Δεξιοτεχνικά κοντσέρτα και άριες του 18ου και του 19ου αιώνα περιλάμβανε το πρόγραμμα της Ορχήστρας Δεξιοτεχνών των Βρυξελλών, που παρουσιάστηκε την 1η Δεκεμβρίου στην αγγλικανική εκκλησία. Το έξοχο, μικρό σύνολο, υπό τον θαυμάσιο Βέλγο φλαουτίστα Μαρκ Γκροέλς, προσέφερε μιάμιση ώρα αισιοδοξίας και ψυχικής ανάτασης στους φιλόμουσους, οι οποίοι κυριολεκτικά κατέκλυσαν τον χώρο του μικρού ναού.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με τον περίφημο «Χορό των ευδαιμόνων ψυχών» από την όπερα «Ορφέας και Ευρυδίκη» του Γκλουκ, σελίδα μοναδικής ομορφιάς και σχεδόν μεταφυσικής γαλήνης. Η ποιότητα του ήχου του Γκροέλς και η λιτότητα της ερμηνείας του συνόλου υπογράμμισαν την ποιητική διάσταση της μουσικής. Ακολούθησε το Κοντσέρτο σε σολ μείζονα για βιολί και φλάουτο του Τσιμαρόζα, έργο μοναδικά φωτεινό, για το οποίο ο Γκροέλς συνεργάστηκε με τον πολύ καλό βιολονίστα Ζαν-Φρεντερίκ Μολάρ. Μαζί με τις ακριβείς, νευρώδεις όσο και γεμάτες χάρη διατυπώσεις του μικρού ορχηστρικού συνόλου που τους συνόδευε, απέδωσαν την ανέφελη διάθεση της μουσικής.
Ακολούθησε η «Vocalise» του Ραχμάνινοφ, την οποία ερμήνευσε η Βασιλική Καραγιάννη. Με καθαρή φωνή, ατρόμητη και άνετη στη φωνητική στρατόσφαιρα, η υψίφωνος ξετύλιξε τις εκτενείς μελωδικές καμπύλες του εκφραστικού αυτού «τραγουδιού δίχως λόγια». Λίγο αργότερα, ερμηνεύοντας το «Αηδόνι» του Ντελίμπ, η Καραγιάννη αφέθηκε σε εκφραστικό διάλογο με τον Γκροέλς, καθώς η σύντομη αυτή μουσική σελίδα προβλέπει σημαντικό ρόλο και για το φλάουτο. Θα χαιρόταν να άκουγε κανείς την Καραγιάννη σε ένα πλήρες ρεσιτάλ, αποκλειστικά αφιερωμένο σε δεξιοτεχνικές σελίδες του 19ου αιώνα, γραμμένες για τον δικό της τύπο φωνής. Ωστόσο, στη συγκεκριμένη βραδιά, η οποία περιλάμβανε έργα Βιβάλντι, Γκλουκ και Μότσαρτ, θα ταίριαζε καλύτερα μια επιλογή από τις εξίσου δεξιοτεχνικές άριες του Μότσαρτ, τις οποίες άλλωστε η ίδια η υψίφωνος έχει ερμηνεύσει υποδειγματικά στο παρελθόν.
Δεύτερος τραγουδιστής της συναυλίας, ο κόντρα τενόρος Νίκος Σπανάτης απέδωσε με εκφραστική και ωραία, γεμάτη φωνή μεσοφώνου μία άρια του Ρουτζέρο από τον «Μαινόμενο Ορλάνδο» του Βιβάλντι και μία άρια του Ασκάνιου από την όπερα «Ο Ασκάνιος στην Αλβα». Η απολαυστική βραδιά ολοκληρώθηκε με τους δύο τραγουδιστές να ερμηνεύουν το ντουέτο ανάμεσα στον Αννιο και τη Σερβίλια από την όπερα «Η μεγαλοψυχία του Τίτου» του Μότσαρτ.