«Αλήθεια, γιατί να πάω να δω τους Μόντι Πάιθον; Είναι γέροι, ο καλύτερος από αυτούς πέθανε και τα εισιτήρια είναι πανάκριβα», λέει ο Μικ Τζάγκερ στον μάνατζέρ του, ενώ ο ντράμερ των Ρόλινγκ Στόουνς, Τσάρλι Ουότς, μορφάζει αμήχανα δίπλα του. Το βίντεο-προάγγελος της παράστασης «Monty Python Live (mostly) Show», απολύτως συντονισμένο στο ανατρεπτικό, αυτοσαρκαστικό χιούμορ των διάσημων Βρετανών, σηματοδότησε την αντίστροφη μέτρηση των τριάντα λεπτών που μας χώριζαν από την έναρξη του πολυαναμενόμενου καλλιτεχνικού γεγονότος, που αναμεταδόθηκε ζωντανά την περασμένη Κυριακή από το Ο2 Arena του Λονδίνου στον κινηματογράφο «Δαναό».
Η τελευταία επανένωση της θρυλικής βρετανικής ομάδας, «που ήταν για την κωμωδία ό,τι οι Μπιτλς για τη μουσική», έχει πλέον δημιουργήσει ένα μυθικό ρεκόρ, καθώς τα 20.000 εισιτήρια της πρεμιέρας εξαφανίστηκαν μέσα σε 43,5 δευτερόλεπτα – παρά το τσουχτερό της τιμής τους (έως £95), η οποία στη μαύρη αγορά έφτασε τις £200. Ο Τζον Κλιζ σχολίασε με τον γνωστό «πυθωνικό» του τρόπο: «Η ανταπόκριση του κοινού στην προγραμματισμένη επανένωσή μας ήταν πολύ, πολύ ανόητη! Δεν λέω, βέβαια, μας συγκίνησε το γεγονός ότι τόσο πολλοί φαν έχουν ακόμα τη διάθεση να βλέπουν τόσο ηλικιωμένους ανθρώπους να παίζουν πάνω στη σκηνή».
«Ο ένας έφυγε, μένουν πέντε ακόμα»
Λίγο πριν χαμηλώσουν τα φώτα στη γεμάτη αίθουσα των 550 θέσεων, παρατηρώ γύρω μου τους θεατές, στη συντριπτική τους πλειονότητα τριαντάρηδες. Πού είναι άραγε οι συνομήλικοι των 70άρηδων Πάιθον στην αθηναϊκή προβολή της παράστασης; Στο Λονδίνο, οι φαν τους εμφανίζονταν στο Ο2 «φορώντας εμβληματικά κοστούμια των σκετς τους ή έστω με κάποια χαρακτηριστικά καπέλα τους, απαγγέλλοντας ολόκληρα κομμάτια από διάσημα νούμερά τους, σαν να βρίσκονταν σε λιτανεία», έγραψε ο Guardian.
Καθώς ολοκληρώνεται η αντίστροφη μέτρηση, με τη βοήθεια του δορυφόρου μεταφερόμαστε στην κατάμεστη αίθουσα του Ο2 Arena με τους 20.000 θεατές, στην τελευταία παράσταση των Τζον Κλιζ, Τέρι Γκίλιαμ, Ερικ Αϊντλ, Τέρι Τζόουνς και Μάικλ Πέιλιν. «Σήμερα, μας παρακολουθούν ζωντανά σε 2.000 αίθουσες σε όλο τον κόσμο μέσω δορυφόρου». Οι θεατές στον «Δαναό» χειροκροτούν. Με μεγάλα γράμματα αναβοσβήνει ο υπότιτλος της παράστασης, «ο ένας έφυγε, μένουν πέντε ακόμα», αναφερόμενος στον εκλιπόντα Γκρέιαμ Τσάπμαν, του οποίου το κεφάλι, στο επόμενο video-animation, θα κλοτσήσει ένα τεράστιο πόδι και θα το εκτοξεύσει στο Διάστημα, όπου θα κάνει γκελ πάνω στους πλανήτες! Ναι, βρισκόμαστε, πράγματι, σε ένα ακόμη ανόσιο σόου των Μόντι Πάιθον, οι οποίοι δεν διστάζουν να βγάλουν τη γλώσσα ακόμη και στο θάνατο, με όχημα το κατάμαυρο, φλεγματικό τους χιούμορ.
Ο Πούτιν, ο Στίβεν Χόκινγκ και ο Μάικ Μάγιερς
Η τρίωρη παράσταση που ακολούθησε, ένας συνδυασμός ζωντανών θεατρικών νούμερων και παλιών βίντεο της ομάδας, δεν ήταν παρά μια νοσταλγική ρετροσπεκτίβα, άλλοτε συγκινητική (καθώς κάποια γνωστά σκετς και τραγούδια των Πάιθον αποδείχτηκαν σθεναρά ανθεκτικά στο πέρασμα του χρόνου), άλλοτε «κουρασμένη» και κουραστική, ειδικά όταν παρατηρούσες τον Τέρι Γκίλιαμ, σκιά του παλιού, εκρηκτικού του εαυτού. Τα trademarks, όμως, των Μόντι Πάιθον ήταν εσαεί παρόντα: οι σαρωτικοί αυτοσχεδιασμοί, όταν παρασύρονταν από τα αστεία τους και έχαναν τα λόγια τους, και η κατάλυση κάθε επίφασης πολιτικής ορθότητας. Πού αλλού ένας Πάπας θα ξεστόμιζε ανερυθρίαστα τη φράση «I’m the head of f** Catholic church!»; Σε ποιο άλλο σόου θα γινόταν ψαλμωδία το «Every sperm is sacred» παρουσία κανονιών-φαλλών που εκκρίνουν λευκό κομφετί; Δεν έλειψε, φυσικά, και η πολιτική σάτιρα, με το κεφάλι του Πούτιν να ξεπροβάλλει στη θέση του αντρικού μορίου ενός αγάλματος με τη σφραγίδα «λογοκρισία». Από το σόου έκανε μια καμέο εμφάνιση ο Μάικ Μάγιερς («Austin Powers») και ο αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ, ενώ την παράσταση έκλεψαν ο ακμαιότατος Ερικ Αϊντλ και η προσωποποίηση του βρετανικού φλέγματος Τζον Κλιζ. Και, όπως έγραψε το Time Out London, «μπορεί το “Monty Python Live (mostly) Show” να μην αποτέλεσε θρίαμβο, αλλά δεν εξελίχθηκε και σε ντροπιαστικό θέαμα. Γιατί, ε, ας κοιτάξουμε τη φωτεινή πλευρά της ζωής. Κανείς τους δεν έπεσε νεκρός στο τέλος της παράστασης».
Λίλα Κοντομάρη, 39 ετών
«Ενώ γνώριζα τη δουλειά τους από παλιά, δεν τους είχα δει ποτέ live. Hταν λοιπόν μια μοναδική ευκαιρία να τους απολαύσω. Και δεν με απογοήτευσαν καθόλου. Γέλασα τόσο πολύ σήμερα… Πολύ καλή δουλειά, εξαιρετική παραγωγή».
Γιάννης Αντωνίου, 62 ετών & Ουρανία Αντωνίου, 23 ετών
Γ. Α.: «Τους Monty Python ή τους λατρεύεις ή τους μισείς. Εγώ τους γνωρίζω από το ’71, όταν σπούδαζα ναυπηγός στην Αγγλία. Με πολλή ικανοποίηση είδα σήμερα πως διατηρούν ατόφια την ικμάδα τους. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε επίσης και το πλήθος του κόσμου που πήγε
να τους δει».
Ο. Α.: «Προφανώς, με μύησε ο μπαμπάς μου στο χιούμορ τους από πολύ μικρή. Βλέπαμε τις ταινίες τους, διαβάζαμε τα βιβλία τους, που είχε φέρει ο πατέρας μου από την Αγγλία. Τα σκετς τους στέκονται άνετα και στην εποχή μας».
Νικόλας, 18 ετών & Μηνάς, 12 ετών
«Τους μάθαμε από τον πατέρα μας και μετά τους ψάξαμε μόνοι μας στο Ιντερνετ. Μας άρεσε και εξακολουθεί να μας αρέσει το βρετανικό, έξυπνο και καθόλου χυδαίο χιούμορ τους. Οι άνθρωποι είναι διάνοιες στην κωμωδία! Εντάξει, είμαστε μεγάλοι φαν! Αλλά και αυτοί κρατιούνται ακμαιότατοι!»
Φαίδων Κυριαζής, 23 ετών & Κατερίνα Βάρδα, 23 ετών
Φ. Κ.: «Με κάποιον τρόπο, πάντα υπήρχαν αναφορές στη δουλειά τους μέσα στο σπίτι μας. Μετά ανακάλυψα μόνος μου, μέσω Διαδικτύου, τα σκετς, τα τραγούδια, τις ταινίες τους. Το σημερινό σόου ήταν καλύτερο από αυτό που περίμενα. Ανέμενα ένα ιστορικό reunion και προέκυψε μια πολύ δυνατή παράσταση».
Κ. Β.: «Τους έμαθα όταν ένα βράδυ μαζευτήκαμε σε σπίτι φίλων για να παρακολουθήσουμε μια ταινία τους. Σήμερα, διαπίστωσα πως εξακολουθούν να είναι ευχάριστα αυτοσαρκαστικοί για την ηλικία τους».