Δεν είναι η πρώτη φορά, το τελευταίο διάστημα, που το Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου (ΣΕΕΘ) δημοσιοποιεί στον Τύπο θέματα που άπτονται της διαχείρισης (κακή, κατά τη γνώμη του ΣΕΕΘ) που ασκεί ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Σωτήρης Χατζάκης. Μόνο που, αυτήν τη φορά, το χθεσινό νέο δελτίο με νέα και παλαιότερα ερωτήματα μας δίνει αφορμή να ξανασκεφτούμε, λίγο πιο απομακρυσμένοι από το πλαίσιο του ρεπορτάζ, όσα συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες μεταξύ του αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού Νίκου Ξυδάκη και του Σωτήρη Χατζάκη. (Περιληπτικά, για όσους, π.χ., έφτασαν σήμερα στη χώρα έπειτα από πολυήμερες διακοπές και δεν είχαν πρόσβαση σε Internet: ο Ν. Ξυδάκης ζήτησε πριν από μία εβδομάδα την παραίτηση του Σωτ. Χατζάκη και ο τελευταίος αρνήθηκε.)
Ας επιστρέψουμε στην αρχή του κειμένου, για να δούμε μερικά σημεία απλώς ακατανόητα. Δεν είναι, λοιπόν, η πρώτη φορά που το ΣΕΕΘ δημοσιοποιεί τις διαφωνίες για τον τρόπο που ασκεί τα καθήκοντά του ο Σωτ. Χατζάκης. Ας αφήσουμε στην άκρη (για την οικονομία της διατύπωσης της σκέψης) το θέμα ότι ένας νέος υπουργός θέλει να αλλάξει τον επικεφαλής ενός οργανισμού εποπτευόμενου από το κράτος, επειδή είχε διοριστεί από προηγούμενη κυβέρνηση. Εστω λοιπόν ότι θέλει να τον αλλάξει. Δεν κάνει τον κόπο ο υπουργός να μάθει τι νομικά περιθώρια έχει γι’ αυτή του την πράξη; Οχι, ως φαίνεται. Γιατί, αν το έκανε, θα διαπίστωνε ότι δεν τα έχει. Και αν εξακολουθούσε να θέλει αυτή την αλλαγή (για διάφορους λόγους, υποκειμενικούς ή αντικειμενικούς), γιατί δεν εξοπλίζεται με τα «χαρτιά» που παρέχουν εδώ και καιρό φωνές όπως το Σωματείο Εργαζομένων στο Εθνικό Θέατρο ή ακόμα ακόμα ο πρώην πρόεδρος του Δ.Σ. στο ΚΘΒΕ, Μάκης Τρικούκης;
Δύο είναι τα κοινά μυστικά τώρα στην υπόθεση «Εθνικό Θέατρο»: ότι ο Σωτήρης Χατζάκης έχει πολλές αντιπάθειες στον καλλιτεχνικό χώρο (αντιπάθειες και αντιδράσεις πρωτίστως επί των καλλιτεχνικών και αισθητικών του επιλογών) και ότι ο Νίκος Ξυδάκης χειρίστηκε το ζήτημα με εντυπωσιακή βιασύνη. Που, μέχρι στιγμής, έχει γίνει μπούμερανγκ.