Την πολυαναμενόμενη θεατρική παράσταση της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών «Αίματα» παρακολουθήσαμε τη Δευτέρα το βράδυ μαζί με ένα κοινό που το συναντάμε συνήθως στις ταινίες του Γιώργου Λάνθιμου. Καθόλου τυχαίο φυσικά, αφού το έργο υπογράφει ο Ευθύμης Φιλίππου, μόνιμος σεναριογράφος του βασικού εκπροσώπου του weird wave. Στην ίδια καλλιτεχνική «τάση» θα μπορούσε να ενταχθεί και παράσταση «Αίματα», που ερμηνεύεται από τη θεατρική ομάδα Vasistas σε σκηνοθεσία της Αργυρώς Χιώτη.
Πιστός στο προσωπικό του ύφος, ο Φιλίππου δημιουργεί έναν σουρεαλιστικό διάλογο –στη μορφή της αλληλογραφίας μεταξύ δύο φίλων– ο οποίος καταπιάνεται με καθημερινά ζητήματα χωρίς υψηλές αναζητήσεις ή περίτεχνες κορυφώσεις. Ο Δημήτρης Καλαφάτης σκίζει κατά λάθος τον λαιμό του τον Ιούλιο του 1989. Καθώς η πληγή δεν λέει να κλείσει εκείνος γράφει στον φίλο του Γιώργο Σιμόπουλο συζητώντας μαζί του γι’ αυτό και για άλλα καθημερινά σημαντικά και ασήμαντα από τις ζωές τους.
Οι χαρακτήρες και η κοινωνική πραγματικότητα των αρχών της δεκαετίας του ’90 σχηματίζονται φιλτραρισμένα μέσα από στιγμές μαύρου χιούμορ και έντονης τραγικότητας. Γύρω από τους δύο πρωταγωνιστές η γυναίκα, η μητέρα, η ερωμένη λειτουργούν ως προβολές τους, προαναγγέλλουν ή επιβεβαιώνουν τις εξελίξεις εν είδει τραγωδιακού χορού, ενώ και οι μουσικές παρεμβάσεις έχουν τον δικό τους ρόλο.
Μια παράσταση λοιπόν για απλούς ανθρώπους, για πληγές που δεν κλείνουν, κυρίως όμως για όσα ο καθένας κουβαλά ενδόμυχα μέσα του. Επιθυμίες και φόβοι, σκοτεινές σκέψεις και ονειροφαντασίες: όσα μας καθορίζουν είναι μέσα στα «Αίματα», τυλιγμένα ίσως στον μανδύα του σουρεαλισμού και της συνειρμικότητας, ορατά όμως τα περισσότερα στον υποψιασμένο θεατή.