Ενα εικοσιτετράωρο με την ηθοποιό Θάλεια Σταματέλου

Ενα εικοσιτετράωρο με την ηθοποιό Θάλεια Σταματέλου

3' 25" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

08.30

Ξυπνάω σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου σε κάποια πόλη της Ελλάδας. Εν μέσω περιοδείας για τον «Κατά φαντασίαν ασθενή», η καθημερινότητά μου έχει μιαν ιδιότυπη ρουτίνα. Ναι μεν επαναλαμβάνεται ένα σταθερό πρόγραμμα, αλλά κάθε μέρα σε άλλο μέρος της Ελλάδας. Σήμερα που γράφω είμαι στη Λάρισα.

09.00

Ολος ο θίασος έχουμε ραντεβού στην είσοδο του ξενοδοχείου για να φύγουμε με το πούλμαν για τον επόμενο προορισμό μας, τον Βόλο. Το προηγούμενο βράδυ παίξαμε στο θέατρο Αλκαζάρ της Λάρισας. Η εμπειρία από κάθε πόλη είναι μικρή, αλλά έντονη. Η παραμονή μας έχει ελάχιστη διάρκεια, ίσα που προλαβαίνουμε να πάρουμε μια γεύση από κάθε μέρος προτού έρθει η ώρα για την παράσταση. Το πούλμαν, λοιπόν, αναχωρεί για τον επόμενο σταθμό. Επικρατεί ησυχία – οι περισσότεροι κοιμούνται για να αναπληρώσουν τον χαμένο ύπνο (τελειώσαμε αργά χθες και το ξύπνημα ήταν σχετικά νωρίς). Κλείνω τα μάτια μου και ξεκουράζομαι ή κοιτάζω το τοπίο από το παράθυρο. Ο Θεσσαλικός Κάμπος είναι κίτρινος και απέραντος, και ο νους μου ταξιδεύει. Ρεμβάζω. Μέσα σε 10 ημέρες έχω αντικρίσει πολλά τοπία: τις λίμνες της Αιτωλοακαρνανίας, τα βουνά των Ιωαννίνων, τις θάλασσες του Ιονίου, τον κάμπο της Θεσσαλίας. Εχουμε ήδη δώσει γύρω στις 15 παραστάσεις σε διαφορετικά μέρη – κι έρχονται και άλλες!

12.00

Φτάνουμε στον Βόλο. Εχουμε επτά ώρες στη διάθεσή μας μέχρι να πάμε στο θέατρο. Αφήνουμε τα πράγματα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και βγαίνουμε μια βόλτα με τους συναδέλφους. Περπατάμε στο κέντρο, στην οδό Ερμού, χαζεύοντας δεξιά κι αριστερά. Καταλήγουμε στην παραλία και αφού, περπατήσουμε λίγο, καθόμαστε για έναν καφέ.

15.00

Ωρα για ξεκούραση. Ξαπλώνω με το βιβλίο μου και σε λιγάκι με παίρνει ο ύπνος, για μία – μιάμιση ώρα το πολύ.

17.00

Αυτή είναι η ιδανική ώρα για φαγητό. Ούτε πολύ κοντά στην παράσταση ούτε πολύ νωρίς. Βγαίνω και πάλι στην πόλη και πηγαίνω σε ένα μαγαζί στην παραλία που μου πρότειναν συνάδελφοι. Τρώω κάτι ελαφρύ, που όμως θα με κρατήσει μέχρι την ώρα της παράστασης. Επειτα περπατώ για λίγο στο λιμάνι, χαζεύοντας τη θάλασσα, μέχρι πέρα και πάλι πίσω.

18.30

Πλησιάζει η ώρα που θα μαζευτούμε πάλι όλοι. Επιστρέφω στο δωμάτιο και ετοιμάζω τα πράγματα που θα πάρω μαζί μου. Το θέατρο βρίσκεται σε απόσταση δέκα λεπτών από το ξενοδοχείο με τα πόδια. Υπάρχει πάντα η επιλογή του πούλμαν, αλλά προτιμώ να περπατήσω μέχρι εκεί.

19.30

Φτάνω στο θέατρο. Οι τεχνικοί έχουν ήδη ετοιμάσει τα πάντα: το σκηνικό έχει στηθεί (πράγμα καθόλου εύκολο, διότι μιλάμε για ολόκληρη ξύλινη κατασκευή), τα φώτα είναι έτοιμα, ο ήχος επίσης. Μένει μόνο να δοκιμαστούν τα μικρόφωνα από εμάς. Περιεργάζομαι λίγο τον χώρο: κάθε σκηνή που παίζουμε είναι διαφορετική και χρειάζεται να προσαρμοζόμαστε. Πηγαίνω πίσω από το σκηνικό όπου βρίσκονται όλα τα ρούχα και τα σκηνικά αντικείμενα. Παίρνω ό,τι είναι δικό μου και το τακτοποιώ εκεί όπου πρέπει να βρίσκεται την ώρα της παράστασης. Κουρδίζω το βιολί μου, δοκιμάζω το μικρόφωνό μου και έπειτα κάνουμε, όλος ο θίασος μαζί, δοκιμή σε ένα ομαδικό τραγούδι της παράστασης.

20.30

Ντύσιμο, χτένισμα, βάψιμο. Ο καθρέφτης είναι ένας και τον μοιραζόμαστε εκ περιτροπής. Να ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα στην περιοδεία: το πώς προσαρμοζόμαστε όλοι μαζί κάθε μέρα σε διαφορετικές συνθήκες και οι σχέσεις που χτίζονται μεταξύ μας χάρη σε αυτή την ανάγκη.

21.30

Πίσω από τη σκηνή, περιμένουμε το τρίτο κουδούνι. Οι θεατές κάθονται στη θέση τους και η παράσταση ξεκινάει! Στη διάρκειά της, από τα παρασκήνια, μου αρέσει πολύ ν’ ακούω τα γέλια του κοινού και να αφουγκράζομαι τον ρυθμό της παράστασης.

23.40

Μόλις τελείωσε η υπόκλιση και ενώ οι τελευταίοι θεατές αποχωρούν, εμείς βρισκόμαστε σε… πυρετώδη κατάσταση. Οι τεχνικοί έχουν αρχίσει να λύνουν το σκηνικό κι εμείς τακτοποιούμε ρούχα, αντικείμενα, μικρόφωνα για να μεταφερθούν ασφαλώς και να τα βρούμε όλα αύριο στο επόμενο μέρος που θα παίξουμε. Ξεβαφόμαστε, ντυνόμαστε και βγαίνουμε από το θέατρο.

00.30

Ολοι μαζί πάμε κάπου για φαγητό. Είναι αργά, είμαστε κουρασμένοι και έχουμε πάλι ταξίδι αύριο· γι’ αυτό δεν καθόμαστε πολύ. Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο. Υπνος και αύριο μία ακόμη πόλη μάς περιμένει.

Η Θάλεια Σταματέλου υποδύεται τη Λουιζόν στον «Κατά φαντασίαν ασθενή» του Μολιέρου, που σκηνοθετεί ο Πέτρος Φιλιππίδης. Η παράσταση κάνει περιοδεία στην Ελλάδα έως τα μέσα Σεπτεμβρίου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή