Κυρίες και κύριοι με νωχελικό βήμα κάνουν τη δική τους θεαματική είσοδο στο αρχαίο θέατρο. Ορισμένοι αναζητούν πρόσωπά τους γνωστά, με στόχο έναν ασπασμό, μια θερμή αγκαλιά μεταξύ εξοικειωμένων στην πασαρέλα της Επιδαύρου. Τάχα πως είναι «κάποιοι» και εκείνοι.
Ορισμένοι άλλοι -ανώνυμοι ετούτοι- δείχνουν να μην έχουν συναίσθηση ότι έχουν καθυστερήσει, καθώς μάλλον θεωρούν ότι τίποτε στην Ελλάδα δεν γίνεται στην ώρα του…
Η πρακτική που επαναλήφθηκε για ακόμη μία φορά στην τελευταία παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, με την ανάγωγη καθυστερημένη είσοδο των επωνύμων και των ανωνύμων στο αρχαίο θέατρο μετά τις 9 μ.μ., δεν ξενίζει, απογοητεύει.
Απογοητεύει διότι η Ελλάδα δείχνει το κακό της πρόσωπο κάθε φορά που ο τσαμπουκάς των λίγων επιβάλλεται στη σιωπηλή πλειοψηφία των υπολοίπων. Αναρωτιέμαι βέβαια γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο με την αναχώρηση ενός πλοίου ή ενός τρένου; Μήπως διότι όλοι ξέρουν ότι μια δεκάλεπτη καθυστέρηση μπορεί να κοστίσει το ταξίδι;
Δεν χρειάζεται κάποιος να κουνήσει το δάχτυλο σε όσους νομίζουν ότι έχουν δικαίωμα να καταπατούν τους στοιχειώδεις κανόνες κοινωνικής συμβίωσης. Το έλλειμμα παιδείας δεν καλύπτεται με νουθεσίες από άγνωστους συμπολίτες. Χαλάς τα λόγια σου…
Αφήνεσαι, λοιπόν, να παίζεις με τους όρους ενός παιχνιδιού ανοίκειου στην αρχή μεν, αλλά ισχυρά διαβρωτικού. Την επόμενη φορά σκέφτεσαι, θα το κάνω κι εγώ. Eτσι οι λίγοι θα γίνουν πιο πολλοί και ο όχλος θα επιβάλει τα ωράριά του πιο ισχυρός αυτή τη φορά και ακόμη πιο ισχυρός την επομένη.
Τι μένει λοιπόν να γίνει από τους λίγους που θα επιμένουν να είναι τυπικοί; Iσως να βρεθεί ένας κυνικός υπεύθυνος που θα χλευάσει τους ακοινώνητους γράφοντας στην μπροστινή όψη του εισιτηρίου: «Για τους Ελληναράδες, η ώρα έναρξης ορίζεται στις 8.45! Στις 9 θα βγει ο Ευριπίδης για να σας ρίξει έναν εξάψαλμο!».