«Εδώ και 17 χρόνια ο “Υμπύ” υπενθυμίζει σε κάποιους πόσο πρόσφατα είναι κάποια γεγονότα του απώτερου παρελθόντος». Αυτό και συνέβη με την παράσταση του Ουίλιαμ Κέντριτζ «Ο Υμπύ και η Επιτροπή της Αλήθειας». Ο Νοτιοαφρικανός καλλιτέχνης δεν πειραματίστηκε πάνω στην έννοια του χρόνου και στα όρια της σκηνικής γλώσσας όπως είχε κάνει στην προηγούμενη επίσκεψή του (2012) στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών με ένα θέαμα πρωτοποριακό και στοχαστικό («Refuse the hour»). Ο «Υμπύ» που παρουσίασε (17 -21 Δεκεμβρίου) και πάλι στη Στέγη, ήταν μια παράσταση δοκιμασμένη. Πρωτοανέβηκε το 1997 και χρησιμοποιεί το εμβληματικό κείμενο του Ντανταϊσμού, τον «Βασιλιά Υμπύ» του Αλφρέντ Ζαρί (1896) ως μαγιά για να μιλήσει για έναν έκπτωτο καταπιεστή και στυγερό δολοφόνο της περιόδου του απαρτχάιντ. Ο Υμπύ του Ζαρί, άπληστος και αφελής, αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας, δολοφονώντας, βασανίζοντας, φορολογώντας και… τρώγοντας. Ο Υμπύ του Κέντριτζ καρικατούρα βασανιστή, κυκλοφορεί με τα εσώρουχα, με τρεις τερατόμορφους σκύλους, πάνινες κούκλες (της ομάδας Handspring Puppet Company), είναι κυνικός ώστε να εξομολογείται «είμαι ένα τέρας» και οι ενοχές του λειτουργούν τόσο ώστε να ξέρει ότι «θα σέρνει μέχρι τη μέρα που θα πεθάνει τα πτώματα». Ο Κέντριτζ προσθέτει τη σειρά των (εξαιρετικών) χαρακτικών του για τον Υμπύ σε μορφή κινουμένων σχεδίων, παράλληλα με αφηγήσεις από κούκλες και ηθοποιούς, που περιγράφουν φρικωδίες στην περίοδο του απαρτχάιντ. Οι ιστορίες βασίζονται σε καταθέσεις μαρτύρων.
Κείμενο και παράσταση προδίδουν την «ηλικία» τους. Δεν έχουν χάσει όμως την αμεσότητα, την αλήθεια και τη διαρκώς παρούσα απειλή τους.