Ενα εικοσιτετράωρο με την ηθοποιό Κατερίνα Διδασκάλου

Σάκης Ιωαννίδης

08.03.2021 • 19:30

07.05
Βάζω το ξυπνητήρι μετά το ακριβώς για να νιώθω ότι έχω πέντε ακόμη λεπτά. Ξυπνάω πάντα πριν! Τα ρούχα έτοιμα και η τσάντα με τα σενάρια επίσης. Ζεστό νερό με λεμόνι, γεμίζω το παγούρι για μαζί μου και καλημέρα σπίτι. Τα λέμε το βράδυ! Ακόμη μια μέρα στη ζωή της Μυρσίνης.
 
08.00
Ηδη βρίσκομαι στο αυτοκίνητο της παραγωγής με μάσκα στο πίσω κάθισμα και ξαναπερνάω τις σκηνές. Είναι πολύτιμος αυτός ο χρόνος. Η διαδρομή βοηθάει στη συγκέντρωση και ταυτόχρονα το μικρό αυτό ταξίδι αποτελεί μια πιο χαλαρή εισαγωγή στις υποχρεώσεις της ημέρας.
 
09.00 
Αφήνω τις «αποσκευές» στο καμαρίνι μου και πηγαίνω κατ’ ευθείαν για χτένισμα και μακιγιάζ. Στο καμαρίνι μου τα ρούχα της ηρωίδας είναι έτοιμα. Καθώς φορώ τα ρούχα της Μυρσίνης, μπαίνω λίγο λίγο στην ψυχολογία της, στην ατμόσφαιρα της εποχής, στον χώρο και στον χρόνο που ζει ο χαρακτήρας.
 
09.15
Στο σετ ξεκινάει η πρόβα και η αρχή μιας ακόμη διαδρομής στη ζωή της ηρωίδας. Και τότε… όλα σβήνουν και μπαίνω σε έναν σκοτεινό διάδρομο με πολλές πόρτες. Αρχίζω να τις ανοίγω μία μία. Μπαίνω έτοιμη, αλλά το πού οδηγεί αυτός ο διάδρομος που ανοίγεται είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς. Αλλοτε με μικρά βήματα προχωρώ σαν να περπατώ σε απόλυτο σκοτάδι και με την αφή προσπαθώ να καταλάβω πού βρίσκομαι. Βλέπω εικόνες καινούργιες. Αλλοτε εικόνες παλιές ξεπετιούνται μπροστά μου. Και άλλοτε καθρέφτες κάθε μορφής και μεγέθους. Με την απορία του γατιού που κοιτάζεται για πρώτη φορά σε καθρέφτη προσπαθώ να προσεγγίσω τα διαφορετικά είδωλα που αντικατοπτρίζονται μπροστά μου. Τα χρησιμοποιώ, τα κρατάω και συνεχίζω. Ανοίγω την επόμενη πόρτα. Και βρίσκομαι σε ένα υπέροχο ξέφωτο που μου επιτρέπει να κοιτάξω μακριά τον ορίζοντα και να τρέξω με δύναμη κάτω από δέντρα και πάνω σε βράχια. Καινούργια πόρτα. Και ένας καταρράκτης χωρίς να το περιμένω με παρασύρει, με γυρίζει στα αφρισμένα νερά του και με ξεπλένει και με βγάζει στην αντίπερα όχθη. Σηκώνομαι, βγαίνω και περπατάω στο βρεγμένο χώμα που γλιστράει, κρατιέμαι από κλαδιά και το χώμα είναι πια στεγνό και ο ήλιος με ζεσταίνει. Είμαι έτοιμη για την επόμενη πόρτα. ΣΤΟΠ!
 
14.00
Διάλειμμα για φαγητό. Είναι η ώρα που μιλάω με τα παιδιά μου, που ξαναγυρίζω στη δική μου πραγματικότητα. Αφού έχω κλάψει, έχω ερωτευτεί, έχω διανύσει χιλιόμετρα στη ζωή μιας άλλης γυναίκας. Τα αφήνω όλα έξω από μένα και επιστρέφω στην Κατερίνα.
 
18.00
Οταν βγαίνω από το στούντιο είναι βράδυ. Η μέρα όμως δεν έχει ακόμη τελειώσει. Αντίθετα, η διαδρομή προς τα πίσω σημαίνει πολλή ακόμη δραστηριότητα. Είναι μια μικρή ανάπαυλα και ταυτόχρονα η ψυχολογική προετοιμασία για μια ακόμη μεγάλη επαγγελματική αγάπη, που ζει άλλες ώρες από την τηλεόραση: το θέατρο!
 
19.00
Πρόβα στο θέατρο. Εκεί με περιμένει μια άλλη ηρωίδα που σε κάθε πρόβα γίνεται πιο συγκεκριμένη, πιο «δική» μου. Εκεί ένας καινούργιος σκοτεινός διά-δρομος ανοίγεται. Ανοίγω άλλοτε με επιφύλαξη, άλλοτε με βεβαιότητα και ορμή τις πόρτες του. Κι εκεί ένα καινούργιο ταξίδι αυτογνωσίας. Φέτος, είχα τη χαρά να ετοιμάσω διαφορετικά πράγματα για το θέατρο: την παράσταση «33 παραλλαγές του Κάουφμαν», σε σκηνοθεσία Γιώργου Πέτρου, την «Ιστορία του στρατιώτη» σε σκηνοθεσία Χριστόφορου Χριστοφή και την «Απολυμένη» του Αντώνη Τσιπιανίτη, που την προετοιμάσαμε για online streaming. Οσον αφορά τη συγκεκριμένη παράσταση, είναι μεγάλη μου χαρά που η παραγωγός εταιρεία, η Erofili Productions, έδωσε σάρκα και οστά στην επιθυμία μου να γίνει υποτιτλισμός με ελληνικούς υπότιτλους, έτσι ώστε να μπορούν να την παρακολουθούν και οι κωφοί θεατρόφιλοι. 
 
22.00
Επιστρέφοντας σπίτι το βράδυ σχεδιάζω ποια ταινία ή σειρά θα δω. Δεν έχω χορτάσει ταξίδι! Αλλά και ποιο βιβλίο θα με συντροφέψει στα ταξίδια του μυαλού… Μυθιστόρημα; Ιστορία; Ποίηση; Ειδικά η ποίηση, είναι αγαπημένος προορισμός. Υπάρχει μια παρεξήγηση στην Ελλάδα. Πολλοί νομίζουν ότι κάποιος πρέπει να έχει διδακτορικό για να κατανοήσει την ποίηση. Ομως οι νέοι άνθρωποι ανταποκρίνονται σε αυτήν, είναι συγκινητικό πόσο. Οσο για μένα, η ποίηση είναι πάντα μια πόρτα ανοιχτή. Πολλές φορές ανακαλύπτω σε ένα ποίημα τα λόγια που ήταν έτοιμα μέσα μου και εξωτερικεύονται μέσα από τους στίχους του.
 
23.30
Είναι ώρα για βόλτα στην ψηφια-κό κόσμο. Βλέπω τι κάνουν οι φίλοι μου στο Instagram. Τα νέα της ημέρας, τον σχολιασμό της επικαιρότητας.
 
00.00
Πριν κοιμηθώ αναλογίζομαι πόσο τυχερή είμαι. Ο Σωκράτης έλεγε «Χαλεπόν εστίν εαυτόν γνώναι». Είναι δύσκολο να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Κι εγώ έχω κάθε μέρα μια ευκαιρία!
 
Η Κατερίνα Διδασκάλου πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική σειρά «Αγριες Μέλισσες».