ΠΟΠ
LORDE
Melodrama
Universal
Στην εποχή του ενός χιτ, σχεδιασμένου να προωθηθεί αστραπιαία μέσω του YouΤube, και των δημοφιλών καλλιτεχνών που περνούν τον περισσότερο χρόνο τους ποζάροντας για το Instagram, είναι πια δύσκολο να βρει κανείς πραγματικά καλά ποπ άλμπουμ. Εξαίρεση αποτελεί το «Melodrama» της θαυματουργής πιτσιρίκας Lorde, η οποία υπογράφει μουσική και στίχους σε έναν δίσκο που ξεχειλίζει από ζωντάνια και δυναμισμό. Οι πλούσιες ηλεκτρονικές φόρμες που κυριαρχούσαν στην προηγούμενη δουλειά της υπάρχουν και εδώ, ωστόσο παντρεύονται πια με πολλά άλλα στοιχεία και κυρίως με την ίδια την πολυδιάστατη φωνή της Lorde, η οποία στα 20 χρόνια της μοιάζει ωριμότερη πολλών φτασμένων συναδέλφων της. Ανάμεσα σε άλλα εξαιρετικά, ξεχωρίζει με τη σπιρτάδα και τα μοναδικά φωνητικά του το «Homemade Dynamite».
ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΧΑΡΜΠΗΣ
INDIE
BROKEN SOCIAL SCENE
Hug of Thunder
Arts & Crafts
Οι Καναδοί Broken Social Scene επιστρέφουν δισκογραφικά ύστερα από επτά χρόνια. Το «Hug of Thunder» είναι ένας δίσκος γεμάτος, πολυσυλλεκτικός και χορταστικός. Είναι ποπ, είναι χορευτικός, ακουστικός, άλλοτε χαρωπός, άλλοτε νοσταλγικός. Η αφέλεια της νιότης μένει πίσω και έρχεται η ωριμότητα, η συνειδητοποίηση. Η αγωνία της ύπαρξης. Στο «Halfway Home» τραγουδούν: «Dreams change and I know I’m gonna die / But I don’t need what I know now». Συγκρότημα πολυμελές, πολλά όργανα, ωστόσο οι συνθέσεις είναι μετρημένες. Κιθάρες και τύμπανα και γεμίσματα με ηλεκτρισμό. Η ένταση αυξομειώνεται και τα συναισθήματα ποικίλλουν. Μια μπάντα που ανανεώνεται, ένας ήχος φρέσκος και αρκετά τραγούδια καθαρής indie.
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
HALLENBERG, MONTANARI
Carnevale 1729
Pentatone PTC 5186 678
Το Καρναβάλι του 1729 υπήρξε ξεχωριστό στη Βενετία. Τα θέατρα διαγκωνίζονταν ποιο θα παρουσιάσει τα καλύτερα έργα και τους πιο ικανούς τραγουδιστές. Μια κρυφή ματιά σε εκείνο το γεμάτο χρώματα καρναβαλικό δίμηνο στο απόγειο της τέχνης του μπαρόκ προσφέρει η νέα συλλογή της ακούραστης Σουηδής μεσοφώνου Αν Χάλενμπεργκ. Περιλαμβάνει άριες από όπερες των Τζακομέλι, Ορλαντίνι, Αλμπινόνι, Πόρπορα, Λέο και Βίντσι. Η μουσικότητα της Χάλενμπεργκ μετατρέπει τα λυρικά αποσπάσματα σε ποιητικές εξομολογήσεις και τα άκρως δεξιοτεχνικά σε εκφραστικούς μονολόγους, αφαιρώντας το μηχανιστικό στοιχείο και αναδεικνύοντας τη δραματουργική σημασία των διανθισμάτων. Μαζί της το λαμπρό σύνολο οργάνων εποχής Il pomo d’oro υπό τον Στέφανο Μοντανάρι.
Ν. Α. ΔΟΝΤΑΣ
INDIE POP
THE STEVENS
Good
Chapter Music, 2017
Η Μελβούρνη έχει τη δική της ποπ. Οι Stevens επιστρέφουν με το νέο τους, δεύτερο άλμπουμ, που το τιτλοφορούν απλά και με σαφήνεια «Good». Το 2014 είχαν εμφανιστεί με τον δίσκο με τον ευφάνταστο τίτλο «A History Of Hygiene». Τότε, όπως και τώρα, ο Alex MacFarlane, ο Νεοζηλανδός Travis MacDonald (που συνέθεσε και το εξώφυλλο του νέου άλμπουμ), ο μπασίστας Gus Lord και ο ντράμερ Matt Harkin χτίζουν τις μελωδίες τους γύρω από την κιθάρα, την οποία, έτσι κι αλλιώς, η ποπ –ιndie και mainstream– λατρεύει να χρησιμοποιεί· εξάλλου, οι κιθαριστικές συνθέσεις τέτοιου είδους χτυπούν στην καρδιά αλλά και… αναπαράγονται ευκολότερα. Τα 17 κομμάτια του «Good», με πιο ξεχωριστά τα «Furnace Town» και «Super Subtle», ακούγονται καλύτερα στο αυτοκίνητο, αφού σε κάνουν να φαντάζεσαι τις ατελείωτες πεδιάδες και τις ακτές της Αυστραλίας – ή κάποιες από τις Κυκλάδες. Καλοκαίρι είναι, δεν έχει σημασία πού είναι η θάλασσα, αρκεί να τη βρίσκεις. Οι Stevens βοηθούν…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΘΗΝΑΚΗΣ
INDIE ROCK
THE DEARS
Times Infinity Volume Two
Dangerbird Records, 2017
Το 2015 είχαν κυκλοφορήσει το «Times Infinity Volume One», δύο χρόνια μετά επανέρχονται με το «Times Infinity Volume Two». Οι Dears από το Μόντρεαλ του Καναδά –το ντουέτο στη μουσική και στη ζωή του κιθαρίστα Murray Lightburn και της Natalia Yanchak στα πλήκτρα– δημιουργήθηκαν το 1995, ενώ κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ το 2000, με τον τίτλο «End of a Hollywood Bedtime Story» (είναι πάντα ωραίοι οι τίτλοι των δίσκων τους – ενδεικτικά: «No Cities Left», «Gang of Losers»). Στο νέο της άλμπουμ, η καναδική μπάντα, που έχει βρεθεί αρκετές φορές στα τσαρτ σε ΗΠΑ και Βρετανία, αν και όχι πολύ ψηλά, παραμένει σκοτεινή, ίσως λίγο περισσότερο από το συνηθισμένο. Παρ’ όλα αυτά, διατηρούν την απόγνωση, κάτι που οι κιθάρες, και εδώ, μαλακώνουν στον ήχο – μέχρι βέβαια να αρχίσουν τα synths και να αναστατωθούν τα ηχεία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΘΗΝΑΚΗΣ