«Ενα κι ένα», τα τραγούδια της ελληνικής οπερέτας κατρακυλούν από τη σκηνή και γεμίζουν την πλατεία. Ανάμεσα στο κοινό, χείλη σιγοτραγουδούν, χέρια ιδρώνουν, στήθη ξεφυσούν. Δύσκολα θα βρεθεί κάποιος που να μη θέλει να ακούσει ξανά και ξανά τις μοναδικές μελωδίες που γεννήθηκαν πριν από έναν αιώνα ή κάτι λιγότερο, αλλά που φθάνουν στ’ αυτιά με την πατίνα του κλασικού, σαν μικρές μουσικές και συναισθηματικές πατρίδες. Το γκαλά της ελληνικής οπερέτας που παρουσιάζει η Καμεράτα και ο Γιώργος Πέτρου, την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής, έχει τίτλο «Η καρδιά μου πονεί για σας…», μόνο και μόνο για να σηματοδοτήσει και να ανακεφαλαιώσει ένα δημόσιο αίσθημα που είναι κάτι σαν εθνική κληρονομιά.
«Η ελληνική οπερέτα είναι η δόξα της ελληνικής μουσικής του 20ού αιώνα», λέει ο Γιώργος Πέτρου, που έχει πρωτοστατήσει τα τελευταία χρόνια στην επανασύσταση του είδους στο ευρύτερο κοινό με αποκαταστάσεις μουσικών κειμένων, ενορχηστρώσεις και ανεβάσματα, συμπράττοντας με εκλεκτούς δημιουργούς. Στη συναυλία της ερχόμενης Παρασκευής, έχουν επιλεγεί μερικά από τα δημοφιλέστερα τραγούδια της ελληνικής οπερέτας, αλλά και ορισμένα που επανασυστήνονται στο σύγχρονο κοινό, όπως το χορωδιακό «Στον ουρανό ανεβαίνει σιγαλιά» από την οπερέτα του Σπυρίδωνα Σαμάρα «Πόλεμος εν πολέμω» (1914).
«Η αθηναϊκή οπερέτα απηχεί κάτι πολύ ευρύτερο», λέει η μεσόφωνος Ειρήνη Καράγιαννη, που συμμετέχει στο γκαλά της Παρασκευής. «Αγγίζει θέματα της καθημερινότητας πάνω στο ανάγλυφο της κοινωνίας σαν ένα λαογράφημα και αποτύπωμα της αθηναϊκής ζωής.
Τα θέματα της οπερέτας και την απήχησή τους τα συνέχισε ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ορέστης Μακρής, η Γεωργία Βασιλειάδου ή η Ρένα Βλαχοπούλου προέρχονται από την οπερέτα, που την έφεραν στα κινηματογραφικά σενάρια και στα νούμερα της επιθεώρησης. Η οπερέτα είναι ένα μπιζού της διαχρονικής, αθηναϊκής καλλιτεχνικής ζωής».
Σπουδαίες φωνές θα ερμηνεύσουν τα αγαπημένα τραγούδια το βράδυ της Παρασκευής. Η Ειρήνη Καράγιαννη, ο Δημήτρης Πακσόγλου, η Μυρσίνη Μαργαρίτη, η Ελένη Σταμίδου και ο Γιάννης Καλύβας συμπράττουν στα αξεπέραστα χιτ από τον «Βαφτιστικό», το «Πικ Νικ», τη «Χαλιμά», τους «Απάχηδες των Αθηνών»… «Η αθηναϊκή οπερέτα, με ένα μείγμα επιρροών από την Ελλάδα, τη Βιέννη, το Παρίσι και την Ανατολή, είναι ένα από τα μεγάλα κεφάλαια της ευρωπαϊκής οπερέτας», λέει ο Γιώργος Πέτρου. Η Καμεράτα έχει συμβάλει στην αναβίωση του είδους, όπως και το Κέντρο Ελληνικής Μουσικής και ο Γιάννης Τσελίκας, η Εθνική Λυρική Σκηνή και μια πλειάδα σκηνοθετών και ερμηνευτών που με θέρμη υπηρετούν το είδος.
Πέρα από τον νοσταλγικό απόηχο, η αθηναϊκή οπερέτα προβάλλει πλέον με αυτοπεποίθηση ως ένα αυτόνομο μουσικό μέγεθος και ως έκφανση του ελληνικού αστισμού από τους Βαλκανικούς Πολέμους και μετά. Στις δεκαετίες του 1910 και του 1920 γνωρίζει τη μεγαλύτερη άνθηση. Από το ντουέτο «Στο στόμα» (Βαφτιστικός, 1918) έως το ρομαντικό «Σαν όνειρο» στους «Απάχηδες» (1921), η ελληνική οπερέτα συμπυκνώνει τη χαρά της ζωής, με έναν τρόπο που φθάνει σήμερα ως εθνικός ψυχισμός.