Η «Αμερικανική βεντάλια» ήταν ο τίτλος της συναυλίας που πραγματοποίησε η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών την 1η Απριλίου στην αίθουσα «Φίλων της Μουσικής». Εργα συνθετών της αμερικανικής ηπείρου, εμπνευσμένα κυρίως από τους χορευτικούς ρυθμούς της Λατινικής Αμερικής, είτε πρόκειται για το εξωραϊσμένο Πουέρτο Ρίκο, από το οποίο άντλησε ο Λέοναρντ Μπερνστάιν για το μιούζικαλ «Ουέστ Σάιντ Στόρυ», είτε για την Αργεντινή, όπως αποτυπώνεται στη μουσική για το μπαλέτο «Αγρόκτημα» του Αργεντινού Αλμπέρτο Χιναστέρα. Ανάμεσα στα δύο ακούστηκε η «συμφωνική τζαζ» της δημοφιλέστατης «Γαλάζιας Ραψωδίας» του Γκέρσουιν. Συνολικά, ένα πρόγραμμα κεφάτο, νεανικό, γεγονός που καταγράφηκε στην παρουσία πολλών νέων ανθρώπων στην αίθουσα του Μεγάρου.
Την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών διηύθυνε ο Μίλτος Λογιάδης, εξοικειωμένος με τις απαιτήσεις αυτής της μουσικής. Στα ζωηρά, χορευτικά μέρη υπογράμμισε το ρυθμικό στοιχείο, έδωσε τη δύναμη και απελευθέρωσε τη μεταδοτική ενέργεια της μουσικής, ενώ στα λυρικά υπογράμμισε το άλλοτε μελωδικό, άλλοτε νοσταλγικό στοιχείο. Αξίζει να σταθεί κανείς λίγο περισσότερο στη μουσική του Χιναστέρα, που ακούγεται μάλλον σπάνια. Ιδιαίτερος είναι ο λυρισμός του «Χορού του σιταριού» και ενδιαφέρων ο τρόπος με τον οποίον αξιοποιούνται οι ρυθμοί των παραδοσιακών χορών, όπως του «μαλάμπο», χορού των γκαούτσο, κτηνοτρόφων των απέραντων πεδιάδων της χώρας.
Η «Γαλάζια Ραψωδία», ενορχηστρωμένη από τον Φέρντε Γκροφέ και όχι από τον συνθέτη, ξεκίνησε με το διασημότατο κάλεσμα από το κλαρινέτο του Σπύρου Μουρίκη και συνεχίστηκε δυναμικά, χάρη στον Αλέξανδρο Σαρακενίδη. Ο νεαρός Σερραίος πιανίστας διέθετε στο ακέραιο την κρυστάλλινα καθαρή δεξιοτεχνία και την ενέργεια που χρειάζεται η μουσική, ενώ απέδωσε τα λυρικά σημεία με ευγένεια. Σε ό,τι αφορά την ιδιαίτερη ελευθερία στον σχηματισμό των φράσεων, την ξεχωριστή πλαστικότητα που έχει ανάγκη η απόδοση αυτού του έργου με τις έντονες αναφορές στην τζαζ, βοήθησε σημαντικά ο Μίλτος Λογιάδης, ο οποίος φρόντιζε για τις αυξομειώσεις στην ταχύτητα, δίνοντας παλμό στο έργο.
Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς ακούστηκαν οι «Συμφωνικοί χοροί» από το «Ουέστ Σάιντ Στόρυ», το κεφάτο «μάμπο», το «τσα-τσα» και το «ραμπλ», αλλά εξίσου η εμπνευσμένη Εισαγωγή, το «Somewhere» και το λυρικό φινάλε. Μια βραδιά ανάλαφρη και απολαυστική, η οποία μπορεί να προσέθεσε νέους φίλους στην Κρατική.