Η επιστροφή του «Ριγκολέτο» στην Εθνική Λυρική Σκηνή (πρεμιέρα, 25/10) ήταν θεαματική. Είχε εξαιρετική διανομή και όλα κύλησαν τόσο αρμονικά, ώστε γρήγορα ξεχάστηκε η διακοπή της παράστασης δύο λεπτά μετά την έναρξη λόγω τεχνικού προβλήματος. H ενημέρωση για «φωτιά στο κτίριο» προκάλεσε απλώς περίπου εικοσάλεπτη καθυστέρηση και καμία ανησυχία στο κοινό, έως ότου διαπιστωθεί ότι δεν υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα. Σημασία είχε ότι ο «Ριγκολέτο» του Βέρντι, στη δοκιμασμένη σκηνοθεσία και αισθητική επιμέλεια του Νίκου Σ. Πετρόπουλου (σκηνοθετική αναβίωση από τον Ιωνα Κεσούλη), έκανε την «πρώτη» απόβαση της ιταλικής όπερας του 19ου αιώνα στη νέα αίθουσα της Λυρικής – και τη ζέστανε.
Για τον βαρύτονο Δημήτρη Πλατανιά, ο ρόλος του Ριγκολέτο είναι και ένα διεθνές διαβατήριο, του ταιριάζει, αναβλύζει από μέσα του και προχθές, στην πρεμιέρα, τα έδωσε όλα και πήρε πίσω την αγάπη του κοινού. Είναι από εκείνες τις στιγμές που χαίρεται κανείς όταν «μετέχει» ενός γεγονότος ώσμωσης και συγκίνησης. Η Χριστίνα Πουλίτση, ως Τζίλντα, ήταν αισθαντική, βαθιά και έντιμη, και οι θαυμάσιες άριες του ρόλου ήταν η σπουδαία αντίστιξη στον Ριγκολέτο. Η παραγωγή της ΕΛΣ είχε μια θαυμάσια χορωδία, που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε αυτήν την όπερα, και ο Ηλίας Βουδούρης οδήγησε και πάλι την ορχήστρα ψηλά. Συγκινητικός ο Δημήτρης Καβράκος (παρά το κρυολόγημά του), άρτια, φίνα και ισχυρή παρουσία, όπως πάντα, η Ειρήνη Καράγιαννη. Οσο για τον Γιάννη Χριστόπουλο, ως Δούκα της Μάντοβας, μας έδωσε και πάλι σπουδαία, στιβαρή παρουσία, με την τόσο θερμή φωνή του. Το δυναμικό της Λυρικής είναι για το κοινό της η μεγαλύτερη περιουσία.
Ο «Ριγκολέτο» (ή «Ριγολέττος» κατά την ΕΛΣ), που έχει μεταφερθεί στον Μεσοπόλεμο, έχει παράσταση σήμερα, καθώς και στις 29/10 και 1/11.