Μια παράδοση αλλοτινών εποχών με ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα κοινωνική διάσταση είναι η «Πορεία των ιστορητών» που αναβιώνει αυτή την εβδομάδα στη Γαλλία με τη συμμετοχή για πρώτη φορά ενός Ελληνα, του αφηγητή Στέλιου Πελασγού. Στα μονοπάτια των τροβαδούρων λοιπόν η La Marche des Conteurs που «περπατάει» στον Βορρά της Γαλλίας, ξεκινώντας την Κυριακή που μας πέρασε (2/8) στη Δουνκέρκη και καταλήγοντας την Κυριακή που μας έρχεται (9/8) με μια κοινή παράσταση στο πάρκο του Ολάν.
Η «Πορεία των ιστορητών» είναι μια πρωτοβουλία που ενώνει γαλλόφωνους αφηγητές από όλο τον κόσμο κάθε καλοκαίρι σε κάποια περιοχή που μειονεκτεί πολιτιστικά. Απλώνεται σε μικρά χωριά που έχουν ξεχαστεί από την ανάπτυξη για να προσφέρει στους κατοίκους τους ιστορίες και ποιήματα, αφηγήσεις και μουσικές με αντάλλαγμα φιλοξενία και ένα πιάτο φαΐ. Φέτος τριάντα επαγγελματίες αφηγητές και οκτώ τεχνικοί και διοικητικοί υποστηρικτές περπατούν την ημέρα και το απομεσήμερο παρελαύνουν εορταστικά σε ένα κεφαλοχώρι όπου συναντούν τους οικοδεσπότες τους. Επειτα σκορπούν σε μικρές ομάδες στα χωριά για να γνωριστούν με τους κατοίκους και το βράδυ μετά το φαγητό και το κρασί να προσφέρουν τις ιστορίες τους στις αποσπερίδες και στα νυχτέρια. Ο Στέλιος Πελασγός θα αφηγηθεί «δημοκρατικούς μύθους και ιστορίες» για να εκπροσωπηθεί, όπως λέει, η Ελλάδα «σε μια κρίσιμη περίοδο της ιστορίας κατά την οποία συκοφαντείται συστηματικά στα πιο λαϊκά στρώματα των ευρωπαϊκών κοινωνιών».
Ο Στέλιος Πελασγός θυμίζει ότι το ταξίδι των περιπλανώμενων καλλιτεχνών «ήταν μια βαθιά δημοκρατική παράδοση, αφού προσέφεραν την ομορφιά στον άρχοντα και στον κολλήγο, στον συμβολαιογράφο και στον βαρκάρη χωρίς διάκριση τάξης, φύλου ή μόρφωσης. Με το ταξίδι προόδευε η τέχνη τους, αφού στον δρόμο ανταλλάσσονταν ιστορίες και τραγούδια, τεχνικές και υλικά. Προόδευε και την κοινωνία γιατί η παρουσία των “ξένων” που ξεπερνούσαν τα σύνορα της γλώσσας ή της διαλέκτου, των θρησκευτικών και πολιτικών δογμάτων, του παρελθόντος και του μέλλοντος, συγκινούσε τα πιο ευαίσθητα μέλη της και γοήτευε με ένα όραμα κοσμοπολιτισμού, δημοκρατίας, ισότητας των φύλων και συναδέλφωσης. Ο δρόμος και η τέχνη έφτιαχναν ένα μεθυστικό μείγμα που ζάλιζε άλλοτε γλυκά και άλλοτε πικρά».