προκύπτοντα τραγούδια αποδεικνύουν περίτρανα πως οι Sleater – Kinney είναι μία από τις σπουδαιότερες ροκ μπάντες των τελευταίων δύο δεκαετιών.

Kamasi Washington – «The Epic»  (Brainfeeder). To τριπλό ντεμπούτο άλμπουμ του Washington είναι ένα έπος της σύγχρονης τζαζ μουσικής. Μέσα από την περιπλάνηση σε ήχους της κινηματογραφικής, φανκ, χιπ χοπ και γκόσπελ μουσικής σπάει την εσωστρέφεια της τζαζ και δημιουργεί μια νέα γενιά φίλων της.

Τα ελληνικά

Theodore – «It is but it’s not»  (Minos Emi/Universal). Ο 23χρονος Θεόδωρος Πολυχρονόπουλος, στον δεύτερο δίσκο του, παρουσιάζει ένα ατμοσφαιρικό concept άλμπουμ, έχοντας σαν βάση τη θεωρία του Ηράκλειτου. Εξοχη μουσική, οραματική, αρμονική με πινελιές έξαρσης, σμίγει αρμονικά τον ηλεκτρονικό με τον κλασικό ήχο. Ο πολυοργανίστας Theodore με την πολυμελή μπάντα του και τον καταξιωμένο συν-παραγωγό Ken Thomas υπογράφουν το άλμπουμ της χρονιάς μετά μια επιτυχημένη πανευρωπαϊκή περιοδεία.

Socratis Sinopoulos Quartet – «Eight winds»  (ECM). Οταν η world μουσική συναντά την τζαζ στους «οκτώ ανέμους», το αποτέλεσμα είναι αριστοτεχνικό.

Φοίβος Δεληβοριάς – «Καλλιθέα»  (Inner Ear). Το χθες και το σήμερα της «Καλλιθέας» (θα μπορούσε να ήταν η Αθήνα ή η Ελλάδα) με τη ματιά ενός τραγουδοποιού που βάζει τον πήχυ ψηλά από άποψη μουσικής, στίχου, ενορχήστρωσης και παραγωγής.

Tania Giannouli Ensemble – «Trancendence»  (Rattle). Ηχογραφημένο σε νεοζηλανδέζικο label, η συνθέτις και πιανίστα Γιαννούλη παρουσιάζει ένα έργο απέριττο, μελωδικό, εκλεπτυσμένο και αυτοσχεδιαστικό σε πολλά μέρη του, πατώντας ανάμεσα σε φόρμες της σύγχρονης κλασικής και της τζαζ.

Σtella – «Σtella»  (Inner Ear). Η Στέλλα Χρονοπούλου με το ντεμπούτο της οριοθετεί την ποπ, σε μια χώρα που ολίγιστοι «καλλιτέχνες» έχουν ταλαιπωρήσει το είδος. Χειρίζεται το αγγλόφωνο υλικό της με εξαιρετική αισθητική, με δυνατό στίχο σε ηλεκτρονική βάση.

Andreas Polyzogopoulos – «Anicca»  (Μικρή Αρκτος/Utopia). Ο τρομπετίστας Πολυζωγόπουλος στην εμπνευσμένη κατάθεσή του στον κύκλο του vipassana, δηλαδή της τέχνης του διαλογισμού που πατάει στην άσκηση σιωπής.

Λάμπρος Παπαλέξης και οι χτισμένες των θεμελίων – «Δηλητήριο ποτισμένο από αγάπη»  (Garden of Dreams). O Παπαλέξης (στο παρελθόν λαμπρό μέλος των «Φάντης Μπαστούνι και οι Ασσοι» και «Σαύρα των Βασιλικών Δρόμων») ποτίζει την Americana με ελληνικούς στίχους με αξιοπρεπή τρόπο.

Petros Klampanis – «Minor dispute»  (Minos EMI/Universal). Η άποψη ενός κορυφαίου κοντραμπασίστα για την αμερικανική τζαζ με μεσογειακές πινελιές σε ένα έξοχο αποτέλεσμα.

Moa Bones – «Spur»  (Inner Ear). Οπως έκανε και με τους Modrec, o Moa Bones (κατά κόσμον Δημήτρης Αρώνης) καταθέτει την ψυχή του γράφοντας εννέα κομψοτεχνήματα στα είδη που έχει εντρυφήσει βαθιά, όπως η folk και η country.

Monsieur Minimal – «High times»  (Mo.Mi/Feelgood). Μετά το ογκώδες διπλό άλμπουμ του πριν από τρία χρόνια, ο Monsieur Minimal προτείνει ένα ποπ παζλ με ευπρόσδεκτες επιρροές όπου τις έχει ανάγκη. Δίσκος αισιόδοξος, γεμάτος ζωή και πολύχρωμα χρώματα.

Ακούστε ακόμη

• Joanna Newsom – «Divers» (Drag City)

• Bjork – «Vulnicura» (Sony Music)

• Blur – «The Magic Whip» (Parlophone)

• Mbongwana Star – «From Kinshasa» (World Circuit)

• Jim O’ Rourke – «Simple Songs» (Drag City)

• Beach House – «Depression Cherry» (Sub Pop)

• Florence And The Machine – «How Big, How Blue, How Beautiful» (Island)

• Destroyer – «Poison Season» (Dead Oceans)

• Kurt Vile – «b’lieve I’m going down» (Matador Records)

• Adele – «25» (XL)

• Παύλος Παυλίδης + B.Movies – «Στον διπλανό ουρανό» (Inner Ear)

• Σωκράτης Μάλαμας και Νατάσσα Μποφίλιου – «Πρώτες λέξεις» (Feelgood Records)

• Μ. Μάτσας, Ε. Φωτάκη, Φ. Βελεσιώτου – «Είδα του τρελού τα κλάματα» (Μinos-EMI/Universal)

• The noise figures – «Aphelion» (Inner Ear)

• Θ. Μικρούτσικος, Οδ. Ιωάννου, Γ. Κότσιρας – «Ο,τι θυμάσαι δεν πεθαίνει» (Minos-EMI)

• Γιώργος Ανδρέου και Ρίτα Αντωνοπούλου – «Ζωή μου μην αργείς» (Μικρή Αρκτος)

• Zebra tracks – «Waves» (Six Dogs Records)

• Nefeli walking undercover – «1041 AK» Φάηντερς, Κήπερς (ανεξάρτητη παραγωγή)

• The cave children – «Quasiland» (Inner Ear)

• Ελευθερία Αρβανιτάκη – «9+1 ιστορίες» (MLKrecords)

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή