Ο Ορφέας «απαγγέλλει» Ελιοτ στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ

Ο Ορφέας «απαγγέλλει» Ελιοτ στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ποια είναι η γλώσσα του Ορφέα; «Η ποίηση· ο Ορφέας δεν θα μπορούσε να μιλήσει σε άλλη γλώσσα», μας λέει η μεσόφωνος και σκηνοθέτις Εριφίλη Γιαννακοπούλου της ομάδας «Oper(o)». Η ποίηση του Τ. Σ. Ελιοτ και συγκεκριμένα τα «Τέσσερα Κουαρτέτα», σε μετάφραση Χάρη Βλαβιανού, έγιναν το λιμπρέτο για την παράσταση «Orpheus», τη νέα παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ σε συνεργασία με τη δραστήρια ομάδα «Oper(o)».

«Ο,τι ονομάζουμε αρχή συχνά είναι το τέλος και το να δίνεις ένα τέλος είναι να κάνεις μια αρχή», γράφει ο νομπελίστας ποιητής και κάπως έτσι ξεκινάει η παράσταση στην οποία η έννοια του «τέλους», όπως σημειώνει η κ. Γιαννακοπούλου, η οποία συν-σκηνοθετεί με την Ειρήνη Γεωργαλάκη, δεν έχει να κάνει μόνο με το μοιραίο αλλά και με το τέλος μιας εποχής. «Θεωρούμε ότι ο Ελιοτ μίλησε για πράγματα που μας αφορούν όλους και διαλέξαμε σημεία μέσα στα Κουαρτέτα που έχουν την ίδια προβληματική με την ερμηνεία που δίνουμε εμείς στον μύθο του Ορφέα», τονίζει.

H ομάδα «Oper(o)», γνωστή για την αναζήτηση μιας νέας γλώσσας στη δημιουργία οπερατικών παραστάσεων, πειραματίζεται στον Ορφέα της με μια διαφορετική φόρμα, όπου το σημαντικό «δεν είναι τόσο η πλοκή όσο το συναίσθημα». Η ομάδα δημιούργησε μια εικαστική ιστορία όπου η ποιητική αφαίρεση κατηύθυνε και το πρακτικό σκέλος της παράστασης, στην οποία δεν υπάρχουν ηθοποιοί. «Δουλεύουμε το έργο περίπου δύο χρόνια θέλοντας να μιλήσουμε για την έννοια του “τέλους”. Φτιάξαμε πρώτα μια παράσταση με ηθοποιούς και έπειτα τους αφαιρέσαμε». Αντί ηθοποιών οι συντελεστές της παράστασης, από τη σκηνογράφο μέχρι την ενδυματολόγο, ξεδιπλώνουν τα κομμάτια της ιστορίας πάνω στη σκηνή, ενώ η μουσική (Μιχάλης Παρασκάκης) δεν έχει πάντα τον πρωταγωνιστικό ρόλο. «Ο καθένας κάνει τη δουλειά του και συμπληρώνει τη μεγάλη εικόνα που λέει μια ιστορία. Δεν νιώσαμε την υποχρέωση να χρησιμοποιήσουμε μια συγκεκριμένη φόρμα. Αν δεν δοκιμάσουμε αυτά τα πράγματα στην Εναλλακτική Σκηνή, πού θα το κάνουμε;» μας λέει.

Το έργο αποτελείται από τέσσερις σκηνές και μια «στιγμή»: Θρήνος, Κατάδυση, Κοίταγμα, Μεταμόρφωση και Θάνατος. Ο θρήνος λειτουργεί ως εφαλτήριο για μια εσωτερική κατάδυση, όχι με ψυχαναλυτική διάθεση, μας λέει η μεσόφωνος, που ερμηνεύει τον ρόλο του Ορφέα και της Ευρυδίκης, αλλά για να αποκηρύξει ό,τι τον δεσμεύει. «Οταν επιστρέφει από τον Αδη δεν γοητεύει τη φύση όπως πριν, αλλά την αλλάζει, τη μεταμορφώνει και παράγει φως, μοιράζει τη γνώση που απέκτησε και έτσι ολοκληρώνεται», σημειώνει και γι’ αυτό επισημαίνει ότι είναι απόφαση του Ορφέα να κοιτάξει την Ευρυδίκη. «Δεν θα την πάρει πίσω, διότι δεν τη χρειάζεται», καταλήγει.

​​«Orpheus», Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ, ΚΠΙΣΝ, από 25/1.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή