«Το θέατρο είναι τρόπος ζωής, είναι τροφή ζωής, είναι η ζωή μου. Μου δίνει τη δυνατότητα να σκέφτομαι, να πειραματίζομαι, να ξεχνάω, να θυμάμαι» λέει ο Γεωργιανός Λεβάν Τσουλάτζε, ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες θεάτρου στην Ευρώπη, ο οποίος βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα. Αφορμή το έργο «Λεωφορείο ο πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς που ανεβάζει στο θέατρο «Ανεσις» με την Κατερίνα Λέχου και τον Τάσο Ιορδανίδη. Η πρεμιέρα θα δοθεί απόψε.
Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεται με Ελληνες ηθοποιούς και δηλώνει ενθουσιασμένος. Ο Τσουλάτζε θεωρείται ο αναμορφωτής του Γεωργιανού θεάτρου. Οι δουλειές του έχουν παρουσιαστεί στην Ιταλία, το Ισραήλ, τη Ρωσία και τη Μεγάλη Βρετανία. Οι διεθνείς διακρίσεις του πολλές. Το 2012 για το σαιξπηρικό «Οπως σας αρέσει» που παίχτηκε στο «Globe Theatre» στο Λονδίνο βραβεύτηκε με το Award of Excellence.
«Οταν ένας σκηνοθέτης δουλεύει πάνω σε ένα κείμενο, έχει σαν πρώτη σκέψη να αλλάξει τα πάντα. Ο Ουίλιαμς όμως είναι σκληρό καρύδι», μας λέει σε συνομιλία του με την «Κ» και προσθέτει ότι «o Τένεσι έμεινε και θα μείνει στην ιστορία γιατί υπήρξε ιδιοφυής. Είχαμε μια πολύ σκληρή αναμέτρηση οι δυο μας. Τελικά με δική μου πρωτοβουλία συνεργαστήκαμε και αλληλοβοηθηθήκαμε».
Η μετάφραση του έργου είναι του Ερρίκου Μπελιέ, η μουσική του Θάνου Μικρούτσικου, τα σκηνικά και κοστούμια του Σταύρου Λίτινα.
Σύμφωνα με τον Λεβάν Τσουλάτζε, το «Λεωφορείο ο πόθος» μπορεί να αγγίξει τον σφυγμό της όποιας κοινωνίας και των όποιων κοινωνικών καταστάσεων εξαιτίας των υπέροχα σκιαγραφημένων ηρώων του. Πάντα και παντού θα υπάρχει μια Μπλανς, ένας Κοβάλσκι, μια Στέλλα, ένας Μιτς. «Το σημερινό κοινό πέρα από τις ίντριγκες της κυρίας Ντιμπουά και την άμυνα του σκληροτράχηλου Στάνλεϊ θα έχει τη δυνατότητα να εστιάσει στην κοινωνική μάχη μιας παραπαίουσας τάξης και μιας ανερχόμενης. Πόσο επίκαιρο» τονίζει.
Στην παράσταση παίζουν επίσης οι Δημήτρης Καπετανάκος, Τζωρτζίνα Παλαιοθοδώρου, Δημήτρης Διακοσάββας, Μαριάνθη Φωτάκη και Αντώνης Βαρθαλίτης.
Πέρα από τον Τένεσι Ουίλιαμς, ο Λεβάν Τσουλάτζε κρατάει στην καρδιά του την πρώτη του ελληνική συνεργασία που του θύμισε όπως λέει «τη μυρωδιά της θεατρικής πράξης». Τα λόγια του επιβεβαιώνουν αυτή τη λατρεία του για το θέατρο. «Οσο και να εξελιχθεί η τεχνολογία, η ουσία της υποκριτικής τέχνης θα βασίζεται στον λόγο, στο σώμα, στους ερμηνευτές και στις ιδέες. Αλλωστε όπως λέει και η μεγάλη σταρ Μπλανς Ντιμπουά «Δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία»…