07.30
Το ξυπνητήρι χτυπάει. Ο,τι και να συμβαίνει, όποια ώρα και αν έχω κοιμηθεί, είναι ιερή υποχρέωση: πρωινό ξύπνημα με τα παιδιά μας, τη δυόμισι ετών κόρη μας και τον εξάχρονο γιο μας. Πηγαίνω στην κουζίνα. Τους ετοιμάζω το γάλα. Θέλω μέχρι να γεράσουν να το θυμούνται αυτό. Τους βάζω μουσική, τη λατρεύουν. Την τιμητική τους έχουν βέβαια τα Στρουμφάκια («Μη με ξυπνάς απ’ τις 6») και το τραγούδι από μια παιδική σειρά που παρακολουθούν ανελλιπώς (Supa Strikas). Παρά τη νύστα, απολαμβάνω κάθε στιγμή. Οταν ήμουν στην ηλικία τους, τα ίδια έκανε ο πατέρας μου. Είναι κάτι σαν παράδοση λοιπόν για εμάς. Και φέτος, που ο Δάνος ξεκίνησε το νηπιαγωγείο, πάντα εγώ τον πήγαινα. Βρέξει χιονίσει.
08.15
Το καλύτερό μου: να κατέβω στον φούρνο της γειτονιάς και να πάρω κουλούρια Θεσσαλονίκης. Ζεστά και τραγανά. Τα περιμένουν η μπουμπού και ο Δάνος, τους αρέσουν πολύ. Ενα κουλούρι και για μένα στη διαδρομή και κάποιες σκέψεις οργάνωσης της μέρας. Μπαίνω στο σπίτι περίπου στις 8.40. Μέχρι τις 10.00 –και ενώ ετοιμάζεται ο γαλλικός καφές– είναι η ώρα του παιδιού: ζωγραφική, κυνηγητό, μπάλα. Στις 10.00 πίνω την πρώτη γουλιά καφέ και καπνίζω ένα τσιγάρο μαζί με τη Θάλεια, τη γυναίκα μου. Συζήτηση εφ’ όλης της ύλης: οικογενειακά και επαγγελματικά θέματα. Στη συνέχεια ντους, ενδεχομένως ξύρισμα και μετά… στον δρόμο.
11.00
Βρίσκομαι στο αυτοκίνητο, ξεκινάω για την πρόβα μου στο θέατρο «Αποθήκη». Ανοίγω το ραδιόφωνο. Η μουσική πάντα είναι η υπόκρουση στους θορύβους του δρόμου. Η ώρα των σκέψεων και ενίοτε των αποφάσεων. Τηλέφωνα, αποστολές emails. Εχω αρχίσει να αισθάνομαι ότι το κινητό έχει γίνει προέκταση του χεριού μου. Μέσα στις υποχρεώσεις μου –ευτυχώς, όχι πάντα– μια στάση σε κάποια τράπεζα…
12.00
Φτάνω στο θέατρο. Η πρόβα ξεκινάει. Σαν ντοπαρισμένος είμαι. Μου αρέσει πολύ η διαδικασία. Γουστάρω τον θίασο. Ωραία ενέργεια! Ετοιμάζουμε μια παράσταση βασισμένη στον «Πατέρα» του Στρίντμπεργκ. Η θεματολογία και η δομή παραμένουν ίδια με το πρωτότυπο. Αλλά η ιστορία μεταφέρεται στη σημερινή Αθήνα. Σκηνοθετεί ο Βασίλης Μπισμπίκης, με τη μέθοδο που ακολούθησε στο «Ανθρωποι και ποντίκια» (ό,τι καλύτερο έχω δει τα τελευταία χρόνια). Τη γυναίκα μου στην παράσταση υποδύεται η αδελφική φίλη μου (είναι και νονά της κόρης μου) Μαρίνα Ασλάνογλου. Ηθελα πολύ καιρό να βρεθώ επί σκηνής με τη Μαρίνα. Τη θεωρώ μια από τις καλύτερες ηθοποιούς που διαθέτει το ελληνικό θέατρο. Οι υπόλοιποι; Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης, η πιτσιρίκα μας, Νικολέτα Χαρατζόγλου, και η Γιώτα Σταυράκη, μια αληθινή κυρία του ελληνικού θεάτρου. Η πρεμιέρα θα γίνει τον Οκτώβριο.
17.00
Είμαι ξανά στο σπίτι. Κάτι γρήγορο για φαγητό και μετά ποδόσφαιρο ή καράτε. Οχι εγώ, ο γιος μας. Κατά τη διάρκεια των αθλοπαιδιών, εγώ κάνω τηλεφωνήματα – για τη δουλειά, εννοείται…
19.00
Επιστροφή στο σπίτι. Γρήγορα φιλάκια με τα πιπίκια μου, γρήγορες κουβέντες με τη Θάλεια. Μπάνιο και θέατρο. Στις 19.30 βρίσκομαι ξανά στο αυτοκίνητο. Ο Rock FM στη διαπασών. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο κάνουμε περιοδεία σε αθηναϊκές πιάτσες με το «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του». Αυτή η παράσταση είναι ό,τι πιο σημαντικό έχω κάνει. Νιώθω ευγνώμων. Απέναντι στους συντελεστές, απέναντι στον συγγραφέα Ντάλτον Τράμπο, απέναντι στο κοινό που με τιμά με την παρουσία του. Πρόκειται για έναν μονόλογο για τη μεγαλύτερη φρικαλεότητα που γέννησε ποτέ το είδος μας: τους πολέμους. Είναι ένα έργο-ύμνος για τη δύναμη του ανθρώπινου νου και την αξία της ζωής.
21.00
Η παράσταση αρχίζει και τελειώνει στην ώρα της. Γύρω στις 22.15 βγαίνω από το καμαρίνι μου. Μιλάω με τους θεατές που με περιμένουν και εν συνεχεία με τους συνεργάτες μου. «Καλά πήγε; Μήπως ήμουν πεσμένος;». Τα βράδια που δεν έχω παράσταση θα με βρείτε σε κάποια πλατεία στα Βριλήσσια με φίλους και τα παιδιά μας…
23.00
Επιτέλους, στο σπίτι. Η μέρα πλησιάζει προς το φινάλε της. Ή μήπως όχι; Δίνω από ένα φιλί στα κοιμισμένα μπομπιράκια μου. Φαγητό και κουβέντα με τη Θάλεια. Μελέτη για την πρόβα και ένα επεισόδιο από το «Game of thrones». Μετά; Υπνος! Νομίζω ότι τον δικαιούμαι…
Ο Τάσος Ιορδανίδης πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ο Τζόνι πήρε τ’ όπλο του», που περιοδεύει ανά την Ελλάδα. Επόμενη παράσταση: 9 Ιουλίου στο Κηποθέατρο Παπάγου. Τον Οκτώβριο θα τον δούμε στο θέατρο «Αποθήκη», στον «Πατέρα» του Στρίντμπεργκ.