Ισως το πρώτο κριτήριο για το καλό ή κακό αποτέλεσμα μιας παράστασης είναι πόσο συχνά κοιτάζει ο θεατής το ρολόι του, και πόσες φορές στριφογυρίζει στο κάθισμά του. Στην παράσταση που μόλις ανέβασε στο θέατρο «Πορεία» ο Δημήτρης Τάρλοου, το πρώτο έργο που έγραψε η σπαραχτική Σάρα Κέιν σε ηλικία 23 χρόνων και έχει τίτλο Blasted (Ερείπια), κανείς δεν κουνήθηκε από τη θέση του για μία ώρα και 45 λεπτά. Οσο για το ρολόι μας, ρίξαμε μια ματιά μετά τη μία ώρα, από δημοσιογραφική περιέργεια περισσότερο.
Είναι και αυτό το έργο της Σάρα Κέιν σκληρό, έχει για πρωταγωνιστές του ανθρώπους κυνικούς, λαϊκούς, άξεστους, βίαιους. Το φόντο του είναι ένας πόλεμος. Οταν το έγραψε η Σάρα Κέιν ήταν ο πόλεμος της Βοσνίας. Αυτή τη φορά, στην τεράστια οθόνη που στήθηκε στη σκηνή του θεάτρου «Πορεία», ως μέρος του σκηνικού, είναι η κρίση της Ουκρανίας.
Αλλά ο πόλεμος δεν συμβαίνει μόνο εκεί έξω. Συμβαίνει και μέσα στο δωμάτιο εκείνου του υπερπολυτελούς ξενοδοχείου, του σχεδόν αποστειρωμένου, όταν ένας άνδρας (Ακύλλας Καραζήσης) βιάζει μια γυναίκα (Λένα Παπαληγούρα).
Και λίγο αργότερα, ένας στρατιώτης (Μιχάλης Αφολάνιο) – αφού πόλεμος υπάρχει γύρω- βιάζει αυτόν τον άνδρα. «“Ποια θα μπορούσε να είναι η σχέση μεταξύ ενός κοινού βιασμού σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Λιντς και σ’ αυτά που συνέβησαν στη Βοσνία;” Κι εκείνη τη στιγμή ξαφνικά έπεσε ένα νόμισμα και σκέφτηκα: “Μα φυσικά, είναι φανερό. Το ένα είναι ο σπόρος και το άλλο το δέντρο”. Και πραγματικά πιστεύω ότι οι σπόροι ενός κανονικού πολέμου μπορούν πάντα να βρεθούν στον πολιτισμό σε καιρό ειρήνης και πιστεύω ότι το τείχος που χωρίζει τον επονομαζόμενο πολιτισμό και τα συμβάντα στην Κεντρική Ευρώπη είναι πάρα πολύ λεπτό και μπορεί να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή», έλεγε η Σάρα Κέιν.
Ο Δημήτρης Τάρλοου έσκυψε με αγάπη και κατανόηση πάνω απ’ αυτή τη σκέψη της Κέιν και έστησε μια παράσταση σπαραχτική όσο και τρυφερή. Γιατί μέσα στη βία, αυτή που μας περιβάλλει κι αυτή που συμβαίνει ανάμεσα σε λαούς και στρατούς, υπάρχει πάντα η αναζήτηση της τρυφερότητας και της γαλήνης. Οπως ακριβώς υπάρχει στα έργα της Σάρα Κέιν…
Με αφυπνιστικό τρόπο
Εστησε ένα σκηνικό απλό και λειτουργικό (Ελένη Μανωλοπούλου), αξιοποίησε τη σκεπασμένη σ’ αυτή την παράσταση καταπακτή που ήταν η πισίνα στην «Ευριδίκη» και κάποια στιγμή γίνεται ο τάφος που υποδέχεται τα νεκρά σώματα και είχε στη διάθεσή του τρεις ηθοποιούς που έκαναν τα πάντα πάνω στη σκηνή με τον καλύτερο τρόπο. Το σημαντικότερο είναι ότι όλα αυτά τα σκληρά και τα βίαια ενώ γίνονται μπροστά στα μάτια μας γίνονται με τρόπο όχι σοκαριστικό αλλά αφυπνιστικό. Αν αυτό ήταν το στοίχημα του Δημήτρη Τάρλοου το πέτυχε. Πετυχαίνοντας ταυτόχρονα να μας δώσει μία από τις σημαντικότερες φετινές θεατρικές παραστάσεις.