Ο «πειραγμένος» Λόρκα ξένισε το κοινό

Ο «πειραγμένος» Λόρκα ξένισε το κοινό

2' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Βραδιάζει, ξημερώνει, ο καθημερινός επαναλαμβανόμενος ρυθμός σε μια λαϊκή γειτονιά. Στις διάφορες ώρες της μέρας ακούγονται οι φωνές των ενοίκων. Κρυφακούμε τα βάσανά τους, τους τσακωμούς τους, τα χάδια τους -ερωτικά ή μη-, τα πάθη που κουβαλούν. Κάπως έτσι ξεκινάει την ιστορία του «Ματωμένου γάμου» η σκηνοθέτις, ηθοποιός και συγγραφέας Λένα Κιτσοπούλου. Πατώντας πάνω στην ιστορία του Λόρκα, που ήταν πραγματικό γεγονός στον καιρό του, φιλεύοντάς μας μέρη της μετάφρασης του Νίκου Γκάτσου και μερικά από τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι από εκείνη την πρώτη παράσταση. Για να το εικονοποιήσει όλο αυτό έστησε τρία ξύλινα λυόμενα σπιτάκια στον Χώρο Η της Πειραιώς 260 και για παραπάνω από μισή ώρα από την αρχή της παράστασης οι θεατές ήταν σαν να άκουγαν… θέατρο στο ραδιόφωνο. Δεν βλέπαμε τους ηθοποιούς, τους ακούγαμε μέσα από τα σπίτια τους. Οπως τους ακούμε από τους φωταγωγούς των πολυκατοικιών, από τα ανοιχτά παράθυρα και τα μπαλκόνια το καλοκαίρι. Αυτό ήταν το βασικό σκηνικό (Ελλη Παπαγεωργακοπούλου) και κάπου στο πλάι της σκηνής μερικά τραπέζια και καρέκλες συνοικιακής καφετέριας που επιστρατεύτηκαν αργότερα για το τραπέζι του γάμου.

Από την αρχή και σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, μπλέκονται τα λόγια του Λόρκα που μετέφρασε ο Νίκος Γκάτσος, με καθημερινά, σημερινά ακούσματα. Εντοπίζουμε ενδοοικογενειακή βία, λεκτική ή σωματική, διακρίνουμε τη μοναξιά των γυναικών κάθε ηλικίας, το πάθος των ανδρών για το ποδόσφαιρο, τη χωρίς λόγο βωμολοχία και οργή.

Εχουμε ήδη εντοπίσει τη φωνή του Νίκου Καραθάνου, αλλά δεν τον έχουμε δει. Οταν εμφανίζεται -για να συνοδέψει τον μονάκριβο γιο του στο σπίτι της νύφης που πρόκειται να πάρει- βλέπουμε την εξαιρετικά επιτυχημένη μεταμφίεσή του σε μια μικροαστή μάνα, χαροκαμένη συν τοις άλλοις, που μόνη της χαρά είναι η χαρά του μονάκριβου γιου της και μόνες της μνήμες οι νεκροί που έχει θάψει. Ενα κλασικό ταγέρ, ένα τσαντάκι επίσημων μικροαστικών εμφανίσεων, τακούνι πέντε πόντων και ξασμένο μαλλί σε συνοικιακό κομμωτήριο. Κι αυτή ήταν η προσέγγιση συνολικά της Λένας Κιτσοπούλου για τον δικό της «Ματωμένο γάμο» (γιατί, όπως όλα τα έργα που επιλέγει, το έκανε κι αυτό δικό της). Βλέπουμε εικόνες που έχουμε ξαναδεί (τους συμβατικούς γάμους, τη λαμπερή εμφάνιση των νεαρών κοριτσιών που αναζητούν τον δικό τους γαμπρό στους γάμους των άλλων, το καθήκον να περάσουμε καλά ενώ περνάμε βαρετά) ή άλλες που υποφώσκουν σ’ αυτές τις καθωσπρέπει συμπεριφορές και απλώς δεν μιλιούνται. Και κάπου εκεί θυμήθηκε και «Τα κορίτσια» του Διονύση Σαββόπουλου…

Ναι, ασφαλώς το πείραξε το κείμενο του Λόρκα η Λένα Κιτσοπούλου. Κάποιες στιγμές εύστοχα, κάποιες στιγμές υπερβολικά και ξεχειλωμένα. Υπήρχαν ηθοποιοί που υπηρέτησαν μοναδικά την άποψή της (ο Νίκος Καραθάνος σίγουρα, η Μαρία Καλλιμάνη ως δούλα, η Εμιλυ Κολιανδρή ως νύφη). Κάποιοι ρόλοι και να έλειπαν δεν θα πείραζαν κανέναν (ο σαλός του Γ. Κότσιφα, η σκληρά κυνική παρουσία της εξαιρετικής Ιωάννας Μαυρέα). Κι επειδή όταν πηγαίνει να δει κανείς παράσταση της Κιτσοπούλου ξέρει ότι θα δει Κιτσοπούλου, το μόνο που συζητήθηκε ως μείον -και βρήκε αρκετούς σύμφωνους- ήταν η επανάληψη κάποιων ευρημάτων που είναι πλέον αναμενόμενα και αναγνωρίσιμα ως ταυτότητά της και ο πλατειασμός επί σκηνής κάποιων ευρημάτων που κούρασε τους θεατές. Το διαρκές παιχνίδι μεταξύ λυρισμού και κυνισμού δεν ήταν πάντα επιτυχημένο. Η ενασχόλησή της όμως με τον πυλώνα της ελληνικής κοινωνίας, το μικροαστικό κομμάτι και ό,τι αυτό κουβαλάει χθες και σήμερα, είναι σίγουρα από τις πιο σημαντικές καταθέσεις της.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή