Δεν προλαβαίνουν να έρχονται τα μηνύματα για παρατάσεις των παραστάσεων, σε διάφορα θέατρα, μικρά ή μεγάλα, κεντρικά ή αποκεντρωμένα.
Το φαινόμενο έχει δύο όψεις: και ότι κάποιες παραστάσεις πάνε πάρα πολύ καλά και συνεχίζουν τις παραστάσεις τους για μεγαλύτερο διάστημα από το προκαθορισμένο και ότι κάνουν οικονομία δυνάμεων (δηλαδή χρημάτων παραγωγής) επειδή πολλές πρεμιέρες έπεφταν πάνω στις εκλογές. Ετσι, συνεχίζουν για κάποιες μέρες, μέχρι να ετοιμαστούν οι νέες παραγωγές.
Το άλλο στοιχείο που προκύπτει από τον θεατρικό χάρτη της πόλης είναι η συμμετοχή των ίδιων ηθοποιών σε περισσότερες από μία παραστάσεις. Είτε γιατί είναι περιζήτητοι και πολύ καλοί, είτε γιατί είναι νέοι άνθρωποι. Κάνουν τη μία παράσταση (με τις ομάδες που έχουν φτιάξει) για το κέφι τους και για το βιογραφικό τους και κάπου πρέπει να δουλέψουν για το μεροκάματο.
Ετσι, οι αλλαγές των ωρών και των ημερών είναι το δεύτερο στοιχείο που κυριαρχεί στο «παραστασιολόγιο», για να καλυφθούν όλες οι ανάγκες, όλων των παραγωγών.
Με τούτα και μ’ εκείνα δεν είμαι απολύτως σίγουρη αν θα καλυφθεί εκείνο το δυσθεώρητο νούμερο των 1.000 παραστάσεων που είχε ακουστεί στην αρχή της σεζόν. Υπάρχουν θεατρικές σκηνές που φιλοξενούν πολλές παραγωγές νέων ομάδων. Αλλά 1.000 παραστάσεις δεν φαίνεται να καλύπτονται. Πολλές άλλωστε παραστάσεις (για πολλούς λόγους επίσης) συνεχίζουν μέχρι το τέλος της σεζόν, την Κυριακή των Βαΐων, στις 5 Απριλίου.
Το σίγουρο είναι ότι στην Αθήνα και φέτος υπάρχουν πολλές και καλές παραστάσεις που αξίζει τον κόπο να τις δείτε. Επιλέξτε ανάλογα με τα ενδιαφέροντά σας και δημιουργήστε το θεατρικό σας ημερολόγιο. Το θέατρο είναι πάντα μια ψυχαγωγία που τέρπει πολλαπλώς.