Το επίθετό της φέρει πολλές συνδηλώσεις. Λέγεται Κυβέλη Καστοριάδη και είναι κόρη του Κορνήλιου Καστοριάδη. Μέχρις εκεί όμως· η συνθέτρια και ερμηνεύτρια, που ζει τον περισσότερο καιρό στο Παρίσι, έχει αυτόνομη πορεία, διακριτή, παρά το όνομα που φέρει. Εξάλλου, η καλλιτεχνική ζωή της στη γαλλική πρωτεύουσα είναι γεμάτη από πρότζεκτ, όπως ένα μιούζικαλ που ετοιμάζει. Ωστόσο, «πουθενά δεν είναι εύκολα, ούτε καν στο Παρίσι, το οποίο ασφαλώς δεν συγκρίνεται με την Αθήνα», λέει στην «Κ» η Κυβέλη Καστοριάδη.
Εκείνη και ο Ορέστης Καλαμπαλίκης, ο οποίος ζει στη γαλλική πρωτεύουσα τα τελευταία δέκα χρόνια, εμφανίζονται την ερχόμενη Πέμπτη και την Παρασκευή σ’ ένα από τα ωραιότερα διαμερίσματα της Αθήνας: την Οικία Κατακουζηνού – Ιδρυμα Αγγελου και Λητώς Κατακουζηνού, στο Σύνταγμα. Οι δύο unplugged συναυλίες γίνονται με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου τους από τη Μικρή Αρκτο και, όπως αναφέρει η Κυβέλη Καστοριάδη, «πρόκειται για διασκευές κομματιών που είναι σαν να σου λένε ότι έχουμε χάσει μια μάχη, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε».
Ο δίσκος περιέχει κομμάτια όπως το «Dance me to the end of love» του Λέοναρντ Κοέν και το «Στου Διγενή τ’ αλώνια» του Χατζιδάκι, αλλά και το «Melocoton» της Κολέτ Μανί, «το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου. Είναι ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο κοριτσάκια, αδελφές, αλλά με πολλές διαστάσεις. Η ουσία του τραγουδιού είναι το “φεύγουμε, αλλά πού πάμε;”», λέει η Κυβέλη Καστοριάδη. «Εχει τους γοητευτικούς στίχους: “Πιστεύεις ότι μας αγαπούν οι γονείς μας; / Δεν ξέρω, δώσε μου το χέρι σου και πάμε”. Κανείς, όμως, δεν ξέρει πού πάνε», συμπληρώνει.
Ολες οι διασκευές έχουν γίνει από τον Ορέστη Καλαμπαλίκη, ενώ εκείνη χαρίζει την παραμυθητική φωνή της στις «απλοποιημένες» συνθέσεις. Το σετ των κομματιών περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, Μάνο Χατζιδάκι, Γιάννη Αγγελάκα, Λέοναρντ Κοέν, Μπομπ Ντίλαν, Κουρτ Βάιλ, Σερζ Γκενσμπούρ και Μπορίς Βιάν – συνθέσεις που βρίσκουν τον δικό τους χώρο στην Οικία Κατακουζηνού, έναν χώρο-πεμπτουσία της αστικής Αθήνας, της πόλης που γνώρισε, με τον τρόπο του κατακλυσμιαίου 20ού αιώνα, τη δική της επιθυμία να παρασυρθεί από τη Δύση.
«Υπόγεια σύνδεση»
«Εχω “υπόγεια σύνδεση” με την Οικία Κατακουζηνού, αφού οι ιδιοκτήτες της είχαν σχέση με τον Κορνήλιο Καστοριάδη. Το ακόμη γοητευτικότερο είναι ότι εκεί ο Μάνος Χατζιδάκις παρουσίασε για πρώτη φορά τον “Μεγάλο Ερωτικό”, στο παλιό πιάνο Steinway του σπιτιού», αναφέρει στην «Κ» η Κυβέλη Καστοριάδη. Στον ίδιο χώρο απήγγειλαν ποιήματά τους ο Γιώργος Σεφέρης και η Μυρτιώτισσα, εκεί διάβασε αποσπάσματα από τον «Μέγα Ανατολικό» ο Ανδρέας Εμπειρίκος.
Η –στερεοτυπική– ερώτηση που παίζει στο μυαλό μου τής έχει υποβληθεί δεκάδες φορές. Το πάω ανάποδα: πώς είναι να είσαι κόρη του Κορνήλιου Καστοριάδη; «Είναι χαρά, αλλά και ευθύνη ότι πρέπει να φανώ αντάξια του ονόματος. Μπορεί να είναι βλακεία μου· δεν ξέρω καν αν εκείνος θα το ήθελε. Δεν θυμάμαι κάποια περίπτωση που να αυτολογοκρίθηκα, θέλοντας να κάνω κάτι που δεν θα “ταίριαζε σε μία κόρη Καστοριάδη”, ωστόσο πάντα πρέπει να παρουσιάζω κάτι υψηλού επιπέδου. Δεν ξέρω αν είναι βάρος το όνομα, αλλά είναι μια ευθύνη».
Πέμπτη 23 & Παρασκευή 24/2, στις 9 μ.μ. Ιδρυμα Αγγελου και Λητώς Κατακουζηνού, Αμαλίας 4 (5ος όροφος), Αθήνα. Είσοδος: 12 ευρώ. Απαραίτητες οι κρατήσεις λόγω περιορισμένης διαθεσιμότητας: 210-76.10.616, 6985-933.290, 6977-626.168.