«Τροβατόρε» σαν αινιγματικό graphic novel

«Τροβατόρε» σαν αινιγματικό graphic novel

1' 31" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Χαρακτηριστικά μίνι πρεμιέρας είχε η παράσταση του «Τροβατόρε» του Τζουζέπε Βέρντι από την Εθνική Λυρική Σκηνή στο κατάμεστο Ηρώδειο, την Τρίτη 25 Ιουλίου, αφού μεγάλη ήταν η περιέργεια για τον βαρύτονο Μάρκο Καρία (Κόμης της Λούνα), που αντικατέστησε τον Δημήτρη Τηλιακό. Ο αντικαταστάτης αποδείχτηκε ότι έχει πολύ ωραία φωνή, αλλά και αρκετό άγχος· η ερμηνεία του αναζητούσε ακόμα το ακριβές στίγμα της. Η Μολδαβή μεσόφωνος Ελενα Κασιάν (Ατζουτσένα), αντικαταστάτρια και αυτή, ήταν εκείνη που κέρδισε τις εντυπώσεις, με ωραία χαμηλή περιοχή και ελεγχόμενα πιανίσιμι. Ωραίες ερμηνείες έδωσαν επίσης ο Τάσος Αποστόλου (μπάσος, Φεράντο) και η χορωδία.

Οι πρωταγωνιστές Τσέλια Κοστέα (σοπράνο, Λεονόρα) και Βάλτερ Φρακάρο (τενόρος, Μανρίκο ο Τροβαδούρος) είναι ιδανικοί τραγουδιστές για τους ρόλους, αλλά είχαν να διαχειριστούν την τρίτη από συνολικά τέσσερις παραστάσεις μέσα σε επτά μέρες, και με καύσωνα. Ξεκίνησαν συγκρατημένα, με στοχευμένες εξάρσεις στις βασικές τους άριες, που καταχειροκροτήθηκαν, έδωσαν αναμενόμενα τον καλύτερο εαυτό τους στο δεύτερο μέρος και ειδικά στην τέταρτη πράξη, η οποία ήταν η πιο επιτυχημένη και συγκινητική. Ο αρχιμουσικός Μίλτος Λογιάδης διηύθυνε με νεύρο, συνεργάστηκε με τους τραγουδιστές, και ανέδειξε θεματικές και ηχοχρωματικές λεπτομέρειες της παρτιτούρας που υπογραμμίζουν τη δράση. Συναισθηματικά ήταν όλοι λίγο συγκρατημένοι. Η ορχήστρα ήταν θαυμάσια.

Η παραγωγή είναι αναβίωση εκείνης του 2012, σε σκηνοθεσία, σκηνικά, ενδυμασίες και φωτισμούς του Στέφανο Πόντα. Ο διάσημος Ιταλός είναι περισσότερο εικαστικός και φιλόσοφος, παρά δραματουργός: η κίνηση ήταν συχνά υπερβολικά αργή, ενώ η χορωδία, φορώντας ποδήρη μαύρα πανοφώρια, κράνη-μάσκες και γάντια, κουνούσε τα χέρια σαν σε γυμναστικές επιδείξεις. Οι φωτισμοί δημιουργούσαν μια πολύ υποβλητική εικόνα καθώς έπεφταν στον γυμνό τοίχο της σκηνής και τα προκείμενα σκηνικά: δύο χαμηλές υδατοδεξαμενές, μία σφαίρα με πρόσωπα, ένα λίθινο μάτι και ένα τεράστιο χέρι, το οποίο επαναλαμβανόταν στις σάρισες που κράδαινε η χορωδία. Το σύνολο έμοιαζε με αινιγματικό graphic novel, τα μυστικά του οποίου θα μείνουν μάλλον για πάντα ανεξιχνίαστα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή