Το καλοκαιρινά κινηματογραφικά ραντεβού των Αθηναίων στα πάρκα, στις πλατείες και στα θέατρα συνεχίζονται χάρη στο Open Air Festival, το οποίο προσφέρει όμορφες βραδιές με αγαπημένες ταινίες του πρόσφατου ή πιο μακρινού παρελθόντος. Μία από αυτές, την επόμενη Τρίτη, στο θέατρο Ρεματιάς Χαλανδρίου, έχει επιπλέον επετειακό χαρακτήρα με την προβολή του «Ακροπόλ» του Παντελή Βούλγαρη, το οποίο συμπληρώνει 20 χρόνια από το άνοιγμά του στις αίθουσες. «Ο καιρός περνάει γρήγορα», μας είπε γελώντας ο κ. Βούλγαρης και συμπλήρωσε ότι βρίσκει πολύ θετική την πρωτοβουλία των διοργανωτών να αξιοποιήσουν τους ανοιχτούς χώρους της Αθήνας για την προβολή καλών ταινιών.
Συγκίνηση και μαγεία
«Για μένα το “Ακροπόλ” αντιπροσωπεύει τη συγκίνηση και τη μαγεία του θεάτρου όπως το γνώρισα στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια σχεδόν αποκλειστικά μέσα από τις παραστάσεις του. Με μάγευε η τότε επιθεώρηση με τους πρωταγωνιστές της, όπως ο Μίμης Φωτόπουλος, ο Κώστας Χατζηχρήστος, σε παραστάσεις που συνδύαζαν την ψυχαγωγία με το πολιτικό σχόλιο». Χρόνια αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ως σκηνοθέτης πια, είχε την ευκαιρία να ζήσει και από μέσα τον κόσμο της επιθεώρησης. «Ο θαυμασμός μου ενισχύθηκε όταν έζησα την περιπέτεια της παράστασης μέσα από τα παρασκήνια, τους αυτοσχεδιασμούς και βέβαια τη σχέση με το κοινό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο σκελετός της παράστασης οριστικοποιούνταν μετά την πρεμιέρα, αφού ουσιαστικά το κοινό αποφάσιζε ποια σκετς και αστεία ήταν πετυχημένα και θα παρέμεναν και ποια όχι».
Με αυτές τις εμπειρίες στις αποσκευές του, ο Παντελής Βούλγαρης έφυγε το 1994 για τη Σόφια προκειμένου να γυρίσει το δικό του «Ακροπόλ». «Η ταινία είναι ένα αφιέρωμα στον κόσμο της επιθεώρησης της δεκαετίας του ’60, όπου το θέατρο και ο κινηματογράφος χαρακτηρίζονταν από τη συγκίνηση και το θέαμα. Νομίζω ότι πετύχαμε να ζωντανέψουμε αυτόν τον κόσμο κυρίως χάρη στους εξαιρετικούς ηθοποιούς όπως ο Λευτέρης Βογιατζής και ο Σταύρος Παράβας αλλά και τα καταπληκτικά σκηνικά του Διονύση Φωτόπουλου».
Με δεδομένη την τεράστια κινηματογραφική του εμπειρία -του χρόνου συμπληρώνει 50 χρόνια ως δημιουργός-, ζητήσαμε από τον κ. Βούλγαρη και ένα σχόλιο για τη σημερινή δραστηριότητα του ελληνικού σινεμά. «Αυτή η παρέα των νέων σκηνοθετών μου θυμίζει την αντίστοιχη δική μας όπως εμφανιστήκαμε το ’65 στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για να ανοίξουμε στη συνέχεια και με άλλους, όπως ο Αγγελόπουλος, ο Δήμος Θέος κ.ά. Το καλό είναι ότι και η σημερινή γενιά διαισθάνεται όψεις της πραγματικότητας με διαφορετικό τρόπο και μοιάζει αποφασισμένη να τις εκφράσει. Το στοίχημά της ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, είναι να καλλιεργήσει περισσότερο τις σχέσεις της με το μεγάλο κοινό, γιατί είναι κρίμα ταινίες τόσο αξιόλογες, με διακρίσεις σε διεθνή φεστιβάλ, να έχουν μικρή ανταπόκριση από τον εδώ κόσμο».
«Η προίκα του τόπου»
Εχοντας και δύο παιδιά που δραστηριοποιούνται στον χώρο (ο Αλέξανδρος και η Κωνσταντίνα Βούλγαρη έχουν ήδη παρουσιάσει τις δουλειές τους), ο κ. Βούλγαρης είναι ξεκάθαρος ως προς τις συμβουλές του: «Τους λέω, μαζευτείτε όλοι, μπείτε σε ένα πούλμαν και γυρίστε την περιφέρεια να δείξετε τη δουλειά σας και να δημιουργήσετε σχέσεις με τον κόσμο». Και καταλήγει: «Σε κάθε περίπτωση χαίρομαι πολύ γι’ αυτήν τη γενιά, είναι προίκα του τόπου και πρέπει να ενισχυθεί».