«Μα τι πάτε να κάνετε βραδιάτικα στον Βοτανικό; Εκεί κανείς δεν υπάρχει τέτοια ώρα, μόνο άδεια συνεργεία και πρόσφυγες». Ο οδηγός ταξί που μετέφερε τη γυναικοπαρέα στον Ελαιώνα, δεν έκρυβε την περιέργειά του. Και παρότι είδε κόσμο όταν φτάσαμε στο φωταγωγημένο «Cartel», παρέμενε δύσπιστος. «Τι θέατρο είναι αυτό;» είπε και έφυγε βιαστικά.
Πού να ήξερε. Εδώ στην Αγίας Αννης και Μικέλη 4, στάση μετρό Ελαιώνας, δίπλα στους χώρους ανακύκλωσης του Δήμου Αθηναίων, σε χωράφια και απορριμματοφόρα, εδώ όπου γεννήθηκε αυτός ο τεχνοχώρος, από πείσμα, θυμό και ανάγκη έκφρασης μιας παρέας τριαντάρηδων τότε, και κυρίως την αγωνιώδη προσπάθειά τους να βρουν ένα φτηνό ενοίκιο στην Αθήνα της κρίσης, το κοινό ζει μια ανεπανάληπτη εμπειρία.
Θεατές ετερόκλητοι αλλά ενημερωμένοι. Ντυμένοι γερά, κατάλληλα για να δουν θέατρο σε ένα πρώην μηχανουργείο, να βολευτούν όπου βρουν, να αφεθούν, να μην ενοχληθούν από τις βρισιές και την ένταση, από τον ωμό ρεαλισμό της παράστασης. Το «Ανθρωποι και ποντίκια» του Τζον Στάινμπεκ στη μετάφραση και την εξαιρετική απόδοση –διασκευή επί της ουσίας– της Σοφίας Αδαμίδου και βέβαια τη σκηνοθεσία του Βασίλη Μπισμπίκη, σε καθηλώνει εξαρχής. Κινηματογραφική η έναρξη, σαν ανοίγει η συρόμενη σιδερένια πόρτα της πρώτης αίθουσας στην οποία ξεκινάει η παράσταση. Δίπλα στο βαρέλι που καίγονται ξύλα, ζεσταίνονται δυο άστεγοι. Μιλούν για τη δουλειά που ξεκινούν την επόμενη ημέρα. Ο Βασίλης (Βασίλης Μπισμπίκης) και ο Λένος (Δημήτρης Δρόσος) που πάσχει από διανοητική στέρηση, ξεδιπλώνουν το περιθώριο. Επειτα, μετακινούμαστε στη διπλανή αίθουσα. Ανδρικός ο χώρος του μηχανουργείου, δωμάτια παράγκες όλο το σκηνικό, με εργαλεία, μηχανήματα, αφίσες γυμνόστηθων γυναικών, μια φωτογραφία του Παντελή Παντελίδη, και τον τροχό να ακούγεται δυνατά, όσο οι σπίθες του εκτοξεύονται. Δεν είμαστε στην Αμερική του κραχ όπου τοποθετεί ο Στάινμπεκ την ιστορία του, αλλά στην Ελλάδα του σήμερα και οι ηθοποιοί μας θυμίζουν την πραγματικότητα κάθε στιγμή, με άνεση, φυσικότητα, άλλοτε έντονα, πικρά κι άλλοτε με χιούμορ σε αυτή τη site specific παράσταση. Ολοι τους είναι εξαιρετικοί (Βασίλης Μπισμπίκης, Δημήτρης Δρόσος, Νικολέτα Κοτσαηλίδου, Στέλιος Τυριακίδης, Μάνος Καζαμίας, Γιώργος Σιδέρης, Θάνος Περιστέρης, Αγγέλα Πατσέλη και ο Κούρδος Γιανμάζ Ερντά που παίζει έναν μετανάστη. Αλλά και τα κορίτσια του θεάτρου, που βοηθούν τους θεατές, με αληθινή ευγένεια και καμία προσποίηση. Ακόμη και το χειροκρότημα μοιάζει διαφορετικό στο «Cartel». Eνας άλλος κόσμος, τόσο κοντά και τόσο μακριά μας.