Οι διαδικτυακές παραστάσεις ίσως οδηγήσουν σε νέο κοινό

Οι διαδικτυακές παραστάσεις ίσως οδηγήσουν σε νέο κοινό

3' 38" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο κόσμος δεν βγαίνει έξω, παραμένει σπίτι, όμως ο πολιτισμός, το θέατρο ειδικότερα, μοιάζει νικητής και στη δύσκολη συνθήκη του κορωνοϊού. Τα views και τα κλικ μετρούν με άλλους όρους την ανταπόκριση του κοινού στα διαδικτυακά καλέσματα. Το θέατρο επιμένει, οι online μεταδόσεις πληθαίνουν και οι άνθρωποί του βέβαια ανησυχούν.

Από σήμερα 4/4 τις διαδικτυακές παραστάσεις ξεκινάει ένα ακόμη θέατρο ρεπερτορίου, της «Οδού Κεφαλληνίας» (www.theatroodoukefallinias.gr).  Εχοντας μία διαδρομή 35 χρόνων καλεί θεατρόφιλους, φοιτητές θεατρολογίας και σπουδαστές σχολών υποκριτικής να  παρακολουθήσουν σε έξι διαφορετικές ημερομηνίες (από τις 11 π.μ. έως τις 11 π.μ. της επομένης), έξι επιτυχημένες του παραγωγές που έχουν τη σκηνοθετική υπογραφή των Μίνωα Βολανάκη, Νίκου Μαστοράκη, Λευτέρη Βογιατζή, Στάθη Λιβαθινού και Δημήτρη Καραντζά. 

Η αρχή γίνεται με τις «Δούλες» του Ζαν Ζενέ, που παρουσιάστηκαν το 2005 με τις Μάγια Λυμπεροπούλου, Ρένη Πιττακή, Μπέττυ Αρβανίτη σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή και συγκέντρωσαν σε 154 παραστάσεις 21.714 θεατές. Την Κυριακή 5/4 θα μεταδοθεί «Η Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, μία από τις επιτυχίες της Μπ. Αρβανίτη και του Στάθη  Λιβαθινού  το 2011, που είδαν 31.122 θεατές και ακολουθούν έως τις 9 του μηνός: «H κυρία από τη θάλασσα» του Ιψεν σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη, παραγωγή του 1995, «Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» του Φρίντριχ Ντίρενματ σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, «Ο Γυάλινος κόσμος» του Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά και «Πριν την αποχώρηση» του Τόμας Μπέρνχαρντ σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, η τελευταία παράσταση του θεάτρου που διέκοψε λόγω πανδημίας.

Ο μεταφραστής και παραγωγός του «Θεάτρου Κεφαλληνίας», Βασίλης Πουλαντζάς, λέει στην «Κ» ότι οι διαδικτυακές μεταδόσεις θεατρικών παραστάσεων «είναι ανάγκη του καιρού μας και του αναγκαστικού εγκλεισμού. Τις κάνουμε για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που μένουν σπίτι. Ισως, όταν τελειώσουν όλα αυτά, η ανταπόκριση που έχουν οι μεταδόσεις αυτές γενικότερα, να οδηγήσουν ένα νέο κοινό στο θέατρο».

Η ανταπόκριση του κόσμου στις παραγωγές του «Πορεία», του Θεάτρου Τέχνης επίσης, των παραστάσεων που ανέβασαν με δική τους πρωτοβουλία ηθοποιοί όπως ο Αργύρης Ξάφης, ήταν μεγάλη. Παραγωγές όπως το «Mistero Buffo» με σκηνοθέτη τον Θωμά Μοσχόπουλο μέτρησαν πάνω από 24.000 views σε δύο μέρες, ενώ οι «Τρεις αδελφές»  του Δ. Τάρλοου συγκέντρωσαν 70.300 views. Το θέατρο «Σταθμός» (stathmostheatro.gr) έδωσε παράταση έως το Σαββατοκύριακο, στις online παραστάσεις  «Ο Ουρανός και… το Παντελόνι του» των Λούλα Αναγνωστάκη – Ιάκωβου Καμπανέλλη με τη Νένα Μεντή και τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη και τον «Ηχο  του όπλου» της Λούλας Αναγνωστάκη, σε σκηνοθεσία και οι δύο του Μάνου Καρατζογιάννη. Την επόμενη εβδομάδα θα μεταδοθούν και οι «Φυλές» σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά, ενώ για την Πρωτομαγιά σχεδιάζεται να παρουσιαστεί  στην ιστοσελίδα του θεάτρου η συζήτηση με την Αλκη Ζέη για τη φιλία της με τη Ζωρζ Σαρή.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου «Σταθμός», Μάνος Καρατζογιάννης, μας λέει ότι «ο χώρος είναι σε απελπισία, όμως το θέατρο είναι μια αισθητηριακή τέχνη. Το γνήσιο κοινό δεν θα μας ξεχάσει, γιατί δεν μεταδίδονται αλλιώς η συγκίνηση και η μαγεία του». Ο νέος τρόπος να δούμε θέατρο βρήκε ανταπόκριση παντού. Να όμως τι γράφει για το θέμα ο Σάββας Πατσαλίδης, καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο http://savaspatsalidis.blogspot.com, για την καραντίνα και το θέατρο online. «Εκείνο που φοβάμαι είναι πως σε βάθος χρόνου (σύντομου χρόνου) αυτή η εξ ανάγκης εξοικείωση του δέκτη με το online θέατρο που ήδη άρχισε, ενδέχεται να (ανα) διαμορφώσει και τις προσδοκίες του. Οντας στο σπίτι του (στον χώρο εργασίας του πλέον), τι πιο βολικό (και ανέξοδο) να παρακολουθεί, καθώς εργάζεται ή τρώει, και μια παράσταση του Εθνικού ή του Κρατικού Θεάτρου λ.χ.;».

Ενα άλλο θέατρο

Ο νέος τρόπος να βλέπουμε θέατρο μπορεί να συναντήσει αντιστάσεις στους κύκλους των πιο «παραδοσιακών» θεατρόφιλων, όμως είναι βούτυρο στο ψωμί της νέας γενιάς που γεννήθηκε μαζί με τα γκάτζετ της νέας τεχνολογίας. «Γι’ αυτή τη γενιά μια τέτοια εξέλιξη θα έρθει και θα δέσει με τις ήδη διαμορφωμένες προσδοκίες της. Οσο για το χειροκρότημα, κανένα πρόβλημα: προσφέρονται τα like. Απειρα. Με μηδέν κόστος, για όλους. Εκείνο που θα χαθεί (και μαζί του το αίσθημα της κοινωνικής συνεύρεσης) θα είναι το ζωντανό κύτταρο της ίδιας της τέχνης του θεάτρου, το “εδώ και τώρα”. Θα μιλάμε πλέον για ένα εντελώς άλλο θέατρο που θα παίζεται για να βιντεοσκοπείται (για το μάτι της κάμερας), προκειμένου να φτάσει, διαμέσου της τεχνολογίας, στο μάτι του μοναχικού και παροπλισμένου θεατή. Ελπίζω να διαψευσθώ και όλα αυτά να είναι απλώς σκέψεις κάτω από το ψυχολογικό βάρος της κατάστασης που έχει δημιουργήσει αυτή η εφιαλτική πανδημία. Ο χρόνος θα δείξει», σημειώνει ο Σάββας Πατσαλίδης. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή