Θετική αρχή για την ελληνική μουσική

1' 53" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ιδιαίτερα επιτυχημένη υπήρξε η εναρκτήρια συναυλία της Φιλαρμόνιας Ορχήστρας Αθηνών, της νέας ιδιωτικής ορχήστρας που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του καθηγητή μουσικολογίας Νίκου Μαλιάρα και του αρχιμουσικού Βύρωνα Φιδετζή. Πραγματοποιήθηκε στις 20 Νοεμβρίου στον χώρο τέχνης και πολιτισμού «Αρτεμις» στο Αλιμο και περιελάμβανε έργα Μάντζαρου, Παδοβά και Ροδοθεάτου, καθώς διατυπωμένος στόχος της είναι η προβολή της ελληνικής μουσικής, πρωτίστως δε της ιστορικής. Εξαιρετικά θετικό στοιχείο ήταν η ποιότητα της ίδιας της ορχήστρας. Οχι μονάχα μεμονωμένων μουσικών της, όπως ο εξάρχων βιολονίστας Κώστας Παναγιωτίδης, ο τσελίστας Ρενάτο Ρίπο και ο εξαίρετος κλαρινετίστας Κώστας Τζέκος, όλοι τους γνωστοί για τις ικανότητές τους. Εντύπωση έκαναν προ πάντων η ποιότητα και ο συντονισμός του συνόλου της ορχήστρας, ιδιαίτερα δε των εγχόρδων, στα οποία βασίστηκε μεγάλο μέρος της επιτυχίας των έργων της εναρκτήριας βραδιάς. Το πρόγραμμα, όπως το συνηθίζει ο Φιδετζής, ήταν πληθωρικό. Στο πρώτο μέρος περιλάμβανε μία καντάτα, τέσσερις άριες και ένα ντουέτο του Μάντζαρου, ενώ στο δεύτερο ακούστηκε το συμφωνικό ποίημα «Ο Σιντ» του Διονυσίου Ροδοθεάτου και η εισαγωγή από την όπερα «Δίρκη» του Δομένικου Παδοβά, στην ουσία μια ευφάνταστη παράφραση της περίφημης εισαγωγής του «Κουρέα της Σεβίλλης» του Ροσίνι.

Προφανής αναφορά στη διαμόρφωση της προσωπικής γλώσσας του Μάντζαρου αποτελεί ο Ροσίνι, αλλά επίσης οι Μότσαρτ και Γκλουκ, φιλτραρισμένοι μέσα από τη ματιά των Ιταλών. Σε ό,τι αφορά την ενορχήστρωση, η χρήση των ξύλινων πνευστών χαρακτηρίζεται από ευρηματικότητα και φαντασία. Το όμποε, το κλαρινέτο, αλλά και λιγότερο αναμενόμενα όργανα, όπως το αγγλικό κόρνο και το κόρνο ντι μπασέτο, που ανήκει στην οικογένεια των κλαρινέτων, αξιοποιήθηκαν με μουσικότητα, χαρίζοντας ξεχωριστό χρώμα σε κάθε κομμάτι. Τα έργα τραγούδησαν η υψίφωνος Χρύσα Μαλιαμάνη με καθαρή φωνή αλλά λιγότερο καθαρή άρθρωση και ο τενόρος Χρήστος Κεχρής, που αναπλήρωσε την περιορισμένη ευελιξία με τον μουσικότατο σχηματισμό των φράσεων από την ωραία και μεστή φωνή του.

Ο Ροδοθεάτος γεννήθηκε μισόν αιώνα μετά τον Μάντζαρο και, επιπλέον, φοιτώντας στη βόρεια Ιταλία (Μιλάνο), εκτός της νότιας, στράφηκε προς τη συμφωνική μουσική και τις αναζητήσεις Γάλλων και Γερμανών. Κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα ο «Σιντ» του Ρακίνα ήταν μάλλον δημοφιλής ανάμεσα σε μουσικούς, κρίνοντας και από την ομότιτλη όπερα του Μασνέ (1885). Στις έξι ενότητές του, το συμφωνικό ποίημα του Ροδοθεάτου εναλλάσσει λυρισμό, επικό στοιχείο, δραματική ένταση και μεγαλοπρέπεια, αποδίδοντας γλαφυρά τα επεισόδια της ζωής του Ισπανού ευγενούς.

comment-below Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή
MHT