Ενας «Ηρακλής» για όλη την οικογένεια

Ενας «Ηρακλής» για όλη την οικογένεια

4' 24" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η Ρούλα Πατεράκη κρύβει την εύθραυστη γυναικεία της υπόσταση πίσω από μια μακριά γενειάδα. Περιφέρεται στον χώρο αθόρυβα με ένα χάρτινο ποτήρι καφέ, προσπαθώντας να συνηθίσει το νέο της πρόσωπο, δοκιμάζοντας σιωπηρά τις ατάκες του Ευρυσθέα που θα πει σαν έρθει η σειρά της στη σκηνή. Πιο κει η Ναταλία Δραγούμη, φορώντας ένα μαύρο δερμάτινο και σκουφί στα μακριά της μαλλιά, δεν θυμίζει τη θεά Αθηνά. Αντίθετα, ο Γιάννης Αναστασάκης με το μούσι και τα φουντωτά μαλλιά παραπέμπει στον Μόλορχο, τον βοσκό που απέδωσε θεϊκές τιμές στον Ηρακλή σαν πήγε να σκοτώσει το λιοντάρι της Νεμέας.

Στη σκηνή, το σύμβολο ανδρείας αυτοπροσώπως. Ο Σάκης Ρουβάς, Ηρακλής χωρίς ρόπαλο, ξιφουλκεί με την Ερρικα Μπίγιου, την Ιππολύτη ή αλλιώς βασίλισσα των Αμαζόνων, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της χορογράφου Chali Jennings, ενώ ο σκηνοθέτης του θεάματος Απόλλωνας Παπαθεοχάρης μοιράζει συμβουλές βλέποντας ταυτόχρονα τα δείγματα που του φέρνουν από τα κοστούμια της παράστασης.

Δική του είναι η ιδέα για την παραγωγή «Ηρακλής. Οι 12 άθλοι» (ξεκινάει στις 12/12), ένα θέαμα για όλη την οικογένεια, που στηρίζεται βέβαια από τη δική του οικογένεια. Ο χώρος μεταμορφωμένος θεατρικά, θα δεχθεί την παράσταση που βασίζεται σε κείμενο του Στρατή Πασχάλη, το οποίο επεξεργάστηκε δραματολογικά ο καθηγητής Γιάννης Λιγνάδης.

Εγιναν μόδα τα οικογενειακά θεάματα; ρωτάω τον αδερφό του Δημήτρη Λιγνάδη, καλλιτεχνικό διευθυντή του φετινού προγράμματος στο «Πάνθεον», όσο ελέγχει με έμπειρο βλέμμα όσα διαδραματίζονται στην αμφιθεατρική αίθουσα των 1.900 ατόμων. «Το κοινό πια τα έχει λίγο χαμένα όπως και η ελληνική κοινωνία. Ενα μέρος του συσπειρώνεται ανακλαστικά σε θεάματα πολλές φορές αμφιβόλου ποιότητας που του θυμίζουν κάτι παλιό, ενώ μια άλλη μερίδα κοινού χάριν μιας νεανικής πρωτοποριακής τάσης τρέχει στις ομάδες. Υπάρχει λοιπόν μια αμηχανία». Κι όλα, όπως τονίζει, συνυπάρχουν. «Οι χώροι για να αλλάξουν και να εδραιωθούν θέλουν μία τριετία», λέει για το «Πάνθεον».

Στην παράσταση υπάρχουν τραγούδια, αλλά λιγότερα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς. Εξι, λέει ο Σάκης Ρουβάς, και δεν φαίνεται να έχει αμηχανία για τα θεατρικά μονοπάτια. «Πιο πολύ πρόζα από ό,τι είχα στις “Βάκχες” όπου έπαιξα τον Διόνυσο δεν έχει η παράσταση», λέει όταν κατεβαίνει από τη σκηνή.

«Παλιά επιθυμία»

Αντίθετα από ό,τι πιστεύουν οι θαυμαστές του που τον θέλουν μόνο στα χωράφια της ποπ, εκείνος ομολογεί ότι η ιδέα του θεάτρου ήταν «παλιά επιθυμία». «Γι’ αυτό έκανα μαθήματα υποκριτικής με τον Howard Fine στο Λος Αντζελες πριν ασχοληθώ με την πρώτη μου ταινία. Επρεπε πρώτα να θωρακιστώ. Σχεδόν επί πέντε χρόνια ήμουν έξι μήνες στο Λος Αντζελες και τους υπόλοιπους έξι εδώ». Ετσι άρχισε με το «Alter Ego», έπειτα την αμερικανική παραγωγή «Duress» («Στα άκρα») με τον Μάρτιν Ντόνοβαν, τις «Βάκχες» του Ευριπίδη στο θέατρο, ενώ σε λίγο το κοινό θα τον δει και στο «Σεβαλιέ», τη νέα ταινία της Αθηνάς Τσαγκάρη η οποία συνυπογράφει το σενάριο με τον Ευθύμη Φιλίππου (συνεργάτη του Γιώργου Λάνθιμου).

«Σε υποκριτικό επίπεδο ο Ηρακλής είναι η πέμπτη μου δουλειά». Τι είναι ο Ηρακλής για τον Σάκη Ρουβά; «Η θεότητα που κρύβουμε όλοι μέσα μας και περιμένουμε να αποκαλυφθεί. Είναι ο δρόμος της αρετής, αυτόν που επιλέγει ο ήρωας περνώντας όλες τις δοκιμασίες που του επέβαλε η Ηρα μέσω του Ευρυσθέα». Ο Ηρακλής μπήκε στην υπηρεσία του, όπως προφήτεψε το μαντείο των Δελφών, για να εξαγνισθεί για τον φόνο των παιδιών του, που ο ίδιος διέπραξε επειδή τον τρέλανε η εκδικητική Ηρα. «Μέσα από τις ταλαιπωρίες ο ήρωας μαθαίνει, εξελίσσεται, προχωράει στη θέωση. Είναι λοιπόν ο θεός που έχουμε κάπου μέσα μας και μέσα από τις δοκιμασίες της καθημερινότητας περιμένουμε να τον αντιληφθούμε. Ο χριστιανισμός έχει πάρα πολλά κομμάτια από την αρχαία ελληνική σκέψη. Ολοι υπομένουν στη ζωή τους, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο».

Αναρωτιέμαι αν τα παιδιά για τα οποία ο τραγουδιστής είναι το αγαπημένο τους ποπ είδωλο, όπως και για τις μαμάδες τους (για άλλους λόγους), θα καταλάβουν τον νέο ρόλο του 42χρονου πια Σάκη. «Το μόνο που θέλω είναι να απολαύσουν αυτό που θα δουν και να νιώσουν τους συμβολισμούς του».

Για τα κατορθώματα του Ηρακλή μιλάει και στα παιδιά του. Ειδικά στην 6χρονη κόρη του κι ας της αρέσουν περισσότερο τα κατορθώματα του Οδυσσέα. «Σαν παραμύθι είναι και ο τρόπος γραφής του Γιάννη Λιγνάδη, που συγκινεί όλη την οικογένεια». Εχετε άγχος; ρωτάω πριν συνεχίσει την πρόβα. «Θα έλεγα πως νιώθω αδημονία. Το άγχος είναι καθηλωτικό ενώ η αδημονία δημιουργική», απαντά ευγενικά.

Συμβολισμοί

Ο «Ηρακλής. Οι 12 άθλοι» είναι η πρώτη παράσταση που σκηνοθετεί ο 36χρονος Απόλλων Παπαθεοχάρης. Με σπουδές ενδυματολογίας και σχεδίασης θεατρικών κουστουμιών στο Wimbledon School of Arts and Design της Αγγλίας και «πάθος για την εικόνα», μπήκε στον κόσμο του θεάτρου μέσα από το θέαμα. Εχει σκηνοθετήσει μουσικά θεάματα, τηλεοπτικά, κινηματογραφικά, βιντεοκλίπ, αλλά είναι η πρώτη φορά που καταπιάνεται με θεατρική παράσταση. «Μια δημιουργική διαδικασία που χαίρομαι πολύ, στην οποία συνδυάζονται οι πιο διαφορετικοί καλλιτέχνες. Η κυρία Πατεράκη για μένα είναι δώρο Θεού. Η εμπειρία και το ταλέντο της, η σκηνοθετική της ματιά, όσα έχει κατορθώσει στο θέατρο. Με έχει βοηθήσει περισσότερο απ’ όλο τον θίασο. Νιώθει τις ανάγκες ενός νεότερου καλλιτέχνη».

Από τις επικές ταινίες της Τσινετσιτά μέχρι την εκδοχή του Ντίσνεϊ, η ιστορία του Ηρακλή έχει αποδοθεί με τους πιο διαφορετικούς τρόπους. «Ο δικός μας Ηρακλής δεν έχει αμερικανιές. Εχει ονειρική διάσταση, προσπαθεί να ψυχαγωγήσει το κοινό μέσα από συμβολισμούς. Για μένα είναι αρχέγονο ηρωισμού, το πρώτο ελληνικό σύμβολο ήρωα. Ποιο παιδί δεν έχει αγαπήσει τις αρετές και τα κατορθώματα του Ηρακλή;».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή