Μουσικές εξαίσιες

3' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΡΟΚ

PJ HARVEY

The Hope Six Demolition Project

Island

H συνήθως εσωστρεφής και ενδοσκοπική PJ Harvey παραδίδει ένα τελείως διαφορετικού ύφους άλμπουμ, αποτέλεσμα των ταξιδιών της στο Αφγανιστάν, στο Κόσοβο και της παραμονής της στην Ουάσιγκτον. Στο στόχαστρο προφανώς και μπαίνουν οι κάθε είδους αδικίες, ανισότητες, τα τραγικά αποτελέσματα των πολέμων, όλα όσα είδε και έζησε εκεί η καλλιτέχνις. Ο συγκεκριμένος πάντως δεν είναι ο κλασικός δίσκος καταγγελίας: η Βρετανίδα τραγουδοποιός άλλωστε ξέρει να επενδύει οποιαδήποτε ιστορία με (τουλάχιστον) ενδιαφέρουσες μουσικές ιδέες. Από τη ρυθμική επανάληψη στα παλαμάκια του «The Wheel», όμοια με την κυκλική φύση του πολέμου, μέχρι τη μέταλ υφή του «Ministry of Defence» και το παιχνιδιάρικο «Medicinals», το «The Hope Six Demolition Project» είναι ένα ευφυές σύνολο που απαιτεί την επανάληψη και ταυτόχρονα ικανοποιεί τις απαιτήσεις.

ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΧΑΡΜΠΗΣ

ELECTRONICA

ANOHNI

Hopelessness

Με το ντεμπούτο προσωπικό άλμπουμ «Hopelessness», η τραγουδίστρια Anohni των Antony and the Johnsons δείχνει απαλλαγμένη από τις εσωτερικές ανησυχίες και αναζητήσεις ως προς τη σεξουαλική της ταυτότητα. Πλέον, ως γυναικεία περσόνα με τη γλυκιά φωνή της, αγγίζει θέματα μιας ζοφερής πολιτικής πραγματικότητας. Τα γεμάτα χρώμα φωνητικά ταιριάζουν υπέροχα με τη σκοτεινή ηλεκτρονική ποπ μουσική, αγκαλιάζοντας περίτεχνα τους στίχους διαμαρτυρίας που αναβλύζουν μέσα από τραγούδια όπως τα «Drone Bomb Me», «Obama», «4 Degrees» και «Execution». Η Anohni δεν παραμερίζει τον εαυτό της από τη σκοτεινή εικόνα που αντικρίζει, επικρίνοντας στα τραγούδια «Watch Me» και «Hopelessness» την απληστία και τον εγωισμό που την κυριεύουν. H αμεσότητα, ο θυμός και η προτροπή για αλλαγή είναι τα κύρια συστατικά του υπέροχου άλμπουμ διαμαρτυρίας «Hopelessness», το οποίο, κατά τον ισχυρισμό του Thom Yorke των Radiohead, δεν θα μπορούσε να υπάρξει στην εποχή μας.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

ΠΟΠ

JAMES BLAKE

The Colour in Anything

Polydor

Μετά το δυναμικό του ντεμπούτο το 2011 με τίτλο το όνομά του και την εξίσου καλή συνέχεια «Overgrown» το 2013, στον τρίτο του δίσκο ο James Blake επιστρέφει στο γνώριμο γλυκόπικρο και βαθιά μελαγχολικό του σύμπαν. Στο ιδιαίτερα χορταστικό (17 κομμάτια, 76 λεπτά) «The Colour in Anything», ο Βρετανός μουσικός παρουσιάζει μια μινιμαλιστική και ευαίσθητη ηλεκτρονική ποπ. Ενας ήχος καθαρός, λιτός και εξαιρετικά μελωδικός. Μπιτ που κόβουν σαν φαλτσέτα, διακριτικά γεμίσματα με ηλεκτρισμένα στοιχεία, κάποιο πιάνο και η φωνή του, μια φωνή τόσο αυτούσια όσο και παραμορφωμένη, σαν κάποιο επιπλέον όργανο. Κομμάτια χαρμολύπης που εξωτερικεύουν συναισθήματα. Ενα φιλικό σκοτάδι. Και κάπου ένα λυτρωτικό φως.

ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

ALTERNATIVE

RADIOHEAD

A moon shaped pool

XL Recordings, 2016

Ακόμη κι αν κάποιος αρνείται ότι οι Radiohead είναι η σπουδαιότερη μπάντα, τώρα αλλά και από χρόνια, στον πλανήτη, δεν μπορεί να μην παραδεχθεί ότι ο Thom Yorke είναι μουσική ιδιοφυΐα. Το ένατο άλμπουμ των ώριμων πλέον παιδιών από το Oxfordshire είναι όλος τους ο πειραματισμός, μόνο που προχωρούν κι άλλο. Πέρα από την ποίησή τους και τον «βρώμικο» ήχο τους, πέρα ακόμη και από τη μαγεία των βίντεο, ο δίσκος αυτός είναι μια σκοτεινή πεζοπορία στο τούνελ που σε μεταφέρει στο όνειρο, στο δικό τους όνειρο, σε νανουρίζει εξεγείροντάς σε. Αυτοί είναι οι Radiohead. Αυτοί ήταν πάντα.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΘΗΝΑΚΗΣ

ΚΛΑΣΙΚΗ

SCHUMANN

Cello concerto

Queyras, Heras-Casado

HMC 902 197

Ο νέος αυτός δίσκος ολοκληρώνει την επιτυχημένη τριλογία της Harmonia Mundi αφιερωμένη στα κοντσέρτα και τα τρίο για πιάνο του Ρόμπερτ Σούμαν. Αρχικά, ο Ζαν-Γκιέν Κεράς αποδίδει το μυστηριώδες, έντονα λυρικό Κοντσέρτο για τσέλο με εκφραστικό ήχο, αποφεύγοντας συναισθηματισμούς και συνομιλώντας ζωηρά με τον ευέλικτο ήχο της Ορχήστρας Μπαρόκ του Φράιμπουργκ υπό τον Πάμπλο Ερας-Κασάδο. Στη συνέχεια, μαζί με την Ιζαμπέλ Φοστ (βιολί) και τον Αλεξάντερ Μέλνικοφ, προχωρεί σε μια συναρπαστική απόδοση του πρώτου Τρίο για πιάνο (έργο 63). Δύναμη αλλά και λεπτότητα, ακρίβεια αλλά και λυρισμός αναδεικνύουν, χάρη στην πλαστικότητα των διατυπώσεων, τις όψεις μιας μουσικής γεμάτης πάθος αλλά και τρυφερότητα.

Ν. Α. ΔΟΝΤΑΣ

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή