Ένα εικοσιτετράωρο με την ηθοποιό Βίκυ Διαμαντοπούλου

Ένα εικοσιτετράωρο με την ηθοποιό Βίκυ Διαμαντοπούλου

3' 29" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

08.00

Αναβολή στο ξυπνητήρι. Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, αγκαλιά με κάποιο τετράποδο παρέα να μου δίνει δύναμη για το υπόλοιπο της ημέρας. Αγαπημένη στιγμή αυτή λίγο πριν από το ξύπνημα και εκείνη λίγο πριν από τον ύπνο. Οσα ξυπνητήρια και να βάλω για ασφάλεια, θα ξυπνήσω με την παρέμβαση κάποιας γάτας. Οι γάτες είναι πάντα πιο αποτελεσματικές από τα ξυπνητήρια.

08.30

Παραγγέλνω πάντα καφέ γιατί όταν μας τον φτιάχνει άλλος έχει καλύτερη γεύση. Υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι κάποια στιγμή θα μάθω να φτιάχνω, γελάω, πίνω την πρώτη γουλιά. Η μέρα θα ξεκινήσει πάντα με μια βόλτα με τον Ολιβερ, τον σκύλο μου, και θα συνεχίσει με το τάισμα των γατιών. Ολα τα ζωάκια που έχω είναι υιοθετημένα πρώην αδεσποτάκια. Είναι πολύ σημαντικό να βοηθάμε τα πλάσματα γύρω μας, ο καθένας όπως μπορεί.

10.00

Μπάνιο, κρέµες και φροντίδα. Γιατί μπορεί η μέρα σου να μην πάει καλά, αλλά το σώμα σου θα μυρίζει λουλούδια. Κι αυτό ίσως σου δώσει λίγη χαρά.

10.30

Συνήθως, αν έχω γύρισμα, η μέρα κυλάει με φίλους και συνεργάτες στα γραφικά στενάκια στο Διαφάνι των «Αγριων μελισσών». Κείμενα, πρόβες, συζητήσεις, αστεία, προβληματισμοί. Μία μέρα στο γύρισμα ισούται με μία εβδομάδα στο σπίτι. Στην περίπτωση που δεν έχω γύρισμα, θα ασχοληθώ με κάποιο κείμενο από τη σειρά ή από το θέατρο. Με βοηθάει να γυρνάω πίσω στη βάση μου και να γράφω στο μικρό μου τετράδιο κάποιες σκέψεις μου. Σίγουρα πρέπει να βρω χρόνο για καθαριότητα και άλλες δουλειές τις οποίες πάντα προσπαθώ να αποφύγω – και κάποιες μέρες το καταφέρνω.

                                               18.00

«Οσα ξυπνητήρια και να βάλω για ασφάλεια, θα ξυπνήσω με την παρέμβαση κάποιας γάτας. Οι γάτες είναι πάντα πιο αποτελεσματικές από τα ξυπνητήρια».

Εχω µια ολόκληρη ώρα αποκλειστικά για τον εαυτό μου. Να σκεφτώ, να αναλογιστώ πολλά και πολλούς – κι αυτό γιατί θα είμαι κολλημένη στην κίνηση της εθνικής οδού. Δεν έχω καταλάβει ακόμα αν αυτό μόνο με εκνευρίζει ή βρίσκω και μια μικρή ευχαρίστηση μέσα στην… ταλαιπωρία μου. Σίγουρα βοηθάει η μουσική. Ειδικά όταν το αμάξι μου κάνει έναν καινούργιο, περίεργο και λίαν ανησυχητικό θόρυβο που δεν θέλω να μάθω από πού προέρχεται.

19.00

Περπατάω στο κέντρο της Αθήνας με έναν καφέ στο χέρι. Αναγκάζομαι δηλαδή να το κάνω, γιατί συνήθως παρκάρω μακριά από το θέατρο. Ομως κάθε φορά θα ανακαλύψω και κάτι διαφορετικό. Είχα ξεχάσει πώς είναι να περπατάς κάπου που δεν είναι η γειτονιά σου. Και είναι ωραία! Το κέντρο της Αθήνας αποτυπώνει πάντα με ακρίβεια την κατάσταση της χώρας τη δεδομένη χρονική στιγμή. Μαγαζιά, κλειστά μαγαζιά, άνθρωποι με κοστούμι, άνθρωποι χαρούμενοι που κάνουν βόλτα, τουρίστες, άστεγοι, άστεγα ζωάκια, κτίρια έτοιμα να πέσουν, σκουπίδια και στρας.

19.30

Στο θέατρο. Κάτι θα συζητάμε, κάτι θα τρώμε, κάτι θα δοκιμάζουμε και κάτι θα μοιραζόμαστε. Ολα αυτά για ένα θεατρικό έργο που δεν ήξερα αλλά χάρηκα που το γνώρισα: «Ο κήπος με τις αλήθειες». Είναι η πρώτη μου παράσταση μετά τη δραματική σχολή και έχω μια γλυκιά ανυπομονησία για το ξεκίνημα. Μια φράση τριγυρνάει στο μυαλό μου ξανά και ξανά από αυτό που χτίζουμε: «Γιατί να μην φτάνει η αγάπη;»…

23.30

Λίγη µουσική στο αυτοκίνητο για αποσυμπίεση σε ένα δρόμο που πλέον είναι άδειος. Το βράδυ η λίστα με τα τραγούδια που θέλω να ακούω είναι συγκεκριμένη. Τελικά, όχι, δεν υπάρχει καμιά ευχαρίστηση μέσα στην κίνηση. Μόνο ταλαιπωρία.

00.00

Είναι µια καλή ώρα για να προλάβω να δω τους φίλους μου, να μάθω τα νέα τους, να τους πω τα δικά μου και να γελάσουμε – μέχρι δακρύων. Συνήθως θα μαζευτούμε σε κάποιο σπίτι έως ότου αρχίσουν τα πρώτα χασμουρητά. Αυτό είναι το σύνθημα για να αποχαιρετιστούμε. Γυρίζω στο σπίτι και τα τετράποδα με υποδέχονται με τιμές. Θα σιγουρευτώ ότι έχουν φάει, έχουν πιει και έχουν περάσει καλά. Είναι το τέλος μιας μέρας. Μια μικρή νίκη για όλους μας. Κάτι θα φάω, κάτι θα δω, κάπως θα κοιμηθώ, μέχρι να έρθει η ώρα να πατήσω και πάλι αναβολή στο ξυπνητήρι.

 Η Βίκυ Διαμαντοπούλου υποδύεται τη Σοφούλαστις τηλεοπτικές «Αγριες μέλισσες» και παίζει στην παράσταση «Ο κήπος με τις αλήθειες» του Αντριου Μπόβελ, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, στο θέατρο Μουσούρη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή