Με ένα από τα πιο διάσημα «τρίγωνα» του Ρομαντισμού ασχολήθηκε στο πρόσφατο ρεσιτάλ της η πιανίστρια Λευκή Καρποδίνη. Στις 25 Μαΐου στο Ιδρυμα Θεοχαράκη παρουσίασε συνθέσεις της Κλάρα και του Ρόμπερτ Σούμαν, όπως επίσης του Γιοχάνες Μπραμς, ο οποίος έτρεφε βαθιά αισθήματα και μεγάλο θαυμασμό για την Κλάρα.
Η βραδιά ξεκίνησε δυναμικά, με τις δύο Ραψωδίες του έργου 79 του Μπραμς. Πρόκειται για έργα της ωριμότητας του συνθέτη, που απαιτούν από τον ερμηνευτή να έχει επιλύσει ζητήματα τεχνικής και δεξιοτεχνίας, ώστε να μπορέσει να ασχοληθεί με την απόδοση της μορφής και, στη συνέχεια, των συναισθηματικών εντάσεων και της αισθητικής της μουσικής. Η Λευκή Καρποδίνη διέθετε την ορμή, το πάθος και την ηρωική διάθεση που αναζητά ειδικά η δεύτερη Ραψωδία και απέδωσε τα επιβλητικά μεγέθη της μουσικής του Μπραμς χωρίς στόμφο.
Ακολούθησαν σε τελείως διαφορετικό κλίμα έξι μικρογραφίες της Κλάρα Σούμαν, υπό τον γενικό τίτλο «Μουσικά απογεύματα». Νεανικά κομμάτια, που γράφηκαν όταν η Κλάρα ήταν 16 ετών, απηχούν εμφανώς τις επιδράσεις από συνθέτες όπως ο Σοπέν. Η συλλογή περιλαμβάνει μαζούρκες, πολωνέζες, μπαλάντες και νυχτερινά, είδη τα οποία ο Πολωνός συνθέτης σφράγιζε την ίδια εποχή μια για πάντα με στο ταλέντο του. Παρ’ όλα αυτά, η ευαισθησία με την οποία προσεγγίζει η Κλάρα το υλικό της διαφέρει. Τα κομμάτια έδωσαν την ευκαιρία στη Λευκή Καρποδίνη να φανερώσει την περισσότερο λυρική πλευρά του ταλέντου της, όχι μονάχα στο «Νυχτερινό», αλλά συνολικά στα τρυφερά και ανάλαφρα αυτά κομμάτια, με τη συχνά χορευτική διάθεση.
Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς ακούστηκε το «Καρναβάλι» του Ρόμπερτ Σούμαν, ένα από τα διάσημα σπονδυλωτά έργα του συνθέτη, το οποίο αγαπούν ιδιαίτερα οι πιανίστες. Αν και της ίδιας εποχής με τις μικρογραφίες της μετέπειτα συζύγου του (1834/5), πρόκειται για μουσική τελείως διαφορετικών αξιώσεων, τόσο σύνθετη και ιδιαίτερη για τα δεδομένα της εποχής, που προκαλούσε αμηχανία ακόμα και σε κορυφαίους συναδέλφους του Σούμαν. Καθεμιά από τις 21 μικρογραφίες φέρει τον δικό της τίτλο, που αποτελεί αφετηρία για ξεχωριστή αντιμετώπιση, όχι όμως και απόλυτο μέτρο αποτίμησης μιας ερμηνείας, καθώς ο Σούμαν ξεπερνά το περιοριστικό πλαίσιο που ορίζει ο τίτλος. Η Λευκή Καρποδίνη ανταποκρίθηκε με επιτυχία στις προκλήσεις της απαιτητικής γραφής και στις διαρκείς αλλαγές ρυθμών, κυρίως όμως στην ανάγκη για διαφοροποιημένες διαθέσεις ανάμεσα στα κομμάτια. Μεγαλύτερη ελαφράδα και περισσότερο χαμόγελο στα κομμάτια που προβλέπεται, θα έδιναν ακόμα σαφέστερα περιγράμματα στο σύνολο.