Ενα από τα πιο επιτυχημένα σάουντρακ τηλεοπτικών σειρών είναι αυτό των X-Files. Οχι μόνο για την ωραία μελωδία του, αλλά πολύ περισσότερο για το θάρρος του συνθέτη Μαρκ Σνόου να πρωτοτυπήσει χρησιμοποιώντας διαφορετικό ύφος από τα συνηθισμένα δυναμικά σάουντρακ που κυκλοφορούσαν μέχρι τότε. Ο Μαρκ Σνόου (ή Μάρτιν Φούλτερμαν, όπως ήταν αρχικά το όνομά του) περιγράφει στην «Κ» το ξεκίνημά του, τη δημιουργία του πρώτου γκρουπ, του New York Rock and Roll Ensemble, και τη συνεργασία τους με τον Μάνο Χατζιδάκι, το πώς ανέλαβε τη δουλειά των X-Files, ποιος τον παρακίνησε να βάλει το γνωστό «σφύριγμα» στο σάουντρακ κ.ά.
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Μπρούκλιν από πατέρα ντράμερ. H μητέρα μου ήταν δασκάλα και έπαιζε πιάνο. Η επιμονή του πατέρα μου να μάθω πιάνο ήταν η αρχή για να ασχοληθώ συνολικά με τρία όργανα – πιάνο, όμποε και ντραμς. Φοιτώντας στο Τζούλιαρντ, γνωρίστηκα με τους Μάικλ Κέιμεν και Ντόριαν Ραντνίτσκι, ενώ ο τελευταίος έφερε δύο ακόμα φίλους, κιθαρίστες από το Νιου Τζέρσεϊ. Ετσι, στήθηκε το γκρουπ πρωτοπαίζοντας σε έναν χορό της σχολής, ενώ μετά ξεκινήσαμε και συναυλίες.
Εκείνο το διάστημα, η σύζυγός μου γνώριζε έναν τεχνικό της Atlantic Records, με τον οποίο ήρθαμε σε επαφή για να κάνουμε ντέμο. Εκεί, μας άκουσε ο Αχμέτ Ερτεγκούν (πρόεδρος της Atlantic) που θεώρησε ότι ήμασταν πολύ καλοί κι έτσι μπήκαμε στη δισκογραφία με το όνομα New York Rock and Roll Ensemble, κάνοντας συνολικά πέντε άλμπουμ. Τα δύο πρώτα ήταν σε πιο ροκ ύφος, ενώ ακολούθησε το Reflections, σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι που θα αποτελούσε το σάουντρακ της ταινίας “Dry Summer”. Ο Μάνος μάς είδε σε μια συναυλία και απλά θέλησε να συνεργαστούμε. Θα μας έδινε τις όμορφες μελωδίες του και εμείς θα γράφαμε στίχους επάνω τους. Προσωπικά, έγραψα για τον Κεμάλ. Δεν υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από το τραγούδι. Ηταν δημιούργημα της φαντασίας μου οι στίχοι τους οποίους έγραψα αστειευόμενος.
Οταν ολοκληρώθηκε η ηχογράφηση, ο Μάνος καβγάδισε έντονα με τον Ουλβί Ντογκάν, τον Τούρκο παραγωγό της ταινίας. Ενας από εμάς προσπάθησε να τους χωρίσει. Παρόλο που ο Ντογκάν ήταν πολύ νεότερος, καβγάδιζαν συχνά. Εμείς υπερασπιζόμασταν πάντα τον Μάνο, ενώ αν ακούγαμε απέξω φασαρίες, μπαίναμε μέσα να επιβεβαιώσουμε ότι ήταν ασφαλής. Ο μεγάλος καβγάς έγινε λόγω του σάουντρακ. Ο Ντογκάν το ήθελε παραδοσιακό με πολλά τουρκικά στοιχεία. Τελικά, η δουλειά χάλασε, αλλά τα κομμάτια βγήκαν λίγο αργότερα με τη μορφή άλμπουμ.
Ακολούθησαν ακόμα δύο δίσκοι, χωρίς επιτυχία και τελικά το γκρουπ διαλύθηκε κάπου στο ’72-’73, ενώ εγώ βρήκα δουλειά ως παραγωγός δίσκων. Κάποια στιγμή, η γυναίκα μου είπε ότι οι δικοί της ζούσαν έξω από το Χόλιγουντ, στο Λος Αντζελες, και πρότεινε να μετακομίσουμε εκεί ελπίζοντας ότι θα γνωριζόμουν με ανθρώπους της δουλειάς μου. Με δύο παιδιά και χωρίς χρήματα διασχίσαμε τη χώρα οδικώς. Μείναμε με τον πατέρα της για δύο εβδομάδες, αλλά μας έδιωξε και μετακομίσαμε σε μια καλύβα στο Μαλιμπού. Η πρώτη δουλειά ήρθε έξι μήνες αργότερα. Ηταν μια τηλεοπτική παραγωγή των Ααρον Σπέλινγκ και Λέοναρντ Γκόλντμπεργκ. Ετσι ξεκίνησαν όλα. Εμεινα στο Λος Αντζελες για 40 χρόνια και τώρα που κουράστηκα από όλα αυτά, ζω σε μια μικρή πόλη, κάπου στο Κεντάκι. Είναι ήσυχα και διακριτικά, ενώ πλέον γράφω στο δικό μου στούντιο.
Κάποιοι φίλοι μου ήρθαν στην Ελλάδα και είπαν ότι άκουγαν παντού το σάουντρακ των X-Files. Ο τρόπος που πήρα αυτή τη δουλειά είναι ασυνήθιστος. Ημασταν πέντε υποψήφιοι, αλλά ένας από τους λόγους που ο Κρις Κάρτερ (δημιουργός της σειράς) επέλεξε εμένα, ήταν γιατί έμενα κοντά στο σπίτι του. Ηταν εύκολο να έρθει στο στούντιό μου και να ακούσει τη μουσική. Ελπίζω, πάντως, να μην ήταν μόνο αυτός ο λόγος».
Η μελωδία της… απόρριψης
«Στην αρχή, οι παραγωγοί ζητούσαν έναν απλό και σταθερό ήχο, χωρίς μελωδίες, κάτι που γινόταν βαρετό. Ετσι, άρχισα να βγάζω στοιχεία από το υπόβαθρό μου, όπως μοντέρνα, συμφωνική και κλασική μουσική, αλλά δεν ήταν εξοικειωμένοι με αυτό. Τους άρεσε όμως γιατί ήταν διαφορετική προσέγγιση και με ενθάρρυναν να συνεχίσω.
Ο Κρις Κάρτερ μού έστειλε πολλά cd που του άρεσαν προτείνοντας να τα χρησιμοποιήσω ως σημείο αναφοράς, αλλά δεν έβγαινε τίποτα. Κάθε φορά που άκουγε κάποια επιλογή μου, την έβρισκε καλή, αλλά πάντα είχε κάποιον λόγο για απόρριψη. Αυτό έγινε τέσσερις φορές. Μετά την τρίτη φορά του ζήτησα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό, ώσπου μια μέρα δέχθηκε. Μόλις έφυγε, έβαλα ταυτόχρονα τα δύο χέρια μου στα πλήκτρα, δημιουργώντας τον ήχο που ακούγεται στην αρχή του σάουντρακ. Υστερα βγήκε και η υπόλοιπη μελωδία, αλλά δεν είχαμε κάποιο ιδιαίτερο όργανο να την εκτελέσει. Δοκιμάζοντας πολλά όργανα, κάποια στιγμή μού βγήκε το γνωστό σφύριγμα. Η γυναίκα μου το άκουσε από την αυλή και είπε: “Είναι ενδιαφέρον. Γιατί δεν τους προτείνεις αυτό;”.
Ηρθε ξανά ο Κρις, το άκουσε και του άρεσε, παρόλο που ποτέ δεν ήταν ενθουσιώδης. Ετσι βγήκε το κομμάτι. Εκείνο το διάστημα κανείς δεν ήξερε ότι η σειρά θα έκανε επιτυχία. Μόλις τρεις μήνες μετά την πρεμιέρα, ο κόσμος άρχισε να μιλάει για τη σειρά και την ενδιαφέρουσα προσέγγιση της μουσικής της.
Μέσα στο 2018 θα προβληθούν δέκα νέα επεισόδια. Το κυρίως θέμα της μουσικής θα είναι ίδιο, αλλά στο σύνολο θα αποτελεί ισορροπία από νεωτερισμούς και παρελθοντικούς ήχους. Αυτή είναι η πρόκληση για τα νέα επεισόδια».