Την Ντινάρα Αλίεβα προσκάλεσαν το Μέγαρο Μουσικής και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών σε συνεργασία με το Διεθνές Καλλιτεχνικό Κέντρο Ατενέουμ για ένα αφιέρωμα στη Μαρία Κάλλας στις 16 Σεπτεμβρίου στην αίθουσα «Φίλων της Mουσικής». Η υψίφωνος, γεννημένη στο Αζερμπαϊτζάν, είναι γνωστή στο αθηναϊκό κοινό από τη συμμετοχή της το 2007 στο «Γκραν Πρι Μαρία Κάλλας» που διοργανώνει το Ατενέουμ αλλά και από παλαιότερο αφιέρωμα του Ατενέουμ στην Κάλλας το 2009.
Φέτος, οι υπεύθυνοι της εμπιστεύτηκαν ολόκληρη βραδιά και δικαιώθηκαν. Η υγιής, χειμαρρώδης, λυρικοδραματική φωνή της και η εύστοχη επιλογή ρεπερτορίου, εγγυήθηκαν ένα αξιοπρεπές αφιέρωμα στην Ελληνίδα ντίβα της όπερας. Μαζί της η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τον Μίλτο Λογιάδη ξεκίνησε τη σεζόν με ξεκάθαρα θετικό πρόσημο: Το πρελούδιο από την «Τραβιάτα», με το οποίο άνοιξε η βραδιά, διέθετε αποχρώσεις και παλμό, ενώ η εισαγωγή στη «Δύναμη του πεπρωμένου» δόθηκε με έμφαση στο δραματικό στοιχείο, χωρίς να παραβλέπονται οι ανάλαφρες παράγραφοι, οι οποίες δημιουργούν την απαραίτητη αντίθεση. Ενδιαφέρουσα επιλογή υπήρξε η εισαγωγή στην όπερα «Λουίζα Μίλερ», η οποία αναμένει την πανελλήνια πρώτη της στη σύγχρονη εποχή. Στις δύο αυτές «Εισαγωγές» καθοριστική υπήρξε η συμβολή του πάντα μουσικότατου κλαρινετίστα Σπύρου Μουρίκη.
Το πρώτο μέρος της βραδιάς περιλάμβανε αποσπάσματα από όπερες του Βέρντι. Για τις δύο άριες της Λεονόρας από τον «Τροβαδούρο» η Αλίεβα διέθετε όλα τα απαραίτητα εφόδια, τη σκούρα φωνή, τις τρίλιες, την ικανότητα να τραγουδά χαμηλόφωνα στην ψηλή περιοχή της φωνής. Πάνω απ’ όλα, γνώριζε να αποδίδει την αισθητική αυτής της μουσικής, το μυστηριώδες και μελαγχολικό ύφος, απαραίτητο προκειμένου να αποδοθεί ο ρομαντικός χαρακτήρας της. Η πρώτη άρια της Αΐντας ξεχώρισε για τους έντονα δραματικούς τόνους και η τελευταία της Λεονόρας από τη «Δύναμη του πεπρωμένου» για τον λυρισμό της ερμηνείας.
Το δεύτερο μέρος της συναυλίας περιλάμβανε άριες από όπερες του βερισμού. Ο Λογιάδης επεφύλαξε μία ακόμα έκπληξη, παίζοντας το Ιντερμέδιο από την όπερα «Ο φίλος Φριτς» του Μασκάνι, ενός ακόμα άξιου συνθέτη του οποίου ο θαυμασμός προς τον Μουσολίνι σκιάζει το ενδιαφέρον μουσικό έργο. Η Αλίεβα επέλεξε άριες από την «Αδριανή Λεκουβρέρ» του Τσιλέα, την «Τόσκα» και τη «Μανόν Λεσκό» του Πουτσίνι, φανερώνοντας την πιο άμεσα θεατρική πλευρά του ταλέντου της. Η έκπληξη ήρθε εκτός προγράμματος, όταν μετά τα παραπάνω ερμήνευσε με απρόσμενη ευγένεια και λεπτότητα την άρια «Casta diva», «Αγνή θέα», από τη «Νόρμα» του Μπελίνι.