Eνας «Οιδίποδας Τύραννος» για sold out

Eνας «Οιδίποδας Τύραννος» για sold out

1' 31" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η ολοκλήρωση των εκλογών φαίνεται πως απελευθέρωσε τους θεατρόφιλους ψηφοφόρους, ώστε να κατεβούν στο Αρχαίο Θέατρο του Επιδαύρου. Η παράσταση «Οιδίποδας Τύραννος» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη είχε τη μεγαλύτερη έως τώρα προσέλευση την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο – περίπου 18.500 θεατές. Aνάμεσά τους, υπουργοί και βουλευτές (εθεάθησαν η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως και η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη).

Στόχευση του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη ήταν να αποδώσει την τραγωδία σεβόμενος το κλασικό έργο, με βάσεις στην παράδοση. Για τον «Οιδίποδα Τύραννο» είχε επιλέξει δύο σημαντικούς ηθοποιούς της χώρας, με μακρά ενασχόληση στο αρχαίο δράμα: τον Δημήτρη Λιγνάδη στον ομώνυμο ρόλο και την Αμαλία Μουτούση ως Ιοκάστη. Ενδιαφέρον έχει και η σύμπλευση για πρώτη φορά των δύο πρωταγωνιστών, με δεδομένο ότι προέρχονται από διαφορετικές ερμηνευτικές σχολές, του Εθνικού ο Δ. Λιγνάδης, του Θεάτρου Τέχνης η Α. Μουτούση.

Η υπόθεση «του πρώτου στην παγκόσμια δραματουργία θρίλερ με σασπένς» έφθασε με εντυπωσιακή ενάργεια και στον θεατή που δεν την γνώριζε, ο λόγος του Σοφοκλή ακούστηκε με καθαρότητα από τη μετάφραση του Γιάννη Λιγνάδη. Μάλιστα, η μετάφραση επανέφερε λέξεις ξεχασμένες από την καθομιλουμένη, ενώ την ευρύτερη στόχευση του κ. Μαρκουλάκη υπηρετούσε η χρήση του πολυτονικού στον ελληνικό υποτιτλισμό της παράστασης.

Στην έγκυρη απόδοση της τραγωδίας συνέβαλε η λιτή εικόνα της (το σκηνικό του Πάρι Μέξη) και οι ηθοποιοί με τις ερμηνείες τους. Πλην του πρωταγωνιστικού διδύμου, ξεχώρισαν ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης (Τειρεσίας), ο Γιώργος Ζιόβας (βοσκός), ο Γιώργος Ψυχογιός (θεράποντας) και ο Νικόλας Χανακούλας (εξάγγελος).

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης ήταν συνεπής σε αυτό που είπε, πέτυχε σε γενικές γραμμές τους στόχους του και κέρδισε το ζωηρό χειροκρότημα. Οι όποιες ενστάσεις για την παράσταση αφορούν την ακαδημαϊκή οπτική που επέλεξε και όχι το εάν την υπηρέτησε. Επίσης, τα κοστούμια (Πάρις Μέξης) ήταν συντηρητικά και μονότονα, όπως και η μουσική του Μίνωα Μάτσα, η οποία πάντως ευτύχησε να αποδοθεί από έναν καλοδουλεμένο χορό.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή