Πολλοί όταν βλέπουν τους String Demons στις εκρηκτικές συναυλίες τους κι ακόμη περισσότερο σαν ακούν στον καινούργιο τους δίσκο, με τίτλο «Fear of the Bach», το «Βίος και αλητεία ενός πολιτικού», αναρωτιούνται ποιος πολιτικός στάθηκε αφορμή για να γραφτεί ένα κομμάτι με τόσο θυμό και σαρκασμό; Τα δύο αδέλφια, ο 27χρονος βιολοντσελίστας Κωνσταντίνος και η 25χρονη βιολονίστρια Λυδία Μπουντούνη, αφήνουν το κοινό ελεύθερο να τους οδηγήσει η σκέψη τους.
«Ξεκίνησε ως τραγούδι αλλά το μετατρέψαμε σε οργανικό κομμάτι για τα λάιβ. Στο cd ακούγεται και η πρόζα του. Εχει πράγματι ένα άχτι. Μας κάνει να δούμε την έννοια της πολιτικής και των πολιτικών στη χώρα μας. Να δούμε πώς τους αποδέχεται το κοινό και πώς συμπεριφέρονται οι ίδιοι. Τους αντιμετωπίζουμε σαν να ’ναι ροκ σταρ», λέει η Λυδία, που έγραψε τους στίχους.
Οι συναυλίες των δύο μουσικών είναι μια γιορτή με τις πιο απρόοπτες μουσικές συναντήσεις. Ο Μπαχ, οι Iron Maiden, ο Βιβάλντι, οι Queen, ο Τσιτσάνης, ο Θεοδωράκης, η ποπ και η παράδοση, όλα χωρούν σε αυτές τις βραδιές όπου η κλασική ανταμώνει με το ροκ, την τζαζ, το λαϊκό, τους εκκλησιαστικούς ύμνους. Με αυτό τον «δυναμίτη», οι «δαίμονες των εγχόρδων» οργώνουν εδώ και δύο χρόνια όλη την Ελλάδα από μουσεία, θέατρα, αίθουσες συναυλιών μέχρι κλαμπ και πλατείες.
Οι ξένοι τουρίστες, όπου τους συνάντησαν το καλοκαίρι, ενθουσιάστηκαν μαζί τους. Οπως συνέβη πρόσφατα στη Μάνη, σε ένα ιδιωτικό θέατρο που έχει μια Γερμανίδα. «Τους άρεσε ο συνδυασμός του Μπαχ με τον Τσιτσάνη και τον Βιβάλντι. Θεωρούν ότι αυτό που κάνουμε είναι ελληνικός ήχος», λέει ο Κωνσταντίνος μετά την περυσινή εμπειρία που είχαν στο Βερολίνο. «Εμείς ό,τι παίζουμε το μελετάμε καλά. Δεν κάνουμε ροκ συναυλίες, απλώς έχουμε ροκ διάθεση. Με τον ίδιο τρόπο που ξεκινήσαμε συνεχίζουμε. Αυθόρμητα, είτε πρόκειται για κομμάτια δικά μας είτε για διασκευές – συνθέσεις. Λέμε συνθέσεις, γιατί περιέχουν και κομμάτια δικά μας. Ουσιαστικά έχουμε έναν τρόπο που σκεφτόμαστε και παίζουμε. Φυσικά υπάρχουν και εντάσεις μεταξύ μας, οι… δοξαρομαχίες, αλλά ευτυχώς είναι δημιουργικές».
Στις 16 του μηνός θα παίξουν στη συναυλία του πατέρα τους, του Βαγγέλη Μπουντούνη, με σολίστ τη μητέρα τους, Μάρω Ραζή, και 100 νέους κιθαρίστες. Ολα αυτά στο Ηρώδειο, όπου θα τραγουδήσουν η Βάσια Ζαχαροπούλου, η Παιδική Χορωδία του Σπύρου Λάμπρου και οι Παιδικές Χορωδίες του Εθνικού Ωδείου. «Την προηγούμενη φορά που εμφανιστήκαμε στο Ηρώδειο ήταν πριν από 12 χρόνια. Η χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων». Τότε έμοιαζαν όλα λαμπερά, σε αντίθεση με τώρα. Αλλά οι νέοι καλλιτέχνες έχουν τον δικό τους τρόπο να αντιμετωπίζουν τα δύσκολα. «Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι άσχημο προσπαθούμε να το παλέψουμε, για να μην μπούμε στην κατάσταση του παθητικού αμανέ».
Στο Ηρώδειο θα απαντήσουν μεταξύ άλλων στο ερώτημα: «Τι θα συνέβαινε αν η Lady Gaga πήγαινε σε ένα ελληνικό γλέντι;». «Εχουμε μπλέξει ένα δικό της κομμάτι με λαϊκούς και δημοτικούς σκοπούς». Τους αρέσουν τέτοια παιχνίδια. Να συνδέουν Θεοδωράκη με Μetallica, Abba με ποντιακά ακούσματα αλλά και δικές τους συνθέσεις. Ακόμη και ο τίτλος του δεύτερου δίσκου τους, «Fear of the Bach», παίζει με το «Fear of the Dark» των Iron Maiden, μαρτυρώντας συνάμα την αγωνία των νέων μουσικών της κλασικής για τον Μπαχ. «Είναι δύσκολος συνθέτης με μεγάλα κομμάτια που παιδεύεσαι να τα θυμηθείς. Γι’ αυτό στις τελικές εξετάσεις των Ωδείων αυτό που παίζουν πρώτα όλοι είναι ο Μπαχ, ώστε να τελειώνουν με τα δύσκολα». Αυτό που εξιτάρει το κοινό είναι οι ακραίες επιλογές, παραδέχεται ο Κωνσταντίνος και δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τον Διονύση Σαββόπουλο. «Μας έχει επηρεάσει πολύ».
Οι περισσότεροι τους ανακάλυψαν στο YouTube. «Ερχονται στις συναυλίες, ακούν τα cd μας και όλα αυτά σε μια χώρα που δεν είναι συνηθισμένο να αγοράζεις δίσκους οργανικής μουσικής. Δεν έχουμε συγκεκριμένο κοινό, θαυμαστές της κλασικής μουσικής ή ροκάδες. Εχουμε παίξει και σε μέρη που δεν γνωρίζουν τι είναι το βιολοντσέλο. Εμείς τα δίνουμε όλα με απλό τρόπο. Δεν κομπάζουμε ότι γνωρίζουμε κλασική μουσική. Αλλά όλα είναι αποτέλεσμα μελέτης».
«Αυτό που κάνουμε το φανταζόμουν μικρή στα όνειρά μου», λέει η Λυδία. «Ο τρόπος που παίζουμε και, κυρίως, συνδυάζουμε τα είδη της μουσικής. Στη μουσική είχαμε στραφεί από παιδιά. Πρώτα μελετούσαμε μουσική και έπειτα τα μαθήματα του σχολείου. Αυτό που κάνουμε, το χτίζουμε σιγά σιγά. Μοναδικός κριτής στις επιλογές είναι το αυτί μας. Αν μας “ερεθίσει” ένα μοτίβο, μια εισαγωγή πιάνουμε αμέσως τα όργανα και το “χτίζουμε”. Το κλασικό το κάνουμε πιο ροκ και το ροκ πιο κλασικό. Μας αρέσει να πλέκουμε τον δικό μας μουσικό κόσμο με συνθέσεις άλλων».
Λιγότερο επικοινωνιακή από τον αδελφό της, όμως στη σκηνή «παίρνω το βιολί στον ώμο και τρέχω. Δεν κάθομαι στη γωνιά μου παίζοντας τις νότες μου. Τρυπώνω ανάμεσα στους θεατές, τρέχω». Της αρέσει πάντως και η διαδικασία που ακολουθούν στο οικογενειακό στούντιο. Εκεί στις ηχογραφήσεις «καταγράφουμε ό,τι έχουμε μέσα μας με τον –επιστήμονα των υπολογιστών– Δημήτρη Ντούλια», συμπληρώνει ο αδελφός της.
«Μεγαλώσαμε μουσικά»
Είναι πράγματι τόσο αγαπημένοι; «Απλώς μεγαλώσαμε μαζί και μουσικά, μελετήσαμε, ακούγαμε πολύ ο ένας τον άλλο. Είχαμε φυσιολογικά παιδικά χρόνια, με τις παρέες μας, παίζαμε, κάναμε βόλτες, δεν ήμασταν κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο διαρκώς», αναφέρει η 25χρονη βιολονίστρια, ενώ ο Κωνσταντίνος εστιάζει στην οικογένεια. «Εχει μεγάλη σημασία το οικογενειακό περιβάλλον ειδικά σε τέτοιες εποχές. Αλλωστε, όλοι μας θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον».
Περισσότερα για τα σχέδια και τις πληροφορίες των String Demons στο Facebook: https://www.facebook.com/string.demons.