Ο Μισέλ Ντελπές (Michel Delpech) που πέθανε χθες σε ηλικία 70 ετών από καρκίνο ήταν ένα από εκείνα τα φωτεινά πνεύματα που έδιναν δύναμη και λάμψη στη γαλλική ποπ μουσική πριν από 45 και 50 χρόνια. Ηταν τα χρόνια της άνοιξης της Γαλλίας και της Ιταλίας που εκτός από τον κινηματογράφο τροφοδοτούσαν όλη την ποπ σκηνή με πολλά ταλέντα, άλλα βραχείας και άλλα μακράς διάρκειας.
Ο θάνατος του Μισέλ Ντελπές άφησε αδιάφορη τη σημερινή νέα γενιά αλλά προκάλεσε συνειρμούς στους μεγαλύτερους. Το 1970, π.χ., όπου και να πήγαινες στο Παρίσι άκουγες δύο εύθυμα ποπ τραγουδάκια (που έμειναν κλασικά).
Το ένα ήταν το «Champs-Élysées» του Τζο Ντασέν και το άλλο ήταν το «Pour un flirt» του Μισέλ Ντελπές. Και τα δύο έγιναν μεγάλες διεθνείς επιτυχίες, η κυκλοφορία τους σε δισκάκι 45 στροφών τα έβαλε σε κάθε σπίτι και στην Ελλάδα, όπως και αλλού, αγαπήθηκαν πολύ.
Ο Μισέλ Ντελπές είχε δύο χαρίσματα. Τη φωνή του, βελούδινη, ευχάριστη, πηγαία και την εμφάνισή του. Είχε ένα όμορφο, φωτεινό πρόσωπο και το χαμόγελό του ήταν ειλικρινές. Τα μακριά, καστανά μαλλιά του χάθηκαν με τον χρόνο και τα τελευταία χρόνια, το πιο ελαφρύ κρανίο εξισορροπούσε με ένα περιποιημένο μούσι. Αλλά ο Ντελπές επέμενε ως το τέλος να τραγουδά, να πηγαίνει στα τηλεοπτικά πλατώ και να συντηρεί ένα μύθο που όλοι ήξεραν ότι δεν μπορούσε να κρατήσει πέραν του 1980.
Η μεγάλη του, πρώτη, επιτυχία, ήταν η ρομαντική μπαλάντα σε γνήσιο ήχο 1960s «Wight Is Wight» που τον ανέβασε στην κορυφή με πωλήσεις άνω του ενός εκατομμυρίου. Λίγο μετά το «Pour un flirt» έδειξε ότι είχε μέλλον και ότι επιπλέον διέθετε το ταλέντο να κάνει επιτυχίες. Εγινε δημοφιλής γιατί εξέπεμπε χαρά της ζωής ακόμη και στα πιο μελαγχολικά τραγούδια. Ηταν ένας αστέρας μιας εποχής που ήξερε να γεννάει είδωλα και ο Ντελπές ήταν ένα από τα πολλά της γαλλικής ποπ μουσικής που πριν από 40 και 50 χρόνια ήταν ένας μεγάλος, ζωηρός και πολύχρωμος κόσμος.