08.30
Ξυπνάω. Μέχρι να ζεσταθεί το νερό, βάζω μια ηλεκτρική σκούπα. Ξυπνάω – σώμα και πνεύμα. Βάζω καφέ στην καφετιέρα και στρώνω το κρεβάτι, αφού αερίσω όλο το σπίτι, ανεξάρτητα από τον καιρό.
10.30
Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή. Απαντάω σε e-mail ή αποφεύγω να απαντήσω σε e-mail.
12.00
Ερχεται η personal trainer και συνεργάτις μου. Με κρεμάει στο πολύζυγο μέχρι τις 12.30. Μετά την αποκαθήλωση κάνω ανοίγματα μέχρι τις 13.00.
13.15
Μπαίνω στο μπάνιο για ένα κρύο μυοχαλαρωτικό ντους και διαπιστώνω μετά λύπης μου ότι και πάλι άδικα άνοιξα τον θερμοσίφωνα. Ξυρίζομαι, βάζω τις κρέμες μου, τα after shave μου, τα balsam, τις κρέμες ματιών, κάνω πιστολάκι για τη λιονταρίσια χαίτη μου, την οποία πλάθω με ειδικό προϊόν για όλη την ημέρα και φυσικά για την παράσταση.
14.00
Κατεβαίνω στο σούπερ μάρκετ, όπου ψωνίζω προϊόντα μόνο για το επόμενο 24ωρο, διότι αν ψωνίσω για το επόμενο τριήμερο τα προϊόντα θα καταναλωθούν μέσα στο πρώτο 24ωρο. Η κουζίνα με υγραέριο παίρνει φωτιά! Κατσαρόλες κοχλάζουν υπό τους ήχους κλασικής μουσικής. Τα τάπερ είναι καθαρά και ανοιχτά για να αποθηκεύσουν φαγητό για τις επόμενες μέρες στην κατάψυξη. Συνήθως μαγειρεύω λαδερά. Την ώρα που οι κατσαρόλες τραγουδούν, ένα Swiffer κάνει βόλτα σε όλες τις γωνιές του σπιτιού. Ετσι, για τον ψυχαναγκασμό. Μπαίνει ένα πλυντήριο σε μικρό πρόγραμμα για τα «αναλώσιμα» ρούχα της εβδομάδας. Τρώω, σαφώς και πλένω όλα τα πιάτα και τα κατσαρολικά, τα οποία δεν αφήνω να στραγγίξουν. Τα σκουπίζω και τα τοποθετώ κατευθείαν στα ντουλάπια.
15.00
Αν μου το επιτρέπουν οι πρόβες, ένας μεσημεριανός μισάωρος ύπνος με… εξαφανίζει από την πραγματικότητα.
16.00
Η αναζήτηση για κάτι που να περιέχει σοκολάτα με φέρνει στη δύσκολη θέση να παλέψω με τον δαίμονα που λέγεται κακάο. Σαφώς και υποκύπτω. Από ενοχές, βάζω ακουστικά στα αυτιά, το iPod στην τσέπη και ξεκινάει ο ποδαρόδρομος με ημερήσιο στόχο τα 10.000 βήματα τη μέρα.
17.30
Εχω φτάσει στο θέατρο «Τζένη Καρέζη». Πολλές φορές στην ώρα μου, πολλές φορές αρκετά πιο νωρίς.
18.00
Πηγαίνω στον Εθνικό Κήπο. Κάθομαι σε ένα παγκάκι και ανοίγω ένα βιβλίο που δεν διαβάζω ποτέ. Το κλείνω.
19.00
Χαιρετάω τον κόσμο στο θέατρο, παίρνω τα μπογαλάκια μου και βάζω το κοστούμι. Τακτοποιώ το καμαρίνι μου, σφουγγαρίζω γύρω γύρω. Ακουστικά στα αυτιά και βόλτες-ζέσταμα.
20.15
Μετά την ολοκλήρωση του στησίματος του σκηνικού από τους τεχνικούς «ήρωες» του θεάτρου, μπαίνω στη σκηνή. Κάνω μια γύρα τη σκαλωσιά, το πέρασμα της παράστασης, σα να περνάω λόγια, μόνο που δεν υπάρχουν λόγια. Υπάρχουν δωμάτια, από τα οποία η διαδρομή είναι συγκεκριμένη. Στο μυαλό μου έχω φτιάξει ένα παράλληλο story για τη διαδρομή αυτού του ήρωα από δωμάτιο σε δωμάτιο, για να μπορώ να θυμάμαι τη σειρά σωστά. Είναι μια τεχνική μνήμης που μου έμαθε ο Μάκης Παπαδημητρίου.
20.45
Το «Mute» υποδέχεται τον κόσμο. Εγώ ανεβαίνω στο καμαρίνι και παίρνω λίγο μάτι από το παραθυράκι τον κόσμο. Το θέατρο –ευτυχώς– γεμίζει.
21.15
Ο φωτιστής – ηχολήπτης μού δίνει το ΟΚ για να ξεκινήσουμε. Εκεί ο χρόνος διαστέλλεται ή συστέλλεται. Κάποιες μέρες κρατάει πάρα πολύ, κάποιες μέρες κρατάει πάρα πολύ λίγο. Το πνεύμα και το σώμα μου διακτινίζονται μέσα σε ψυχές και σε μυαλά. Χάνεται η αίσθηση της ημέρας, της χρονιάς, της ώρας, παρόλο που είμαι απόλυτα παρών.
22.45
Η λέξη «άδειος» είναι λίγη για να περιγράψει αυτό που μου συμβαίνει εκείνη την ώρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το «άδειος» είναι απαραίτητα καλό ή κακό. Είναι η ώρα που νιώθω σαν βρέφος που μόλις έχει ξυπνήσει το πρωί και θέλει μόνο περιποίηση.
23.30
Μεσογείων και Κατεχάκη. Εξω από το μετρό. Η πάλη με τον δαίμονα είναι πάλι παρούσα. Αυτή την ώρα δεν είναι το κακάο. Είναι η νύχτα. Οπου και να πας, θα είναι δύσκολα. Οπότε προτιμάω το λιγότερο κακό.
24.00
Απολαμβάνω το καυτό νερό που ζέστανα στις 8 το πρωί.
00.30
Ανοίγω ξανά το βιβλίο του πάρκου. Διαβάζω ξανά την ίδια σελίδα και το κλείνω ξανά. Σετάρω το ξυπνητήρι της επόμενης μέρας και ένα ακόμα Swiffer θα κάνει τη βόλτα του. Το βασανιστήριο του ύπνου ξεκινάει. Η υπερένταση της παράστασης και της ημέρας καλά κρατούν. Το μπάνιο δεν βοήθησε πολύ.
00.45
Θα ανάψω όλα τα κηροπήγια του σπιτιού και της βεράντας για να μην τα δω ποτέ να καίνε. Καληνύχτα σας.
Ο Γιώργος Χρυσοστόμου παίζει και σκηνοθετεί το «Mute» στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» κάθε Δευτέρα και Τρίτη.