Αν ο χώρος του θεάτρου βρήκε δεκάδες τρόπους για να αντιμετωπίσει την κρίση, και τα κατάφερε, τακτικές επιβίωσης αναζητεί και ο χώρος του τραγουδιού και της νυχτερινής διασκέδασης. Τραγουδιστές μετακινούνται στο θέατρο και ιδίως στις παραστάσεις μιούζικαλ, άλλοι δοκιμάζουν τις θεατρικές τους αντοχές όπως η Τάνια Τσανακλίδου στο Θέατρο Τέχνης, άλλοι γράφουν και ερμηνεύουν τη ζωή τους όπως η Χαρούλα Αλεξίου συγκινώντας το κοινό, άλλοι μετακινούνται διαρκώς σε διαφορετικές μουσικές σκηνές μέσα στη σεζόν, οι νεότεροι εξαντλούν τα όριά τους εκτός κέντρου.
Αυτή την εποχή που όλα δοκιμάζονται μήπως και βρεθεί το καινούργιο που θα δώσει τη λύση, φαίνεται πως επιβίωσε και η διασκέδαση της Κυριακής. Το ανάλαφρο τραγουδάκι του Γιώργου Μητσάκη «Θέλω στα μπουζούκια απόψε να με πας», με τη φωνή της Μαρίκας Νίνου, έγινε κάλεσμα σε φιλικές συνομιλίες στο facebook για τα μεσημέρια της Κυριακής. Και αυτό ακριβώς είναι το οξύμωρο. Η λειτουργία των μουσικών σκηνών και ειδικότερα της πίστας έχει συνδεθεί με ατελείωτο ξενύχτι, μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ. Oμως οι αναδουλειές στη λειτουργία των κέντρων φέρνουν νέους κανόνες.
Το τετραήμερο Πέμπτη με Κυριακή της δεκαετίας του ’90 έγινε τριήμερο, συρρικνώθηκε σε διήμερο και σε κάποιες περιπτώσεις μόνο Σάββατο βράδυ, ειδικά για τις μεγάλες πίστες στο Γκάζι. Μαζί, «έπεσε» και όλη η αλυσίδα. Οι χώροι στάθμευσης, που πολλαπλασιάστηκαν με την αλλαγή της φυσιογνωμίας της Ιεράς Οδού σε λεωφόρο διασκέδασης, τα τελευταία χρόνια αναζητούν πελάτες. Οσο για την Παρασκευή, που κάποτε ήταν η καλύτερη επιλογή για εκτόνωση μαζί με το βράδυ του Σαββάτου, παρέδωσε πια τη θέση της.
Οι αλλεπάλληλες αλλαγές και η επιφύλαξη του άλλοτε άνετου κοινού οδήγησαν τους επιχειρηματίες στην επιλογή του μεσημεριού της Κυριακής. Στην «Ιερά Οδό» η επιστροφή του Γιάννη Πάριου στη νύχτα με τη Μελίνα Ασλανίδου και τους Stavento θεωρείται από τις επιτυχημένες επιλογές της σεζόν. Μια χαρά όμως τα καταφέρνει το σχήμα και με την κυριακάτικη εκτόνωση. Ανάλογο είναι και το μοντέλο του Vox, στο οποίο η Νατάσα Θεοδωρίδου με τους νεότερους Στέλλα Καλλή, Νικηφόρο Ραφαηλίδη και Κωνσταντίνο Φραντζή έφτιαξαν ένα λαϊκό πρόγραμμα και με παρλάτες (γιατί βέβαια το τραγούδι φλερτάρει διαρκώς με το θέατρο κι εκείνο μαζί του). Το ωράριο ίδιο: αρχίζει στις 4 και διαρκεί έως τις 9.30 το βράδυ.
Αν η λειτουργία της πίστας μεσημεριάτικα είναι κάτι πρωτόγνωρο για τις συνήθειες της νυχτερινής λάιφ στάιλ επίδειξης και συμπεριφοράς, για τα λαϊκά πάλκα και τα ρεμπετάδικα είναι γνώριμη τακτική. Στη «Στοά των Αθανάτων», στη Σοφοκλέους, όπου άλλοτε τραγουδούσαν στιβαρές μορφές του ρεμπέτικου όπως ο Κούλης Σκαρπέλης, ο Τάκης Μπίνης, ο Χοντρονάκος, σήμερα πιάνουν δουλειά μεσημέρι – βράδυ Παρασκευής, Σαββάτου (Κυρ. μόνο μεσημέρι) οι Δημήτρης Τσαουσάκης, Κατερίνα Σκορδαλάκη, Χρήστος Μανιάτης και Μαρία Δεικτά. Στο «Αρχοντικό του Σαράντη», οι Γ. Λεμπέσης, Μαρία Σταφυλοπάτρη και Μαριάνθη Λιουδάκη διασκεδάζουν σε ρεμπέτικους δρόμους Παρασκευή, Σάββατο, αλλά και το μεσημέρι της Κυριακής, όπως και στο «Περιβόλι τ’ ουρανού» στην είσοδο της Πλάκας οι Πίτσα Παπαδοπούλου, Λένα Αλκαίου και Ζωή Παπαδοπούλου. Το ίδιο και «Στων Αγγέλων τα μπουζούκια» στην πλατεία Ανοιξης, όπου εμφανίζεται ο Μιχάλης Δημητριάδης με τη Μαρία Σουλτάτου και τον Μανώλη Μιχαλάκη.
Σ’ αυτή την περίπτωση φαίνεται πως οι μικρότεροι χώροι (όχι όλοι), ταυτισμένοι με την παραδοσιακή λαϊκή διασκέδαση, αντέχουν περισσότερες ημέρες λειτουργίας την εβδομάδα. Ομως, αν παρατηρήσει κανείς την εικόνα της συνοικιακής ψυχαγωγίας, θα δει πως όλο και περισσότερες ταβέρνες προσθέτουν φωνές και όργανα στο κυριακάτικο τραπέζι στην προσπάθειά τους να προσελκύσουν περισσότερους πελάτες μετά τον πρωινό καφέ.
Διαφορετικό είδος οι «Γραμμές» στην οδό Κωνσταντινουπόλεως, στον Κεραμεικό, διάλεξαν κι εδώ την επιλογή του μεσημεριού στο πρόγραμμα που κρατούν ο Γιώργος Μαργαρίτης και η Ραλλία Χρηστίδου.
Σαν κυριακάτικο τραπέζι
«Οι παραστάσεις της Παρασκευής τα τελευταία χρόνια στα μπουζούκια έπεσαν στο 1/2 κι εκείνες του Σαββάτου στο 1/3», λέει μετρ νυχτερινού κέντρου, εξηγώντας πως η Παρασκευή δεν είναι πια ασφαλής επιλογή. Οσο για την τάση της κυριακάτικης εκτόνωσης, που ξεκίνησε δειλά δειλά τα τελευταία χρόνια σε πίστες αλλά και μεγάλες αίθουσες που έστηναν προγράμματα ανάλογης αισθητικής μεσημεριάτικα, συνδυάζει –τονίζει συνάδελφός του σε πίστα της Πειραιώς– πολλά: «Εχει κάτι από τον χαρακτήρα του μεσημεριανού κυριακάτικου φαγητού, της οικογενειακής συνάντησης με φίλους και συγγενείς, που άλλοτε βλέπαμε στα σπίτια και σήμερα περισσότερο στις ταβέρνες. Ουσιαστικά οι επιχειρηματίες αντικαθιστούν τη «φθαρμένη» Παρασκευή με άλλη ημέρα. Οσο για την Κυριακή, οι Ελληνες πάντα σχεδίαζαν μια έξοδο. Απλώς μειώνουν την κατανάλωση».