Εφη Παπαζαχαρίου
δημοσιογράφος
Σε αυτή τη ζόρικη Αθήνα της κρίσης, του καύσωνα και της δύσκολης ζωής, λες και ποτίζονται αυτόματα τα μπουμπούκια της τέχνης και ανθίζουν στα σπασμένα πεζοδρόμια… Κι αν δεν έχουμε να πληρώσουμε λογαριασμούς, κάπως θα τα καταφέρουμε και τους αντι-ήρωες της ζωής μας live θα τους δούμε (πώς αλλιώς θα φορτίσουμε τις μπαταρίες;): Patti Smith / Laurie Anderson. Laurie Anderson / Patti Smith. Δυο πραγματικές ιέρειες, χωρίς τήβεννους, περπατάνε αυτές τις μέρες στην πόλη. Ξεχωριστά – αν και ονειρεύομαι πως θα τις δω παρέα στη σκηνή… Συγκλονιστικές, μαγικές, μοναδικές, πρωτοπόρες, δυναμικές, πολυδιάστατες, αιώνια ανήσυχες. Ιδια γενιά. Ιδια ηλικία (ένα βήμα πριν από τα 70). Ιδια χώρα (Αμερική). Ιδια γενέτειρα πόλη (Σικάγο). Ιδια αγαπημένη πόλη (Νέα Υόρκη). Τόσο διαφορετικές παρουσίες, μα τόσο ίδιες συγχρόνως… Η μία γεννημένη στον αστερισμό του ροκ, η άλλη στον αστερισμό του μέλλοντος. Με ό,τι αυτά πρεσβεύουν. People have the power / O Superman. Η μία επικεντρωμένη στην ομάδα, η άλλη στο άτομο.
Ποιήτρια η Patti, spoken words η Laurie. Εφευρέτης η Laurie, φωτογράφος η Patti. Μουσικοί με κάθε έννοια, στενή και πλατιά. Δημιουργοί που διαμορφώνουν με την προσωπικότητα και το έργο τους τον περιβάλλοντα χώρο και τις ακροάτριες ψυχές.
Γυναίκες που έχουν βιώσει την απώλεια και έχουν κρατήσει τη μαγεία του συντρόφου τους και όχι τον θρήνο στην καρδιά τους. Η στιγμή που μου χαρίζει κάθε μία από αυτές τις δύο ξεχωριστές θηλυκές οντότητες, είναι για μένα η συναυλία του καλοκαιριού.
Μαρία Μαρκουλή
δημοσιογράφος, συγγραφέας
H Lana del Rey με τους Allah-Las σε ένα καλιφορνέζικο ραντεβού στους αγρούς του Terra Vibe με απόηχο από τα vintage καλοκαίρια όταν περιμέναμε το πλοίο της γραμμής να φέρει «Σεραφίνο» και «Τιραμόλα» –που μπορεί να μη σημαίνει και τίποτε σπουδαίο για τις online γενιές, αλλά ήταν!– με δεδομένη βεβαίως τη μουσική αξία του συγκεκριμένου συνδυασμού και την πάντα υποσχόμενη σκηνική τους παρουσία: αυτό μια χαρά μού «στέκεται» σαν συναυλία του καλοκαιριού (μου). Οπου, οπωσδήποτε, πολλά αστέρια (πάμπολλα) παίρνει η Patti Smith, αλλά δυσκολεύομαι να τη βαφτίσω «καλοκαιρινή» συναυλία λόγω του «κλειστού» που παίζει (αν και η Πειραιώς είναι πια καλοκαιρινός προορισμός).
Ενώ σημειώνω (υπογραμμίζοντας) τις δικαιολογημένες απουσίες μου στο αήττητο φαβορί Last Shadow Puppets (Rockwave πρεμιέρα) αλλά και Beirut και PJ με την μπάντα της που έλαμψαν κοντά στο Νερό στο πρώτο Release (με γεια μας!).
Συναυλιακό άλλωστε θερμό καλοκαίρι εξελίσσεται και ανακαλύπτει τρόπους για τη μουσική να βγει στον πιο ωραίο αφρό. Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα, αλλά δείχνει να τα καταφέρνει.
Μάκης Μηλάτος
ραδιοφωνικός παραγωγός
Αν σκεφτεί κανείς σε τι κατάσταση βρίσκεται η χώρα και πόσο ρίσκο παίρνουν οι διοργανωτές να καλούν μεγάλα ονόματα από το εξωτερικό, νομίζω πως το φετινό καλοκαίρι είναι εξαιρετικό συναυλιακά και πολύ πιο τολμηρό ως προς τις επιλογές σε σχέση με τα ίδια και τα ίδια του παρελθόντος. Από τις πολλές και ενδιαφέρουσες συναυλίες που έγιναν ή θα γίνουν, ξεχωρίζω τις εξής:
Θεωρώ πως η PJ Harvey δεν έκανε μια «κανονική» συναυλία όπως στις προηγούμενες επισκέψεις της. Βαθιά επηρεασμένη από όσα είδε και άκουσε στο Κόσοβο, στο Αφγανιστάν και στις φτωχογειτονιές των αμερικανικών μεγαλουπόλεων, δημιούργησε ένα άλμπουμ και με βάση αυτό ιερουργεί επί σκηνής, μαγεύει και μαγεύεται, επικαλείται τα πνεύματα, μετατρέπει σε σκηνική ποίηση (προμελετημένη και άρτια εκτελεσμένη) τους στίχους και τους ήχους της, με μια μπάντα απόλυτα συντονισμένη στο δικό της ταξίδι προς το σύμπαν, στο οποίο εύκολα μας παρασύρει, αν βέβαια είμαστε πρόθυμοι να παρασυρθούμε και όχι απασχολημένοι με το κινητό μας.
Σε όσους την είδαν συνιστώ ανεπιφύλακτα να αναζητήσουν και το βιβλίο: «The Hollow of the Hand», που είναι παραπληρωματικό του δίσκου και το οποίο αποτελείται από φωτογραφίες του Seamus Murphy και κείμενα/ποιήματα/χαϊκού της PJ Harvey για μια πιο πλήρη και ολοκληρωμένη εμπειρία αυτής της συναυλίας και αυτής της γυναίκας.