Η Αθήνα είναι μια πόλη που πλέον διαθέτει πολλές και εξαιρετικές αίθουσες κατάλληλες για τη φιλοξενία συμφωνικών συναυλιών, παρ’ όλα αυτά τα τελευταία χρόνια η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων (ΣΟΔΑ) έχει εμφανιστεί σχεδόν αποκλειστικά σε αίθουσες με άλλου προσανατολισμού ακουστική, όπως μια παλιά αποθήκη στην Τεχνόπολη ή, κάπως καλύτερα, στο Κινηματοθέατρο Παλλάς.
Σε πιο ικανοποιητικές συνθήκες έχουμε συνηθίσει να την ακούμε στις θερινές συναυλίες της, μουσικές ανάσες για όσους έχουν μείνει στην πόλη, σε υπαίθριους χώρους, όπως το Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού ή το αίθριο του Μουσείου Μπενάκη στην οδό Πειραιώς. Εκεί ακούσαμε και την πιο πρόσφατη συναυλία της τη Δευτέρα 24 Ιουλίου, σε ένα κατεξοχήν ρωσικό πρόγραμμα υπό τη διεύθυνση του ανερχόμενου νέου Ελληνα αρχιμουσικού Γιώργου Μπαλατσινού.
Ο αρχιμουσικός από την Κέρκυρα έχει κάνει αξιόλογες σπουδές σε Γερμανία και Ελβετία και έχει διακριθεί τα τελευταία χρόνια σε αρκετούς διεθνείς διαγωνισμούς. Από το πρώτο έργο της βραδιάς, τη «Νύχτα στο φαλακρό βουνό» του Μόντεστ Μουσόργκσι, στην ενορχήστρωση του Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ, διαπιστώθηκε η ικανότητά του να καθοδηγεί συντονισμένα την ορχήστρα με καλή ροή σε ένα τονικά ασφαλές άκουσμα. Το πρώτο μέρος ολοκληρώθηκε με τη «Μελαγχολική σερενάτα» του Πιοτρ Ιλιτς Τσαϊκόφσκι και την περίφημη «Τσάρντας» του Βιτόριο Μόντι, το μόνο μη ρωσικό έργο της βραδιάς. Σολίστ και στα δύο έργα ήταν ο επίσης Κερκυραίος Νικόλαος Μάνδυλας, κορυφαίος βιολονίστας της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών.
Στο δεύτερο μέρος ακούσαμε τη συμφωνική σουίτα «Σεχραζάντ» του Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ. Η ηχοχρωματικά πλούσια σύνθεση αποδόθηκε πολύ ικανοποιητικά από την ορχήστρα, με καλές σολιστικές συνεισφορές από τα διάφορα όργανα και το πρώτο βιολί του συνόλου, Γιάννη Γεωργιάδη. Η ισορροπία ανάμεσα στις ομάδες θα μπορούσε βέβαια να είχε προσαρμοστεί καλύτερα στην ακουστική του χώρου, αφού τα έγχορδα σε αρκετές περιπτώσεις δεν ακούστηκαν αρκετά ευκρινώς, ιδίως από όσους από τους πολυάριθμους ακροατές παρακολούθησαν τη συναυλία από το βάθος του αιθρίου.