08.50
Το ξυπνητήρι είναι πάντα ρυθμισμένο να χτυπήσει αυτή την ώρα. Δεν ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που δυσανασχετούν με το ξυπνητήρι. Μου αρέσει το πρωινό ξύπνημα. Το επιδιώκω πια. Μου αρέσει να απολαμβάνω την ημέρα. Oχι ότι δεν απολαμβάνω την νύχτα. Με ευχαριστεί πολύ. Το βιβλίο «Η αδερφή μου» του Σταύρου Ζουμπουλάκη είναι πάντα δίπλα στο κρεβάτι μου τους τελευταίους μήνες. Τον περασμένο Ιανουάριο, με τον Περικλή Μουστάκη αποφασίστηκε να παρουσιαστεί η σκηνική του εκδοχή.
09.30
Ποτίζω τα λουλούδια της βεράντας μου. Το σπίτι μου έχει πολύ μεγάλη βεράντα. Μένω στα Εξάρχεια, απέναντι από τον κινηματογράφο «Ριβιέρα». Η θέα της βεράντας μου είναι η οθόνη του κινηματογράφου. Επιδιώκω αυτήν τη σχέση με τη φύση γιατί με βοηθάει στο ξεκίνημα της ημέρας μου. Εχω ένα βραχόκηπο με αρωματικά φυτά που έχω φέρει από τις Κυκλάδες. Είναι ο αγαπημένος μου.
10.30-12.00
Πίνοντας τον πρώτο μου καφέ και καπνίζοντας μισό πακέτο τσιγάρα κάνω τα πρώτα τηλέφωνα της ημέρας. Οργανώνω δουλειές της καθημερινότητας και τηλεφωνώ στους φίλους μου τους οποίους συνήθως ξυπνάω. Η φιλία είναι κάτι πολύ σημαντικό για εμένα, μείζον, χωρίς αυτό δεν μπορώ πια να υπάρξω. Οι φίλοι μου είναι η ζωή μου, ο κόσμος μου. Αγαπώ τη μοναξιά, το σπίτι μου μόνη μου, με τα βιβλία μου, τις μουσικές και τις ταινίες μου, αλλά το να μοιράζομαι τη ζωή μου με άλλους ανθρώπους, το θεωρώ εξίσου σημαντικό.
12.00-14.00
Η ώρα του γυμναστηρίου. Κολυμπάω καθημερινά στην πισίνα και κάνω δυναμική γιόγκα. Θέλω να αισθάνομαι την ενέργεια να ρέει στο σώμα μου. Το θεωρώ πολύ σημαντικό για έναν ηθοποιό.
14.00-16.00
Επιστρέφω στο σπίτι. Μελετάω το κείμενο «Η αδερφή μου» κρατώντας σημειώσεις για την πρόβα της ημέρας. Ο Περικλής Μουστάκης μου δίνει πάντα οδηγίες για να δουλεύω μόνη μου στο σπίτι και θεωρεί αυτή τη δουλειά με τον εαυτό μου πολύ σημαντική. Υπάρχουν πολλά βιβλία πάντα στο γραφείο μου και μου αρέσει να διαβάζω πολλά ταυτόχρονα. Αυτή την περίοδο όμως το γραφείο μου είναι γεμάτο με βιβλία του Σταύρου Ζουμπουλάκη και της Σιμόν Βέιλ.
16.00-17.30
Μαγειρεύω για εμένα και τη Φραγκίσκη, την κόρη μου, αλλά και τον σκύλο της τον Φάνη.
18.00-22.00
Πρόβα με τον Περικλή και τον βοηθό του τον Δημήτρη Σιγανό. Με τον Περικλή γνωριζόμαστε άπειρα χρόνια. Από το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν». Είναι ο άνθρωπος που με καθόρισε. Τον γνώρισα σε νεαρή ηλικία, οπότε δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς παρά να με διαμορφώσει. Η πρόβα μαζί του είναι πολύ δύσκολη αλλά ταυτόχρονα μαγική. Ο Περικλής είναι βαθύς, ουσιαστικός, απλός μέσα στην ουσία του. Το κείμενο του Σταύρου Ζουμπουλάκη το αγαπάμε πολύ και οι δύο και παίρνουμε μεγάλη χαρά με αυτό. Ο Δημήτρης, ο βοηθός του, είναι ο αφανής ήρωας. Ταιριάζουμε πολύ οι τρεις μας.
Εδώ πρέπει να μιλήσω για τον Σταύρο Ζουμπουλάκη. Τον γνώρισα όταν πήγα στο γραφείο του για να μιλήσουμε για το ενδεχόμενο της παράστασης. Τον θαύμαζα, αλλά δεν τον γνώριζα προσωπικά. Μου εμπιστεύθηκε το βιβλίο του που ξέρω ότι είναι πολύ σημαντικό για εκείνον, με απέραντη γενναιοδωρία. Θα του το χρωστάω για πάντα. Αυτό όμως που θα του χρωστάω περισσότερο είναι ότι μέσα από το βιβλίο του μου έμαθε τι σημαίνει καλοσύνη και αγάπη. Νιώθω πολύ τυχερή που τον γνώρισα. Με έκανε να θυμηθώ ξανά τι είναι πίστη. Να ξαναπιστέψω.
Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης ανήκει στους ανθρώπους της ζωής μου που εύχομαι να είναι πάντα καλά. Ο ίδιος και η οικογένειά του. Το βιβλίο του «Η αδερφή μου» ήταν και είναι για εμένα μια παρηγοριά στους απαρηγόρητους καιρούς που ζούμε. Στο κείμενό του φτάνει στη λύτρωση μέσα από την αγάπη για την αδερφή του, «εκείνης που της χρωστάει τα πάντα». Οπως λέει και ο ίδιος, «το κύριο φιλοσοφικό ερώτημα είναι η αρρώστια. Η αρρώστια, η δική σου και των άλλων, σε οδηγεί να εκτιμάς την αξία των πιο κοινών και καθημερινών πραγμάτων της ζωής και ταυτόχρονα να σχετικοποιείς, χωρίς να μηδενίζεις τη σημασία άλλων που θεωρούνται σημαντικά, σταδιοδρομίες, ανέσεις και άλλα τέτοια».
23.00-01.00
Τα τελευταία τσιγάρα της ημέρας και ποτό με τους φίλους μου στα Εξάρχεια.
Η πρεμιέρα της παράστασης «Η αδερφή μου» είναι στις 19 Δεκεμβρίου 2019 στις 21.00 στην Αγγλικανική Εκκλησία.