Eχετε περπατήσει τελευταία στην οδό Αδριανού απέναντι από την Αρχαία Αγορά; Από τη σειρά των εστιατορίων και μεζεδοπωλείων εκλύεται στον πεζόδρομο ο ήχος του αμανέ ή της τσιφτετελοπόπ. Γι’ αυτό και ο ρόλος του Athenaeum, κοντά στον σταθμό του Θησείου, είναι να λειτουργεί ως αντίβαρο, ως μικρός ναός πολιτισμού. Σε αυτήν την κόγχη της Αθήνας, όπου πάντα θυμόμαστε την προσφορά της Λούλης Ψυχούλη, ακούγονται συχνά σπουδαίες μουσικές και δεν ήταν έκπληξη η ποιότητα της πρόσφατης ελληνοχιλιανής σύμπραξης. Ο πιανίστας Αρης Γραικούσης, ένας πολυπράγμων μουσικός με θέση και άποψη για τον διάλογο της μουσικής με την κοινωνία, και η τσελίστρια Fabiola Ojeda, που ζει στην Αθήνα, έδωσαν αυτόν τον σπινθήρα που πάντα ελπίζει κανείς να νιώσει σε μια συναυλία.
Αν έβλεπε κάποιος από ψηλά το κατάμεστο Athenaeum, θα έπαιρνε λίγη δύναμη γιατί αυτή δεν ήταν μία απλώς καλή συναυλία αλλά μία υπογράμμιση σταθερών αξιών. Το πρόγραμμα; Ισπανοί και Λατινοαμερικάνοι, Ντε Φάγια και Αλμπένιθ και Βίγια-Λόμπος και Πιατσόλα και Κασάλς… Ακούσαμε και το «Dos Canciones para Violeta» του 41χρονου Χιλιανού συνθέτη L. Saglie. Ο διάλογος του Aρη Γραικούση και της Fabiola Ojeda ήταν μια κοσμοπολίτικη και επί της ουσίας επιβεβαίωση ότι η σκληρή εργασία και το ταλέντο έχουν πάντα κοινό.