Της άρεσε να κάνει βόλτες με το αυτοκίνητο από πόλη σε πόλη, ταξιδεύοντας –τότε, στα 25 της χρόνια– για να παίξει στα διάφορα περιφερειακά θέατρα της χώρας. Η Γαλήνη Χατζηπασχάλη σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, τα πρώτα χρόνια της καριέρας της δούλεψε στα δημοτικά θέατρα στις Σέρρες, στο Αγρίνιο, στην Κοζάνη, στην Κομοτηνή. Οπως αναπολεί τη θεατρική της διαδρομή, στην έκφρασή της αποτυπώνεται ο κλαυσίγελος, η ένταση της ζωής: «Η ζωή έχει πολλά βάσανα, αλλά και πολλή ελαφρότητα. Ζούμε όπως οι ήρωες του Τσέχοφ. Πλήττουμε, ονειρευόμαστε, αγαπάμε, δεν ακούμε τον άλλον, ορθώνουμε τείχη για να κρύψουμε τις ανασφάλειές μας, απογοητευόμαστε», λέει σήμερα στην «Κ», έχοντας προσθέσει στο βιογραφικό της τον ρόλο της Λιούμπα (σημαίνει αγάπη στα ρωσικά), ιδιοκτήτριας του Βυσσινόκηπου, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
«Μ’ αρέσει η ζωή στην επαρχία, και γι’ αυτό την υποστηρίζω», σχολιάζει, όταν θυμάται τα πρώτα της χρόνια στη δουλειά. Κατάγεται από τη Αλεξανδρούπολη και δηλώνει ότι δεν δυσκολεύτηκε να πείσει τους γονείς για το μεγάλο άλμα προς τις θεατρικές σπουδές. «Ημουν μάλλον μέτρια μαθήτρια, οπότε και οι γονείς μου –γιατρός ο μπαμπάς, νοσηλεύτρια η μαμά– μάλλον δέχθηκαν το ένα από τα τρία τους παιδιά να… ξεστρατίσει», λέει και προσθέτει: «Δεν αντέχω τους μαθητές του 10, ούτε του 9. Αυτά τα δεκάρια είναι για εκείνους που τα θέλουν πολύ, και αυτή η προσπάθεια για τον βαθμό με κάνει να νιώθω άβολα, αμήχανα».
Ξεκίνησε την προετοιμασία της για τη δραματική σχολή στα 16 της, από τη Β΄ Λυκείου, δίπλα στον ηθοποιό Νίκο Ζερβόπουλο, και δηλώνει τυχερή διότι με την πρώτη απόπειρα, στα 18 της, μετά την αποφοίτηση από το λύκειο, εισήχθη στη σχολή του ΚΘΒΕ – θυμάται τον δάσκαλό της, ηθοποιό Γιάννη Ρήγα, «έχει χάρισμα στη διδασκαλία», λέει. Μετά τη σχολή, τα… μπογαλάκια της στον ώμο και από θέατρο σε θέατρο, στην Αθήνα και σε διάφορα ΔΗΠΕΘΕ. Τη θυμάμαι, πέντε χρόνια πριν, στον Εθνικό Θέατρο, να κλέβει την παράσταση στην πικρή «κωμωδία» του Γκέοργκ Μπίχνερ «Λεόντιος και Λένα» υποδυόμενη έναν αυστηρό Γερμανό βασιλιά. Σήμερα, ονειρεύεται να κάνει επιθεώρηση με τον Νίκο Καραθάνο. «Δεν θα ήταν όμορφα;» λέει με παιδικότητα.
«Μετά τον ρόλο της Λιούμπα, είστε πια πρωταγωνίστρια;» τη ρωτώ. «Πρωταγωνίστρια!» μονολογεί και ξεφυσά σαν να νιώθει βαριά τη λέξη. «Δεν αισθάνομαι πρωταγωνίστρια. Είμαι λίγο της κλεψιάς των εντυπώσεων. Μ’ αρέσει το θεατρικό παιχνίδι, να παίζω πάνω στη σκηνή μαζί με όλους τους άλλους είτε έχω μικρό είτε μεγάλο ρόλο», απαντά. «Η σκηνή μ’ αρέσει. Εκεί έχω την αίσθηση ότι είμαι σαν στο σπίτι μου, ότι μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Εκτός από την ελευθερία πάνω στη σκηνή, μου αρέσει που εξαρτάται τόσο πολύ ο ένας από τον άλλον. Οπως στη ζωή».