Το Πάσχα που μας πέρασε μοιάζει με ορόσημο για τα θεατρικά δρώμενα: ορισμένα έριξαν αυλαία, άλλα συνεχίζονται (όπως αυτό, που θα μας απασχολήσει) και κάποια μόλις αρχίζουν την πορεία τους. Είχα την τύχη να απολαύσω μία (ακόμα) εξαιρετική θεατρική εμπειρία στο αρχιτεκτονικό κόσμημα του Πειραιά, το ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο, το οποίο επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο. Eίχε προηγηθεί η άρτια ανεβασμένη όπερα για παιδιά «Το Μαγικό Βιολί».
Οι επτά ιστορίες
Η πιο πρόσφατη ήταν το σπονδυλωτό και πολυεπίπεδο δρώμενο κτισμένο πάνω σε επτά παραδοσιακά παραμύθια «Στον ίσκιο της θυγατέρας» από την ομάδα «Ονειρόδραμα». Με ιδιαίτερη αγάπη και σεβασμό οι Πέννυ Καλαφατάκη, Γιώργος Μενεδιάτης, Χριστίνα Μουδάτσου και Βασίλης Παπαλαζάρου έσκυψαν πάνω από το υλικό τους και το δραματοποίησαν σε μία παράσταση, που ακροβατούσε μεταξύ μύθου, παραμυθίας και πραγματικότητας.
Χρησιμοποιώντας ισχυρές νύξεις για σκοτεινά σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα (κακοποίηση γυναικών, μητέρες παιδοκτόνοι) μας οδήγησαν και μας μύησαν στον κόσμο των παραμυθιών. Με όχημα τα σώματά τους, τις φωνές, τα θροΐσματα και τις κραυγές τους, κλεισμένοι και απελευθερωμένοι από την πραγματικότητα μέσα στα υποβλητικά κοστούμια του Κωνσταντίνου Γκουγκούνη υποδύονται τους ήρωες και τις ηρωίδες των παραμυθιών, ενώ ταυτόχρονα τα αφηγούνταν κιόλας. Ενα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο της παράστασης ήταν η προσαρμογή του δρώμενου στον θεατρικό χώρο και αντίστροφα.
Η απαρχή ξεκινά με το ξετύλιγμα της κλωστής του παραμυθιού «Ο βασιλιάς των λαών» από τον χώρο της εισόδου και του φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου και μεταφέρεται μέσω των σκαλοπατιών στον επάνω όροφο για να καταλήξει σ’ έναν πλήρη κύκλο και να ολοκληρωθεί εκεί όπου άρχισε. Η συγκλονιστική πρώτη ιστορία είναι η «Μήτρα των παραμυθιών», όπου μία γυναίκα διασώζει τον εαυτό της και το παιδί που κυοφορεί από τη συζυγική βαναυσότητα, με το να γεννά παραμύθια κάθε βράδυ. Ετσι δίνεται σθεναρά το στίγμα των παραμυθιών, που συνήθως τελειώνουν καλά, αλλά ουδέποτε είναι ροζ.
Ακολουθεί ο «Καημός», με ευθείες αναφορές σε παιδοκτονίες, αλλά και στον Κρόνο, ο «Υπνος», ένας ύμνος στην καλοσύνη και την ανοιχτοκαρδοσύνη, που επικρατεί της κακίας, η πνευματώδης ιστορία του θορυβώδους, αυθάδους και αξιαγάπητου αντιεξουσιαστικού «Κοκοριού», η περιπαικτική αφήγηση με την «Τύχη της λωλής», μία ενίοτε κυνική παραπομπή στο κυνήγι της νεότητας και, τέλος, «Οι κόρες του παπά»: η επιδίωξη και η επίτευξη του ερωτικού σμιξίματος μέσα από τεχνάσματα και παραμύθια, που ολοκληρώνει τον κύκλο της ζωής και της αφήγησης.
Η παράσταση επαναλαμβάνεται στο Camp της πλατείας Κοτζιά, από τις 16 έως και τις 31 Μαΐου, κάθε Παρασκευή και Σάββατο.