Η σκοτεινή λάμψη του «Μάκμπεθ» δίνει μεγάλες ερμηνείες

Η σκοτεινή λάμψη του «Μάκμπεθ» δίνει μεγάλες ερμηνείες

2' 32" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Με δύο επιπλέον παραστάσεις συμμετέχει στον «Μάκμπεθ» του Βέρντι, ο βαρύτονος Τάσης Χριστογιαννόπουλος, μετά την ακύρωση της συμμετοχής του Δημήτρη Πλατανιά. Για τον ίδιο, η ούτως ή άλλως προγραμματισμένη εμφάνισή του σε αυτόν τον εμβληματικό ρόλο, ένα ρόλο σκοτεινό και πολύπτυχο, που απαιτεί ιδιαίτερο έλεγχο και ισορροπία, είναι ένα πέρασμα σε μία περίοδο ωριμότητας, φέτος που συμπληρώνει 25 χρόνια καριέρας.

Η μεγάλη παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, που παρουσιάζεται στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη στο Μέγαρο Μουσικής (παραστάσεις 22, 24, 25, 26 Ιανουαρίου) φέρνει στη σκηνή σπουδαίους πρωταγωνιστές μέσα σ’ ένα θέαμα που επενεργεί σαν βραδυφλεγής βόμβα, τέτοια είναι η δύναμη των ερμηνειών και η επίδραση του σκηνικού. Μέσα από αυτόν τον «Μάκμπεθ» του 2014, με τη σκηνοθεσία του Λορέντσο Μαριάνι και με τον Μύρωνα Μιχαηλίδη να οδηγεί την ορχήστρα της ΕΛΣ σε μία ακόμη υψηλή απόδοση (με τον ίδιο τρόπο που ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος έχει απογειώσει τη Χορωδία), τίθενται ζητήματα καίρια για τη Λυρική Σκηνή: μπορεί να προτείνει νέα ανεβάσματα και παράλληλα να στηρίζει, να αναδεικνύει και να ωθεί καλλιτέχνες υψηλού διαμετρήματος χτίζοντας την απαραίτητη, μυστική σχέση με το κοινό;

Ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος υπηρετεί τον «Μάκμπεθ» με την επίγνωση ότι απαιτείται αυτό το ζύγισμα «πυκνότητας ήχου και γνώσης», ένα χάρισμα που στο δίνει ο χρόνος, η δουλειά και η εμπειρία. Εναλλάσσεται με τον Δημήτρη Τηλιακό, που στην πρεμιέρα ήταν ένας «πήλινος βράχος», υποβλητικά αυλακωμένος από αίμα και σκιές, ισότιμος και σοβαρός αντίποδας στην εμβληματική προσωπικότητα της Δήμητρας Θεοδοσίου, που διαθέτει το χάρισμα εκείνο του εσωτερικού μεγαλείου που υπνωτίζει. Δίπλα στον Τάση Χριστογιαννόπουλο είναι η Τατιάνα Μελνυτσένκο, με μια ενδιαφέρουσα μεταξύ τους χημεία. Αυτά τα δύο ζεύγη στις αντίστοιχες διανομές, μαζί με τους επίσης βασικούς ρόλους του Μπάνκο (Τάσος Αποστόλου και Πέτρος Μαγουλάς) και του Μακντάφ (Δημήτρης Πακσόγλου, Βαγγέλης Χατζησίμος, Φίλιππος Μοδινός) συνθέτουν μία ερμηνευτική βεντάλια που καθιστούν αυτόν τον «Μάκμπεθ» μία πολύπτυχη εμπειρία που περνάει στο υποσυνείδητο. Υπάρχουν στιγμές, που οι ίδιοι οι ρόλοι, σε όλο αυτό το πλέγμα της απληστίας, της μικρότητας, του φθόνου και της κάθαρσης, γιγαντώνονται και συμπυκνώνονται ταυτόχρονα ως περίληψη και ανάλυση των βασικών πτυχώσεων του ανθρώπινου χαρακτήρα.

Και είναι σε αυτόν τον «Μάκμπεθ», που ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος, ως λυρικός βαρύτονος, αναδύεται ώριμος και δυνατός να ελέγξει και να οργανώσει ένα ρόλο- πρόκληση για τη φωνή του. Διαθέτει μία εντυπωσιακή καθαρότητα σκέψης. «Σήμερα βρίσκομαι σε ένα σημείο», μου λέει σε τηλεφωνική επικοινωνία για τον ρόλο, «που γνωρίζω τι θέλω, τι θα κάνω και τι δεν θα κάνω». Οπως λέει, ιδιαίτερα παραστατικά, ανήκει στο είδος εκείνο των καλλιτεχνών που «συμπυκνώνουν το υλικό και την ενέργειά τους έτσι ώστε στα 40-45 τους να είναι στην υψηλότερη στιγμή».

Ο τρόπος που διαχειρίζεται ζητήματα αυτοκυριαρχίας και συγκίνησης, η συνάρτηση των οποίων μπορεί να οδηγήσει στο ζητούμενο, μοιάζει καίριος. Μπροστά του έχει σημαντικά σχέδια στο εξωτερικό, όπως «Δαναΐδες» του Σαλιέρι, «Μυστήρια της Ισιδος» (η γαλλική υβριδική μύηση στον «Μαγικό Αυλό»), επιπλέον ηχογραφήσεις (Ραμώ), «Ιταλίδα στο Αλγέρι» στο Παρίσι, «Τραβιάτα» στο Glyndebourne και περιοδεία με τραγούδια του Μάλερ με τον Ιβάν Φίσερ και την Ορχήστρα της Βουδαπέστης. Ξεχειλίζει από ενέργεια, αλλά προς το παρόν ο «Μάκμπεθ» είναι το μεγάλο στοίχημα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή