Οι πόρτες στο θέατρο «Πόρτα» ήταν πεντάνοιχτες την περασμένη Κυριακή. Στο φουαγιέ ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί δεν περίμενε να δει κάποια παράσταση, αφού λίγο πριν από τις οκτώ είχαν ολοκληρωθεί όλες οι παραστάσεις της φετινής σεζόν. Της πρώτης σεζόν της νέας φάσης του θεάτρου «Πόρτα», που ανέλαβε να το «τρέξει» ο σκηνοθέτης Θωμάς Μοσχόπουλος και οι συνεργάτες του. Ο ηθοποιός Αργύρης Ξάφης ήταν στα decks (και μέχρι το τέλος της βραδιάς τον διαδέχθηκαν ο Γιώργος Χρυσοστόμου και ο Θωμάς Μοσχόπουλος).
Λίγο μετά τις 8.30 το βράδυ, μπήκαμε όλοι στην πλατεία του θεάτρου. Το πρόγραμμα έλεγε ότι θα ακούγαμε το ρεπερτόριο της επόμενης χρονιάς, αλλά μας περίμενε μια έκπληξη: τρεις νεαρές ηθοποιοί του θεάτρου είχαν φτιάξει ένα δροσερό δρώμενο, στη διάρκεια του οποίου αφηγήθηκαν την επαφή που αναζήτησε το θεάτρο «Πόρτα» με τους θεατές όλη την προηγούμενη χρονιά. Ηταν κι αυτό μια προσπάθεια των ανθρώπων του θεάτρου να κάνουν όσους φτάνουν εκεί να αισθανθούν οικεία, να χαλαρώσουν, να εκμυστηρευτούν, να παίξουν.
Και μετά στη σκηνή ανέβηκε ο Θωμάς Μοσχόπουλος, αγχωμένος αλλά ευτυχισμένος. Ισως και δικαιωμένος. Στην πρώτη σειρά της πλατείας ήταν η Ξένια Καλογεροπούλου, η γυναίκα που δημιούργησε το «Πόρτα», το έκανε μέρος της ζωής παιδιών και γονιών για χρόνια και πέρυσι έδωσε τη σκυτάλη στον Θωμά Μοσχόπουλο, με εμπιστοσύνη και γενναιοδωρία. «Φέτος είναι μεγαλύτερο το άγχος», ήταν από τις πρώτες φράσεις του.
Είχαμε ήδη πάρει στα χέρια μας το συνοπτικό πρόγραμμα της σεζόν 2015-2016 και είχαμε ήδη διαπιστώσει, στο πρώτο ξεφύλλισμα, ότι εκεί στο «Πόρτα» επιμένουν να εκπλήσσουν τους θεατές: με άγνωστους στο κοινό συγγραφείς, με νέα έργα ή με άγνωστα σημαντικών συγγραφέων, που όμως ακουμπούν στους παλμούς της κοινωνίας, στους προβληματισμούς της σύγχρονης εποχής, στα πάθη του 21ου αιώνα που ίσως είχαν διαπιστωθεί από παλαιότερα. Φετινός άξονας, η αναζήτηση «αυτοσυνείδησης», ο στοχασμός πάνω στην ευθύνη, συλλογική ή μη, αλλά και το τι γίνεται με τις ζωές μας όταν θα έρθει ο «λογαριασμός» της κατάχρησης των ψευδαισθήσεων…
Θέατρο, μουσική, χορός
Φέτος λοιπόν η θεατρική δραματουργία περιλαμβάνει λιγότερο γνωστούς δημιουργούς (Καναδάς, Αυστραλία), αλλά και συνεργασίες με καλλιτέχνες από το εξωτερικό. Η μουσική, για την οποία φροντίζει ο Κορνήλιος Σελαμσής, εμπλουτίζεται και πλουτίζεται, ενώ ξεχωριστή ενότητα φέτος θα είναι ο χορός, με υπεύθυνο τον Χρήστο Παπαδόπουλο.
Η πρώτη νέα παράσταση, τον Νοέμβριο του 2015, θα είναι του Αυστραλού Αντριου Μπόβελ «Σκοτεινές γλώσσες» σε σκηνοθεσία Θ. Μοσχόπουλου με τους Αννα Καλαϊτζίδου, Αννα Μάσχα, Χρήστο Λούλη, Γιώργο Χρυσοστόμου. Ακολουθεί το έργο This is war της Καναδής Χάνα Μόσκοβιτς, και τον Ιανουάριο του 2016 η δεύτερη σκηνοθεσία του Θ. Μοσχόπουλου στο έργο του Αλφρέ ντε Μισέ «Οι ιδιοτροπίες της Μαριάννας».
Θα ακολουθήσουν ένα έργο του Ρόμπερτ Μούζιλ σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη («Οι αναστατώσεις του οικοτρόφου Τέρλες», ένα έργο για το μπούλινγκ στις αρχές του 20ού αιώνα), μια νουάρ παράσταση πάνω σε κείμενα της Πατρίτσια Χάισμιθ που στήνουν ο Ακύλλας Καραζήσης και ο Νίκος Χατζόπουλος και μια παράσταση-έκπληξη που θα φτιάξει ο ανήσυχος Νίκος Καραθάνος. Ο Γιάννης Μόσχος θα κλείσει τη σεζόν για ενήλικες και θα καταπιαστεί με «Το καινούργιο σπίτι» του Γκολντόνι.
Η «Πόρτα» των παιδιών
Το θέατρο για παιδιά κάθε ηλικίας, «η ναυαρχίδα του “Πόρτα”», είναι επίσης ενισχυμένο και εμπλουτισμένο. «Μικρό-μικρό, Μεγάλο-μεγάλο», «Πιάνω παπούτσι πάνω στο πιάνο», «Ποιος είναι ο δόκτωρ Κόρτσακ» και η συνέχεια του «Και…» των παραμυθιών που αφηγείται η Ξένια Καλογεροπούλου θα είναι στο πρόγραμμα των παιδικών παραστάσεων, ενώ θα συνεχιστούν οι θεατρικές δράσεις για παιδιά και εκτός θεάτρου («Κι έξω απ’ την Πόρτα…»). Για όσους χάσατε κάποια από τις φετινές επιτυχίες, η σεζόν θα ξεκινήσει με την επανάληψή τους.