Σε ένα σπίτι 170 τετραγωνικών μέτρων, σε μια πόλη της ελληνικής περιφέρειας, δύο αδελφές αναγκάζονται να συγκατοικήσουν έπειτα από πολλά χρόνια. Η μία είναι έγκυος, ο σύζυγός της είναι άνεργος και με προβλήματα με την αστυνομία. Η άλλη πήγε για τη μεγάλη καριέρα στην Αθήνα, τα έχασε όλα και αναγκάστηκε να γυρίσει στην πατρογονική εστία, την οποία θέλει να ξεφορτωθεί για να ξεχρεώσει. Ο θάνατος του πατέρα τους φέρνει δύο διαφορετικούς ανθρώπους κάτω από την ίδια στέγη, ενώ μία επίσκεψη αλλάζει ξανά τις ζωές τους.
Αυτή είναι με λίγα λόγια η υπόθεση της παράστασης της ομάδας Μa Non Troppo «170 τετραγωνικά», που σκηνοθετεί ο Γιώργος Παλούμπης και είδαμε την περασμένη Παρασκευή. Η παράσταση ολοκληρώνει τον κύκλο της στο Από Μηχανής Θέατρο την προσεχή εβδομάδα και εντάσσεται στο ρεύμα του ρεαλισμού που έχει συνεπάρει το αθηναϊκό θέατρο τη φετινή σεζόν.
Το κείμενο του Γιωργή Τσουρή φαίνεται πως έχει όλα τα συστατικά μιας επιτυχημένης ρεαλιστικής συνταγής, αλλά φοβάμαι ότι δεν πείθει. Δεν αρκούν οι φωνές, η καθημερινή γλώσσα και η αργκό, η βία και οι μπουνιές στη σκηνή για να φθάσει η απελπισία και το αδιέξοδο των ηρώων στην ψυχή του θεατή. Αυτό μπορεί να γίνει χωρίς δάκρυα και εύκολες λύσεις.
Από την αρχή της παράστασης υπάρχει μια ένταση που μοιάζει τεχνητή, ένας επιτηδευμένος ρεαλισμός που κινείται γύρω από την προβληματική σχέση των δύο γυναικών (Αμαλία Αρσένη, Βάλια Παπακωνσταντίνου) με τον πατέρα τους, έναν πρωταγωνιστή εν τη απουσία του. Ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος υποστηρίζει τον ρόλο του δεύτερου προσώπου, του συζύγου που κρύβει ένοχα μυστικά και γίνεται καταλύτης αποκαλύψεων, όταν όμως το χιούμορ έχει ελαφρύνει πολύ την ατμόσφαιρα.
Η πιο ωραία στιγμή είναι η είσοδος στη σκηνή του άγνωστου, ετεροθαλούς αδελφού της οικογένειας, τον οποίο ενσαρκώνει ο ίδιος ο συγγραφέας. Ο Γιωργής Τσουρής είναι απολαυστικός στον χιουμοριστικό ρόλο του αφελούς επαρχιώτη αδελφού που τραγουδάει και ρεζιλεύεται σε ριάλιτι σόου. Η σκηνή έχει χαλαρώσει τόσο πολύ, κάνοντας την «έκρηξη» που ακολουθεί να μοιάζει κωμική.