Εναν αιώνα μετά γοητεύει συνθέτες, σκηνοθέτες, συγγραφείς

Εναν αιώνα μετά γοητεύει συνθέτες, σκηνοθέτες, συγγραφείς

2' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η Βιρτζίνια Γουλφ εμπνέει σκηνοθέτες του θεάτρου και του σινεμά, εμπνέει όμως και άλλους συγγραφείς. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, ως προς το τελευταίο, το βραβευμένο με Πούλιτζερ μυθιστόρημα «Οι ώρες» (1998) του Αμερικανού Μάικλ Κάνινγκχαμ, που μεταφέρθηκε στο σινεμά το 2002 από τον Στίβεν Ντάλντρι, με τις Μέριλ Στριπ, Νικόλ Κίντμαν, Τζούλιαν Μουρ και τους Εντ Χάρις, Τζεφ Ντάνιελς, Τζον Σ. Ράιλι κ.ά. Το μυθιστόρημα, όσο και η ταινία, εμπνέεται από το μυθιστόρημα «Κυρία Ντάλογουεϊ» της Γουλφ: εκεί, παρακολουθούμε τη συγγραφέα που το γράφει, μία καταθλιπτική γυναίκα στην Αμερική του ’50 που το διαβάζει προτού κάνει απόπειρα αυτοκτονίας και μια ομοφυλόφιλη γυναίκα που κατά κάποιον τρόπο ζει την ιστορία της κυρίας Ντάλογουεϊ στη Νέα Υόρκη του σήμερα.

Σημειωτέον, «Οι ώρες» ήταν ένας από τους τίτλους εργασίας που είχε η Γουλφ για την «Κυρία Ντάλογουεϊ».

Τα είδωλα και οι διαδοχικοί κατοπτρισμοί ως προς το έργο της Γουλφ (πώς, π.χ., το «Ορλάντο» γίνεται ταινία αλλά και θεατρικό έργο) είναι πραγματικά κάτι το μοναδικό, εκατό χρόνια περίπου από την εποχή που έγραφε τα αριστουργήματά της. Αυτές οι αλυσιδωτές, παράλληλες σπίθες έμπνευσης, όμως, που προκαλεί η γραφή της Γουλφ δεν σταματούν εδώ. Σειρά τώρα έχει η μουσική.

Το τελευταίο άλμπουμ του σπουδαίου σύγχρονου συνθέτη Μαξ Ρίχτερ τιτλοφορείται «Τρεις κόσμοι: Μουσική από έργα της Γουλφ» (Three Worlds: Music From Woolf Works, Deutsche Grammophon) και είναι η κατά παραγγελία μουσική που ο γεννημένος το 1966 Γερμανός μουσικός (η έδρα του οποίου όμως είναι στη Σκωτία) συνέθεσε για την παράσταση χορού του Γουέιν Μακ Γκρέγκορ στο Royal Ballet, με θέμα τρία μυθιστορήματα της Γουλφ: «Κυρία Ντάλογουεϊ», «Ορλάντο» και «Τα κύματα».

Ο Μαξ Ρίχτερ είναι γνωστό ότι αγαπάει τη λογοτεχνία και ότι την μπλέκει με τις μουσικές του. Στο άλλο εξαιρετικό του άλμπουμ «The Blue Notebooks» (2004) ακούγεται η Τίλντα Σουίντον να διαβάζει Κάφκα και Μίλοζ, ενώ στο «Songs from Before» (2006), άλλη μία έξοχη δισκογραφική εργασία του, ακούμε τον Ρόμπερτ Βάιατ να διαβάζει επίσης Κάφκα αλλά και Χαρούκι Μουρακάμι.

Τώρα, στους «Τρεις κόσμους», η ιστορία επαναλαμβάνεται: αποσπάσματα έργων της Γουλφ διαβάζει η Σάρα Σάτκλιφ και η Τζίλιαν Αντερσον (η οποία διαβάζει ένα συγκλονιστικό απόσπασμα από το «Ορλάντο» με θέμα τη μνήμη), αλλά η πιο σημαντική λογοτεχνική στιγμή του άλμπουμ είναι μια σπάνια ηχογράφηση στην οποία ακούμε την ίδια τη Βιρτζίνια Γουλφ να διαβάζει από ένα δοκίμιό της για την αγγλική γλώσσα.

Αν στην κινηματογραφική μεταφορά των «Ωρών» ο Φίλιπ Γκλας «έντυνε» μοναδικά την τριπλή δραματική ιστορία τριών διαφορετικών γυναικών μέσα στον χρόνο, στη λονδρέζικη χορευτική παράσταση η μουσική του Ρίχτερ πάνω σε μια τριπλέτα έργων της Γουλφ συγκινεί και ερεθίζει συναισθηματικά. «Η βασική της θεματική», γράφει ο Ρίχτερ στο σημείωμά του στο άλμπουμ, «είναι ένα είδος ατόφιας έρευνας πάνω στη φύση της γλώσσας, της προσωπικότητας, της φωνής, καθώς επίσης πάνω στο ερώτημα της ύπαρξης. Είναι λες και μας ρωτάει συνέχεια: “Πώς μπορούμε να ζήσουμε;” Αυτό ήταν που με τράβηξε με μια εμμονή στο έργο της στα είκοσί μου χρόνια».

Από τον τόσο ιδιαίτερο συνδυασμό των εγχόρδων, του ηλεκτρονικού ήχου, των πλήκτρων, των φωνών, των ήχων περιβάλλοντος, αλλά κυρίως την αισθηματική δύναμη της μουσικής του Ρίχτερ, τη στοχαστική του διάθεση και τη φόρτιση της μελωδικής γραφίδας του θα έλεγε κάποιος ότι είναι συνθέτης βαθιά γουλφικός. Εάν τα βιβλία της Βιρτζίνια Γουλφ είχαν μουσική υπόκρουση, θα ήταν του Μαξ Ρίχτερ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή