Παρά το κλείσιμο ματιού της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών προς τους σινεφίλ στις 5 Ιουλίου, το Ηρώδειο δεν γέμισε. Η βραδιά με μουσική του Νίνο Ρότα για τις ταινίες του Φεντερίκο Φελίνι, μία ακόμη απόπειρα της ορχήστρας να στραφεί στο ευρύ κοινό, αποδείχτηκε μάλλον αμήχανη.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που στήθηκε κινηματογραφική οθόνη στο ρωμαϊκό ωδείο, ούτε η πρώτη που το συγκεκριμένο συμφωνικό σύνολο έπαιξε κινηματογραφική μουσική. Πιο πρόσφατα, το 2014, η Κρατική είχε συνοδεύσει με επιτυχία στο Ηρώδειο τον «Χρυσοθήρα» του Τσάπλιν υπό τον Μίλτο Λογιάδη. Φέτος τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η ορχήστρα δεν συνόδευε μια ταινία, αλλά έπαιζε μουσική, η οποία συναρτάται άμεσα από την εικόνα και η οποία από μόνη της, ως ακρόαμα, δύσκολα θα κρατούσε το ενδιαφέρον του ακροατηρίου επί δύο και πλέον ώρες. Ακόμη και των σινεφίλ. Εάν δεν παρακολουθούσε κανείς στην οθόνη την ιλαρή επίδειξη εκκλησιαστικών ενδυμάτων, το «ντεφιλέ του Βατικανού» από την ταινία «Ρώμη», είναι αμφίβολο εάν θα απολάμβανε μονάχη τη μουσική που τη συνόδευε. Τα γοητευτικά βαλς και τα εμβατήρια του Ρότα, οι συμφωνικές του σελίδες με προφανείς αναφορές στους «μεγάλους» του 20ού αιώνα νοηματοδοτούν και νοηματοδοτούνται σε συνδυασμό με την εικόνα: από τον «διεθνή» Στραβίνσκι, του οποίου η «Ιεροτελεστία» καταφανώς αναδύεται σε μία σκηνή του «Δρόμου», μέχρι τον «Ιταλό» Ρεσπίγκι, του οποίου η σκιά πλανάται πάνω από το προαναφερθέν «ντεφιλέ». Και η εικόνα στην περίπτωση του Φελίνι δεν είναι βωβή. Ετσι, για τη συναυλία επιλέχτηκε αναγκαστικά ένας υβριδικός συνδυασμός από οπτικό υλικό, άλλοτε αφίσες, άλλοτε εικόνες, άλλοτε περισσότερο ή λιγότερο εκτενή αποσπάσματα από τις ταινίες. Ανιση αντιμετώπιση, αμήχανο αποτέλεσμα.
Υπό τη διεύθυνση του Καρλ Στρόμπελ η Κρατική απλώς διεκπεραίωσε τις υποχρεώσεις της. Ξύλινα και χάλκινα πνευστά, κρίσιμα σε πολλές από τις μουσικές του Ρότα, ανταποκρίθηκαν στο ζητούμενο, αλλά τα έγχορδα λικνίζονταν μονάχα σπάνια, παρά την καταφανώς ρυθμική και μελωδική μουσική. Αγνωστο γιατί έπρεπε γι’ αυτήν ειδικά τη συναυλία να μετακληθεί αρχιμουσικός. Αγνωστο επίσης, το πού θα οδηγηθεί η Κρατική, καθώς τα «popular classics» και το ρεπερτόριο ορχήστρας ελαφράς μουσικής παίρνουν όλο και πιο σημαντική θέση στους ετήσιους προγραμματισμούς της.