Συμφωνικός Λοΐζος από την ΚΟΘ

Συμφωνικός Λοΐζος από την ΚΟΘ

2' 52" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα έργα του Μάνου Λοΐζου είναι πολυπαιγμένα στην Ελλάδα – και όχι μόνον. Εκατοντάδες συναυλίες, σε κάθε λογής μικρούς και μεγάλους χώρους. Και δικαίως· πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους συνθέτες μας, από αυτούς που «διαβάζονται» ξανά και ξανά από διαφορετικές γενιές, οι οποίες νομοτελειακά θα του δώσουν και νέες ερμηνείες. Αυτό επιχειρεί να κάνει και ο Αντώνης Σουσάμογλου σε συνεργασία με τον Μίλτο Λογιάδη, ο οποίος θα οδηγήσει την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης σε ένα εναλλακτικό, συμφωνικό ταξίδι μέσα στην εργογραφία του Λοΐζου. Το τι καταφέρνουν θα έχουμε την ευκαιρία να το δούμε απόψε στο Ηρώδειο, σε μια παράσταση (9 μ.μ.), η οποία παίρνει αφορμή από τη συμπλήρωση 80 χρόνων από τη γέννηση του συνθέτη.

«Η δύναμη της μουσικής του Λοΐζου είναι αναμφισβήτητη. Η μελωδικότητά της βοηθάει στο να εμπνεύσει έναν ενορχηστρωτή να “παίξει” με αυτήν. Δεν είναι εύκολο εγχείρημα μια διασκευή, ούτε μπορούν όλα τα μουσικά έργα να διασκευαστούν με επιτυχία. Χρειάζεται το πρωτότυπο υλικό να έχει περιθώρια προσαρμογών και αλλαγών.

Οταν όμως πετυχαίνει τότε δίνει τη δυνατότητα στον ακροατή να δει από άλλη οπτική γωνία το έργο και να αναδειχθούν κρυφές πτυχές του», μας λέει ο Μίλτος Λογιάδης, ο οποίος τονίζει πως η ερμηνευτική ευελιξία της ΚΟΘ βοήθησε πολύ στη συγκεκριμένη διαδικασία. Τι καινούργιο όμως ανακαλύπτει κανείς μετατρέποντας τραγούδια όπως «Ο δρόμος», «Το ακορντεόν», «Ολα σε θυμίζουν» σε συμφωνικά;

«Μπορεί να φανεί αφελές, αλλά το πρώτο πράγμα που με ξάφνιασε όταν ξεκίνησα να ταξινομώ το υλικό ήταν το εύρος της δουλειάς του σε τόσο λίγο χρόνο δημιουργικής ζωής. Νομίζω πως αρκετοί από εμάς δεν συνειδητοποιούμε το πόσα πολλά τραγούδια ήταν δικά του.

Το άλλο είναι η τόσο καλοδουλεμένη σχέση μελωδίας και στίχου. Η μελωδία δεν προσπαθεί ποτέ να υπερισχύσει πάνω στον στίχο, γι’ αυτό και το νόημα των τραγουδιών του είναι τόσο διαπεραστικό. Επειδή ο ίδιος ηχογραφούσε πολύ απλά, με μια κιθάρα, όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μαζί με τον Λάζαρο Τσαβδαρίδη τις ενορχηστρώσεις, δεν ήμασταν βέβαιοι για το πόσα τραγούδια θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε σε συμφωνικό περιβάλλον χωρίς να προδώσουμε το νόημά τους. Στην πορεία, αντιστράφηκε ο προβληματισμός μας γιατί το υλικό του κρύβει τέτοιο βάθος που μας γεννήθηκαν με ενθουσιασμό δεκάδες ιδέες και έπρεπε τελικά να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις επιλέγοντας το πρόγραμμα», απαντά ο Αντώνης Σουσάμογλου σχετικά.

Στη συναυλία του Ηρωδείου βέβαια δεν θα υπάρχουν μόνο οι μελωδίες. Η Δήμητρα Γαλάνη, ο Φοίβος Δεληβοριάς και η Γιώτα Νέγκα θα βρίσκονται επίσης εκεί για να τραγουδήσουν πάνω στις ανανεωμένες συνθέσεις. Οσο για το τι παραπάνω μπορούν αυτές να δώσουν σε ένα έργο ήδη γνωστό και αγαπημένο, ο κ. Σουσάμογλου είναι μετρημένος, αλλά ξεκάθαρος: «Πιστεύω πως η απαραίτητη συνθήκη για να ξεκινήσει οποιοδήποτε μουσικό πάντρεμα, είναι το να αγαπάς εξίσου και τους δύο κόσμους. Να σέβεσαι το τραγούδι και τις ανάγκες του και το τι αυτό αντιπροσωπεύει, και από την άλλη να σέβεσαι και να γνωρίζεις τις ανάγκες, το λεξιλόγιο και το ειδικό βάρος της συμφωνικής ορχήστρας. 

Είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός με την έννοια του crossover, κι αυτό επειδή στα μάτια μου ο όρος υπονοεί συνήθως μια στιγμιαία σχέση. Προσωπικά προτιμώ όταν μια καλλιτεχνική πρόταση έρχεται εκ βαθέων, με δική της, αυθύπαρκτη ζωή. Γενικά ωστόσο μιλώντας, θεωρώ πως η συνθετική αναδημιουργία είναι σημαντικό κομμάτι του να μεταφέρεις μια παράδοση. Η κάθε γενιά φτιάχνει τις αναμνήσεις της και έχει τους ήρωές της. Θέλει να πει τις γνωστές ιστορίες, τις γνωστές μουσικές με τον δικό της τρόπο και αυτό είναι ίσως και ο καλύτερος τρόπος για να παραμείνει μια παράδοση ζώσα».

​​Σάββατο 8/9, στις 9 μ.μ. στο Ηρώδειο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή