Σε μια γειτονιά της Αθήνας όπως η Κυψέλη, με τις έντονες κοινωνικές αντιθέσεις και την πολυπολιτισμικότητά της. Εδώ, σε έναν από τους καλλιτεχνικούς χώρους που ζωντανεύουν τα τελευταία χρόνια την περιοχή, το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, επέλεξε να ανεβάσει τη νέα της δουλειά η σκηνοθέτις Ασπα Τομπούλη. Ο λόγος για το έργο του βραβευμένου Γάλλου συγγραφέα Λωράν Μωβινιέ (Laurent Mauvignier) «Αυτό που εγώ ονομάζω λήθη», το οποίο μετέφρασε ο Σπύρος Γιανναράς (εκδ. Αγρα) και ερμηνεύει ο Νίκος Νίκας. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα το Σάββατο (3/10) και θα παίζεται κάθε Σαββατοκύριακο έως τις 6 Δεκεμβρίου. Ο Μωβινιέ εστιάζει σε ένα συμβάν ακραίας κοινωνικής βίας, αναίτιας και γι’ αυτό παράλογης, που τάραξε την κοινή γνώμη τον Δεκέμβριο του 2009 και απασχόλησε τον γαλλικό Τύπο και τα ΜΜΕ για λίγες μέρες προτού ξεχαστεί: τον θάνατο από ξυλοδαρμό του νεαρού Μικαέλ Μπλεζ από τη Μαρτινίκα στα υπόγεια ενός σούπερ μάρκετ Carrefour στη Λυών επειδή είχε κλέψει ένα κουτάκι μπίρα.
«Αν κάτι διαπερνά το κείμενο του Μωβινιέ με μεγάλη ένταση είναι, κατά τη γνώμη μου, η αίσθηση του ξένου, του άλλου, του κοινωνικού παρία», λέει σε συνομιλία της με την «Κ» η Ασπα Τομπούλη. «Μια αίσθηση» που, όπως εξηγεί, «δεν είναι άγνωστη στην Αθήνα της κρίσης, με τους άστεγους, τους νεόπτωχους, τους μετανάστες, τα συσσίτια, τις ρατσιστικές επιθέσεις, την ανεργία, μια πολυπληθή κατηγορία ανθρώπων ευάλωτη στην αυθαιρεσία της βίας. Ο ήρωας του Μωβινιέ ανήκει σε αυτόν τον κόσμο των ανώνυμων πολιτών που ζει στις παρυφές της νομιμότητας. Ο συγγραφέας επίμονα αναφέρεται στους άλλους, σε εκείνους που τον αγνόησαν ή τον περιφρόνησαν, καταστρέφοντάς τον σιγά σιγά, εκείνους που τρέχουν να προλάβουν το Μετρό, να κουρέψουν το γρασίδι, να πάνε τα παιδιά στο σχολείο, που έχουν δουλειές και ασχολίες, ο άλλος κόσμος, των "κανονικών" πολιτών».
Στο πρόσωπο του Νίκου Νίκα, η Ασπα Τομπούλη βρήκε τον ιδανικό της πρωταγωνιστή. Η δουλειά που έκαναν μαζί ήταν μια συνέχεια, κατά κάποιον τρόπο, της συνεργασίας τους πριν από δύο χρόνια στο ανέβασμα του έργου του Μισίμα «Ο φίλος μου, ο Χίτλερ». Η Ασπα Τομπούλη δεν στέκεται μόνο στο θέμα της νουβέλας του Μωβινιέ, που διάβασε «μονορούφι» και είπε αμέσως ότι ήθελε να την κάνει θέατρο (εδώ να σημειώσουμε ότι το έργο του συγγραφέα για πρώτη φορά στην Ελλάδα παρουσιάζεται σε θεατρική μορφή)· η ίδια η γραφή του ήταν επίσης κάτι που τη συγκίνησε ιδιαίτερα. «Το κείμενο του Μωβινιέ είναι γραμμένο σαν μια φράση», μας εξηγεί. «Ο λόγος έχει ρυθμό καταιγιστικό και κάνει αναπάντεχα γυρίσματα, στοιχεία που είχαν μεγάλο ενδιαφέρον για μένα και ως προς τη σκηνοθεσία και ως προς τον τρόπο που θα αποδιδόταν υποκριτικά».
«Ο Μωβινιέ δεν ενδιαφέρεται για την ακριβή καταγραφή ή την αναπαράσταση των πραγματικών περιστατικών. Εμπνέεται από αυτά, αλλά τα αναπλάθει ελεύθερα. Η αφήγησή του, ωμή και ποιητική μαζί, μετατοπίζεται αδιάκοπα, από την οργή και τον θυμό στην παραίτηση, την αναπόληση, τη μνήμη, τη σκληρή ειρωνεία. Ταυτόχρονα, αλλάζει κάθε τόσο οπτική γωνία και μιλά άλλοτε από την πλευρά του θύματος, άλλοτε από την πλευρά των θυτών, των γονιών του θύματος ή τυχαίων ανθρώπων».
9 μ.μ., Κύπρου 91α & Σικίνου 35α, τηλ. 213-00.40.496.